Motorvakantie 18 t/m 27 Mei 2005

Hehhhh, lekker het is weer zover, we gaan weer met zijn vieren
op motorvakantie. Zoals langzaam traditie is geworden starten
we in Nieuwendijk, waar we nog een bakje koffie drinken en
daaaaarrrrrrnaaa…….. weg van de snelweg, de paden op de
lanen in hoezee, hoezee we zitten vol …. niemand mag meer
mee… Vier motoren, vier man,  “7   nieuwe banden en èèn
doel: op naar de Pyreneeën. Tijdens ons bakje koffie hebben
we besloten om niet over Antwerpen te rijden en ook Luxemburg
vonden we geen goed idee vanwege de wegwerkzaamheden die
daar nu plaatst vonden.



        …….NnnDUSSS……. 

De route werd:

Dag 1.                 Start Nieuwendijk via Breda, Tilburg, Maastricht, Luik, Marche-en Famenne, Sedan tot in Salons- en -Champagne.
                             Die dag gereden 496 Km, niet slecht om mee te beginnen.

Het is altijd weer een aanslag op je lichaam, nieren, lever  en rijstijl zo’n eerste dag, iedereen is er huiverig voor maar elk jaar weer vieren we uitbundig het begin van onze motorvakantie. Ook dit jaar nadat we in Salons- en Champagne waren aangekomen en de motoren op de middenbok stonden waren we voornemens RUSTIG aan te doen. Rustig in de vorm van NIET te veel drinken, NIET te veel eten, en NIET te veel slapen, en net zoals voorgaande jaren is alleen het laatste gelukt. Zelfs de camera had problemen met scherpstellen op de terugweg naar het hotel (zie foto links)Wederom was degene die de volgende ochtend in de spiegel verscheen een totale vreemdeling voor mij. Nu is het niet zo dat ik (wij) ons  snel van ons  stuk laten brengen, en na het uitspreken van het de nu al reeds magische zin tegen mijn spiegelbeeld
                                     “IK WEET NIET WIE JE BENT, MAAR IK GA JE WEL WASSEN”
kon het ochtend ritueel P.W.S.T.E.P. (*Redactie) worden begonnen . Aan de ontbijttafel bleek dat ook de anderen lichte bijwerkingen hadden van de afgelopen eerste avond. Maar na de koffie en wat stokbrood ging het al een stuk beter. Wel hebben we de eerste kilometers mens en machine rustig warmgedraaid. Het was een mooie dag, niet te warm, droog en richting ons doel …de Pyreneeën!!!!

((* Plasse. Wasse. Scheru. Tandenpoetsu. Etu. Poeppu.))

” LEER ” Moment dan de dag…. Vertrek op tijd en heb aan iedereen sch   … … …

Dag 2.                Salons- en -Champagne via Troyes, St-Florantin, Auxerre, Clamency, Decize, Moulins naar Vichy.  Die dag gereden 384 Km.

Tering Jantje, dag twee en een pijn in je kont en schouders alsof het dag vier was, misschien hebben we te weinig kilometers gereden dit jaar of we worden  oud. NEHHHH, normaliter  hebben we al  zo’n 2 a  3000 kilometer zitvlees training opgedaan voordat we aan deze tocht beginnen, maar dit jaar komen we  niet verder van 1000 kilometer.

NnnDUSSS…….   Het zal wel aan het weer liggen.

In Vichy aangekomen hebben we de motoren weer in de coral (wei) losgelaten en zijn in een bijzonder mooi stadspark een biertje gaan drinken.

Vichy is de stad van de termen en overal zie je mensen met kleine plastic flesjes lopen om het speciale water mee te nemen en in de loop van de dag op te drinken, thee of koffie van te zetten.

Persoonlijk zijn wij niet kapot van water, aangezien vissen daar hun behoefte in doen.  Het park zelf was wel erg sfeervol, met een overkapping rondom het gehele park. Dit was in oude stijl gedaan wat een aparte sfeer opleverde, samen met het mooie weer.

” LEER ” Moment dan de dag…. Zorg dat je voldoende kilometers in de benen en kont hebt voordat je aan
           zo’n rit gaat beginnen, want anders schiet deze zin je halverwege dag 2 weer te binnen.

Dag 3.                Vichy via Pont-de-Dore, Ambert, Le Puy-en  V, Langonge, Mende, door de Gorges du Tarn naar Le Vigan. Die dag gereden 421Km.

