….Motorvakantie 2004…..

Het was weer zover onze jaarlijkse motorvakantie stond weer voor de deur. Zoals gewoonlijk gaan wij met z’n vieren elk jaar in het voorseizoen een weekje met de motoren er opuit ergens in Europa. Dit jaar zouden wij weer net als vorig jaar naar Oostenrijk gaan maar nu in een hoek waar wij nog niet geweest waren. In Salzkammergut, een gebied rond Salzburg en Linz.  Dus wij  met de motor naar de autoslaap trein ( laat slaap maar weg want in deze trein valt niet te slapen) welke vanuit Dusseldorf vertrekt.

Dit was een ligt ritje om te oefenen want we hadden dit jaar nog niet zoveel gereden door het matige weer. Een ritje van ongeveer 230 km, en we waren mooi op tijd om nog wat inkopen te doen voor de lange rit met de trein.

Om 18;00 uur werden we geladen op de trein, en dit is altijd weer een verrassing hoe ze de motoren dit jaar weer vast zouden gaan zetten. Dit jaar werd gekozen voor een simpel spansysteem en het werkte buitengewoon goed.

Nadat we foto’s van de vastgezette motoren hadden genomen konden we richting onze coupe gaan alwaar wij de nacht zouden gaan doorbrengen.

Wij vonden het ook dit jaar weer erg knap dat men hier met 6 man in zou kunnen overnachten, terwijl wij al moeite hadden om met z’n vieren onze spullen kwijt te raken. Nu we in de trein zaten naar Salzburg konden we even een lichte versnapering tot ons nemen, want zolang we nog iets met de motor moeten doen word er niet gedronken, ja wel thee en koffie en water natuurlijk meer geen sterke drank. Water is trouwens niet onze favoriete drank aangezien vissen daarin de liefde bedrijven. . . . . DUS tijd voor een biertje. En nog een natuurlijk want de nacht was nog lang.

Na een nacht liggen en weinig slapen kwamen we ’s morgens om 08:00 uur aan op het station Salzburg en nu werd het tijd om de motoren weer van de trein te halen een onze eerste rit te gaan maken richting Bad Ischl via de Halstattersee. Dit was ongeveer een ritje van 250 km en mooi om de eerste dag te doen.

Het weer was niet echt mooi maargoed het was droog en de temperatuur was goed om motor te rijden. Iets wat we de dag daarna niet konden zeggen, toen was het zo’n slecht weer dat we besloten om een dag regenverlof in te lassen, in de hoop dat het de dag daarna in die hoek zou opknappen.

Op dit “ regenverlof “  was niet gerekend en we hadden ook niets bijzonders meegenomen op vakantie, want een motorvakantie is een vakantie waarbij “ de kunst van het weglaten ” goed werd beoefend. Zo wordt het aantal kledingstukken tot een minimum beperkt, maar de nootjes chips, pinda’s en drank natuurlijk tot het maximum opgevoerd. Na het ontbijt van die dag zijn we met geleende paraplu’s een rondje gaan maken in de stad en om een uur of 10:30 zijn we de kroeg ingedoken voor een bakje koffie. Na de koffie zijn we overgestapt op kleine halve liters bier en hebben de formule 1 training op tv gevolgd. Na nog ettelijke biertjes en wat heen en weer geboer “ ik verveel me zo “ zijn we weer naar ons hotelletje gegaan waar wat bij geslapen moest worden door een enkeling, terwijl de anderen toch weer een droge keel kregen en nog wat te drinken hadden genomen. Het werd niet laat die dag, om een uur of 21 uur lagen wij al te knorren. Gelukkig was de dag snel vergeten, want de dag erop zijn wij weer gaan toeren, en het weer was gelukkig flink opgeknapt. Van Bad Ischl ging het naar Murzzuschlag via Pyhrnpass, Hielfau en Mariazell.