T’was weer een prachtige dag met hele mooie natuur en wegen. zo mooi dat we tot onze schrik de kilometer teller midden in
de bergen op 300 km zagen springen, en er in de buurt ( +/- 90 km rondom ) geen enkele stad of dorpje groot genoeg op ons
pad zou komen om te tanken. Wij hadden   poep aan de ventilator   en dat bleek ook wel toen een voor een de motoren
uitvielen door brandstofproblemen……. We konden ons nu ineens voorstellen hoe het moet zijn geweest in 40 /45 als je na
het bombarderen van doelen in Duitsland met je propeller vliegtuig net Engeland niet kon halen omdat je brandstof opwas.
De BhondaMkawaW  (*redactie) is gered doordat Egbert (bijnaam “klein tankje “) bij een vriendelijke fransman 2 liter brandstof kon kopen om deze met mijn broer (bijnaam “draai kolkje”) te delen zodat we met z’n drieën in het volgende dorp konden aftanken. Evert (bijnaam “driftig handje”) had niets nodig zei hij vol overtuiging, hij had nog wel genoeg. Maar toen
we het dorp uitreden was hij degene die meteen stilviel. Ik persoonlijk heb nog nooit zoveel kilometers op een tank gereden en met een gemiddelde van 1: 22 was ik ( bijnaam” zuinig baasje  ) de enige die zonder problemen op de laatste benzine dampen de pomp haalde. (OEFFF)… Nadat iedereen was afgetankt werd het tijd om Evert wat brandstof in te vliegen zodat
ook  hij weer bij de groep kon aansluiten                             

((*oude indianen stam ))

” LEER ” Moment dan de dag… Brandstof is niet te zuipen, maar zonder
                  kom je niet aan zuipen toe.

Dag 4.        Le Vigan via Lodeve en Bodarieux naar Beziers. Die dag gereden MAAR 149 Km.

We hebben in al die jaren nog nooit een lekke band gehad op al onze motorvakanties niet, dit was de eerste keer. Na wat heen en
weer gepraat kwamen we er achter dat het Evert zijn ‘13e “keer was dat hij meeging op motorvakantie. Toen werd het ons duidelijk
dat, het zonder brandstof zitten en  nu weer een lekke band niet te voorkomen waren geweest. Na een noodreparatie konden we met
ongeveer 60 kilometer per uur naar Beziers rijden om daar een motorbanden centrum te zoeken.
Aangezien het zaterdag was kon het wel is zo zijn dat we misschien wel het hele weekeind in Beziers moesten blijven.Gelukkig wilde hij na zijn middagpauze de band bekijken of deze met een plug nog te redden was, maar dat zou pas om 16:00 uur kunnen, en het was nu pas 12:00 uur. Er bleef niets anders over dan nu alvast een hotelletje te zoeken, en morgen onze rit voort te zetten. We  waren dus lekker vroeg klaar met rijden vandaag. Een hotelletje was zo gevonden en op nog geen 500 meter van de banden reparateur hebben we onze motoren afgezadeld en zijn noodgedwongen in het zonnetje op een terrasje gaan zitten. Na wat pilsjes werd het tijd om de band te laten repareren, Evert ging zijn motor halen en wij wandelden naar de reparateur. Na inspectie bleek dat de band niet te redden was en moest worden vervangen.

” LEER ”  Moment dan de dag….Beter een biertje in de hand, dan een lekke band.   

NnnDUSSS…….

Dag 5.        Beziers via Narbonne, Perpignan, Puigcerda naar Andorra La Vella

Die dag gereden 292 Km. Al met al hebben we een hele dag verspeeld met brandstof problemen en met de lekke band, maar nu gingen we dan toch echt de bergen in. En richting Andorra, want daar waren wij nog nooit geweest. Bij de grens van Andorra werden we opgevangen door snelle verkopers en mensen die flyers uitdeelden om je in een of andere elektronica winkel te lokken. We kwamen er al snel achter dat Andorra een grote geldfabriek was, waar zogenaamd “belastingvrije”spullen gekocht kunden worden. In Andorra la Vella hebben we lang moeten zoeken om een parkeerplaats te vinden, en inmiddels was de temperatuur buiten opgelopen tot dik boven de 30 klein nulletje C. Deze temperatuur in samenwerking met een motorpak geeft een licht broeierig sfeertje aan de binnenzijde van de rits dat uitnodigt om je pak uit te doen en NOOIT meer aan, maar ja voor de veiligheid, en omdat er thuis ook nog iemand op ons zit te wachten, enz, enz, hielden we onze pakken stoer aan. !!!

Na het inchecken konden we schone droge kleren aandoen, om daarna de stad eens van dichtbij te bekijken. Het gekke is dat in deze grote stad geen terrasjes zijn te vinden om even lekker in de zon een biertje en een hapje te doen, dit moet allemaal binnen gebeuren, en daar hadden wij nu net geen zin an. Na lang zoeken vonden we ergens een soort cafetaria volgens Frans / Spaanse begrippen waar toch zeker 12 stoelen buitenstonden en we goed zicht hadden op een drukke kruising met stoplichten. Wat ons wel was opgevallen was dat zoon beetje op alle kruisingen mensen met licht blauwe pakken stonden die indien nodig het verkeer regelden en zo de doorstroming in de stad bevorderden. Nadat we enkele biertjes hadden ingenomen om het uitgezwete vocht weer aan te vullen begonnen we langzaam honger te krijgen.

Het is wel verwarrend al die grenzen die je overgaat want als je in Frankrijk om 18:00 uur wil gaan eten dan kijken
ze je aan of ze water zien branden, en dan zie je dat daar de avond tegen 20:00 uur opgang komt om te eten. Maar
in Spanje ( Andorra ) al zou je willen kun je niet voor 21:00 uur warm eten, ja TAPPA’S die zijn wel te krijgen maar
daar vul je geen Hollandse magen mee. Liflafjes zijn aan ons niet besteed, warm voer willen we hebben, en veul
was weer triest gesteld met de autofocus van ons fototoestel op de terugweg naar ons hotel, en met de oriëntatie
was het al niet veel beter meer. Evert ( bijnaam “benzine dampje TOM TOM No GO  “) zei dat hij precies wist waar
we zaten, en hij zou wel voorop lopen. Wij vonden het al vreemd dat hij de weg wist, want onze algemene indruk is dat hij al geruime tijd van het   padje   af is, maar na een kleine 20 minuten bleek maar eens te meer dat hij absoluut geen benul had  waar het hotel moest liggen.  Er werd een taxi aangehouden en in  vloeibaar Frans en  aan de hand van het kaartje dat we van het hotel  hadden gekregen hebben wij de taxi machinist gevraagd ons   SIL VOUS PLAIS   thuis te brengen. Dit is nadat we heel Andorra La Villa hebben gezien alsnog gelukt.

NnnDUSS……

” LEER ”  Moment dan de dag…. Beter van het “padje “af, dan de weg kwijt.  

Dag 6.                Andorra La Vella via Barbasto, Ainsa, Teria, naar Linas de Broto.

Die dag gereden 377 Km  Bij de eerste stop kwam mijn broer er achter
dat hij een verstekeling aan boord had, nadat we hem hadden
weggehaald dachten we eerst dat het vogeltje   koorts   had omdat
deze zo warm aanvoelde. Maar er was meer aan de hand en wij denken
nu dat deze   vreemde vogel   een 747 syndroom moet hebben gehad
en hij zich met geweld in mijn broer zijn motorfiets heeft willen boren,
om zo maximale schade toe te brengen. Nu bleek later bij het in de lucht
gooien van deze kamikaze mus of mees dat zijn aandrijving niet meer
wilde opstarten.
Het vermoeden binnen  de groep is dat de mus of mees de voorpoten
voor   TwinTowers   moet hebben aangezien. Het vogeltje is in ieder
geval met geweld tussen de voorpoten doorgevlogen en uiteindelijk
bij de uitlaatbochten tot stilstand gekomen zonder zichtbare schade
aan te hebben gebracht. We hebben het stoffelijke overschot met ere
begraven langs de weg.
Tijdens deze stop zagen we ineens dat in het loopvalk van Evert zijn voorband een rare bult zat zo groot als een kippenei. Oeioeioei…. Midden in de bergen en het loopvlak is naar de klootten, dit is een minder moment van de dag. Het was niette voorkomen geweest, want het was Evert zijn 13e X en dan zijn dit soort  (voor leidinggevenden en management  “spannende uitdagingen   voor werkverzettende werkkrachten  “klote momenten   niet te voorkomen…). Afgesproken werd dat we zouden proberen zover mogelijk de bergen door te komen, in de hoop een grotestad te halen waar wederom een reparatie / vervanging  zou moeten gaan plaats vinden aan zijn band. Het is zover, nog geen 50 kilometer verder heeft Evert zijn  2e Lekke band. Eerst reed hij zijn achterband aan vellen en nu is  zijn voorband aan de beurt