Hier kwamen wij hellingen tegen van 23 %, welke wij natuurlijk hebben gereden en vereeuwigd….

Om even te laten zien hoe schuin je dan staat hebben we er een fotootje van genomen. Hierop  is duidelijk te zien hoe schuin 23% is ( en dan te weten dat wij soms wel 38 tot 80 % drinken. . . nauw, als de dat op hebt kan je nog veel schuiner staan ).

De volgende dag vanuit Murzzuschlag naar Schrem gereden aan de Tsjechiëse grens via een grote omweg langs de Donau. Langs deze rivier kan je heel goed toeren. Langs de plaatsjes Melk, Schonbuhel, Durnstein en Krems en door het Beierische Walt was weer een mooie ervaring waar we s’avonds  weer voldoende stof hadden om over na te bomen bij ons biertje en onze traditionele Wiener schnitzel met friet. Ook die dag werd het niet echt laat, want zo’n hele dag sturen maakt slaperig, en de biertjes hadden ook hun uitwerking op het tijdstip van tebed gaan ietswat vervroegd.

Het mag ook wel, elke dag om  8 uur aan de eettafel en om 9 uur op de motor en dan allen even pauze om een bakje koffie te doen en in de middag om iets te eten. Zodat als om 17 uur je de motor op zijn middenbok zet je het voor die dag ook wel gehad hebt, en alle spieren in je zitvlak en armen wel enige rust kunnen gebruiken. Gemiddeld hebben we ongeveer 350 km per dag gereden waarbij het in de bergen niet echt opschiet, maar daar kwamen we ook niet voor we wilden sturen door de bergen en dat is goed gelukt.

De volgende ochtend weer de koffers ingepakt en we zouden op aanraden van onze hotel eigenaar enige steden in Tsjechië gaan bekijken, want daar hadden zo nog zulke mooie oude huizen en bezienswaardigheden dat zelfs wij nieuwsgierig werden.

Op de heenweg reed een van ons ook nog een ( Duits-Tsjechiëse ( je moet ook niet alles met elkaar willen kruisen ) ) herders hond aan. Deze kwam zomaar als een duveltje uit een doosje vanuit een tuin de weg oprennen en schoot tussen mijn moter en die van m’n broer door, waarna hij direct omdraaide om de derde motor een stevige beet te geven. Dat lukte niet geheel maar de laatste motor kon de hond niet meer ontwijken, waarop ik in mijn spiegel een hond een pirowetje zag maken en waarna hij weer met dezelfde snelheid verdween als waar mee hij gekomen was. Gelukkig geen schade en zonder te stoppen zijn wij verdergereden richting de stad die ons zo nieuwsgierig maakte.  In de stad Trebon parkeerden wij onze motoren op een ( dachten ) wij geschikte plaats en gingen in de omgeving wat rondkijken, en daarna zouden we koffie gaan doen op een terrasje.

Op onze rond gang zagen wij de politie wielklemmen plaatsen, en wat wij vreemd vonden deeden zij dat alleen bij buitenlandse auto’s die verkeerd stonden geparkeerd. De Tsjechiëse auto’s die verkeert stonden kregen niets. Dus wees gewaarschuwd……  toen wij weer bij onze motoren waren en aanstalten wilde maken om verder te rijden stonden er ineens twee man politie in een auto naast ons, en terwijl de Tsjechiëse auto’s vrolijk langs ons heen gingen, bleek dat wij op een ´voetgangerszone´ hadden geparkeerd. We hadden te maken met zo’n oude Stasie politieman, die bijvoorbaad al een schurfthekel heeft aan alle buitenlanders, en motorrijders in het bijzonder. Discussie was niet mogelijk en we moesten maar dokken. Dit hebben we gedaan en zijn linearecta weer de grens overgestoken zonder ook nog maar Tsjechiëse Kroon verder uit te geven. Wel zijn we nog meerdere malen door de politie achtervolgd om te kijken of ze ons niet op een of andere overtreding konden pakken. Wat een vreselijk geitenland is dat Tsjechië en voor ons stond vast dat wij nooit maar dan ook nooit meer  een voet over de grens zullen zetten in dat land. Klantvriendelijk vakantieland ? nog niet mischien….!!!!

Wij zijn toen direct doorgeschoten naar Passau waar wederom weer de standaard dagafsluiting met wiener snitzel en friet met wat biertjes heeft plaatsgevonden. Er was voldoende stof om het over te hebben tijdens het afpilzen , en ook al viel de boete wel mee, het ging om 17 Euro de man, maar de manier waarop was gewoon de bloody limit.

Plaatjes van de omgeving.

Vandaag zou de rit gaan van Passau naar beneden want het weer zou in onze hoek slechter worden. Bekeken werd om te proberen in St. Johann in Tirol te komen via de Chiemsee. Dit zou een flinke rit worden maar het was dan ook meer dan de moeite waard. Weer reden we over mooie wegen en plachtige dorpjes. Na een uur of 6 sturen stonden we op onze eindbestemming voor die dag.

Goed het zat er op nu bier, eten en slapen want morgen ging de rit nog verder naar beneden richting Italie.

Wat gaat de tijd toch snel we waren alweer aan de laatste twee dagen begonnen. Na vertrek uit St. Johann in Tirol zou de rit richting Bolzano worden ingezet. Via Innsbruck over de Brennerpas, de Passo di M.Giovo naar Bolzano. Onze bedoeling was om deze dag in Cortina d’ Ampezzo te eindigen, maar omdat het op de Brenner erg druk was hebben wij in Bolzano overnacht. De heuvels werden langzaam bergen en morgen op de laatste reisdag zouden we weer echt in de bergen sturen. We zouden het niet te laat maken want op onze laatste dag die ons nog te wachten stond zou voor ongeveer 70 % uit bergen bestaan, en dan gaat het niet zo snel met de afgelegde kilometers.

Na onze Italiaanse ( proef je niets van ) schnitzel met friet met enkele biertjes was het alweer tijd om te gaan pitten.

Het was zover de laatste reisdag, er stond een trip van ongeveer 470 km voor de boeg waarvan ongeveer 300 km bergetappe. Van uit Bolzano ging het over de Paso d’ Pordoi, de Paso d’ Falzarego de grens over naar Oostenrijk richting Lienz over de Grossglockner. Op de Grossglockner was het zo’n slecht weer dat met een vaartje van maximaal 20 km per uur gereden kon worden. Dichte mist met minder dan 20 meter zicht, regen, sneeuw-, hagelbuien en windvlagen waren voor ons klaargelegd. De temperatuur was een graad of 3 boven nul. Erg veel van de bergovergang hebben we niet gezien, wel zijn we met een bliksembezoek bij de gletsjer  geweest en na het nemen van enkele foto’s zijn we weer vertrokken want er werd gemeld dat we ons moesten haasten om over de berg te gaan anders zouden we worden teruggestuurd omdat de omstandigheden snel verslechterden.

We waren ongeveer op de helft van de kilometers en het was al 14:30 uur dus het zou vandaag laat worden als we Salzburg zouden bereiken. Na nog enkele uren sturen kwamen we om 18 uur in Salzburg aan, waarna we het trein station zijn gaan zoeken om de motoren te laden en naar huis te reizen. Om een uur of 19 zaten we aan onze traditionele wiener snitzel en friet, allen nu met een colaa’tje want we moesten onze motoren nog laden en dan word er niet gedronken… De snitzel smaakte anders dan anders, maar we waren sterk en na het plaatsen van de motoren op de trein zijn we om onze vakantie af te sluiten een wijntje gaan pakken in inze coupe.  En de rest natuurlijk ook,

Al met al hebben we weer zo’n 2965 km gereden in 9 dagen.

Groet en tot het volgende story.

Hugo van Steen

Reacties gesloten