Nu wil het geluk dat hij lek rijdt voor een camping / hotelletje midden in de bergen dat al open is, waar we gelukkig kunnen overnachten. De eigenaar verteld ons dat 10 kilometer verderop een pompstation/autobanden centrumpje zit die ons misschien verder zou kunnen helpen.
2 man besluiten om te kijken of we hier iets kunnen regelen. Gelukkig spreekt de eigenaresse goed Engelands, en wordt het al snel duidelijk dat we toch echt naar de grote stad toe moeten (60 KM verderop ) om een nieuwe band te laten omslaan. Ze is wel genegen om haar zoon te laten rijden, als het maar betaald wordt. Afgesproken wordt dat morgen om 10:00 uur haar zoon Evert en Egbert naar de grote stad brengen.                                          

” LEER ”  Moment dan de dag…. 1 lekke band schept een band, een 2e lekke band overtuigde ons ervan dat
             we nodig naar Lourdes moeten om verdere escalatie van deze 13e X beproeving te voorkomen.

Dag 7.         Linas de Broto via Col du Pourtalet, Col d’Aublisque en col du Soufor naar Argeles-Gazost.. Die dag gereden 427Km.

Om 10:00 uur is het vervoer er en wij blijven achter in het hotel, en hangen wat rond bij de motoren. Om 12:15 uur komen Evert en Egbert weer terug met een nieuwe band en na het plaatsen van het wiel, besluiten we om eerst te eten en dan pas te vertrekken om zo, zo min mogelijk tijd te verliezen. Tering Jantje, pas om 13:00 uur gaan rijden en midden in de bergen. Dat dwingt ons om een lange dag te maken. Pas om 21:00 uur zetten we onze motoren op de middenbok, en zijn voor die dag echt         uitgereden. Gelukkig vinden we snel een betaalbaar hotelletje en na wat opfrissen wordt het tijd om wat de eten en te drinken. Jammer genoeg zitten we weer in Frankrijk en is er om 21:30 geen eten meer te bestellen, maar we mochten wel gebruik maken van het Lopende buffet dat nog niet was opgeruimd om daar onze honger mee te stillen. Welnu hier was voldoende te eten en met wat biertjes hebben we de afgelopen dagen nog eens dunnetjes doorgenomen voordat we naar ons mandje gingen.

” LEER ” Moment dan de dag….Liever een lopend buffet dan met een lege maag naar bed.

Dag 8.         Argeles-Gazost via Luz-St Sauveur de Col du Tourmalett op en weer terug want  deze was nog niet geopend, maar we wilde hem toch rijden voor zover dat ging.
       Die dag gereden 322 Km.

Later zijn we naar Lourdes gereden … Dit moet een bedevaartsoord worden voor motorrijders, want de text die daar hangt is heel anders dan de text die hier op de foto te die hier op de foto te lezen is (er moet een wonder gebeurd zijn).  Heeft Heilige Bernadette van zich doen spreken ????? We weten het niet, maar het was wel mooi om gezien te hebben, en om  maken hoeveel mensen hier steun bij vinden.Vanuit Lourdes naar de Pont Napoleon geweest, een prachtige waterval waar
Napoleon een brug over heeft laten maken om naar Spanje te kunnen trekken met zijn troepen. Een kranig
stukje vakwerk uit die tijd. Vanuit Lourdes zijn wij naar Bagneres-de-Bigorre, de Col d’Aspin ,
Col de Peyresourde, Col du Portillon, B.-de-Luchon,  St. Beat over de Col de Mente, Col de Portet d  Áspet, naar St. Girons gereden.

Vanuit Lourdes zijn wij naar Bagneres-de-Bigorre, de Col d’Aspin , Col de Peyresourde, Col du Portillon,  B.-de-Luchon, St. Beat over de Col de Mente, Col de Portet d  Áspet, naar
St. Girons gereden.

” LEER ”  Moment dan de dag…. Gelukkig zijn we niet bijgelovig als je voor de 13e maal op motorvakantie gaat en
            Lourdes bezoekt, als we maar geen   loer-des   zijn gedraaid ???

Dag 9.                 St. Girons door de Gorges de Ribouto, Massat, col du Port, Tarascon-sur-Arliege Foix, Mirepoix en via Carcassonne naar Narbonne.
                              Die dag gereden 233 km.

Bochten, bochten, en nog meer bochten!!! Het is een aanslag op je armen en zeker ook op je banden. We waren er al achter gekomen dat “plakbandjes  in de bergen geen goed idee waren, en als je niet met voor 80 % nieuwe banden van huis vertrekt, het niet goed komt in de bergen. Egbert is hier op onze laatste reisdag achter gekomen maar daarover later meer. We hadden nog een paar mooie kilometers voor de boeg, en zouden lekker rustig sturend naar onze trein gaan. Genietend van de wegen en de omgeving en natuurlijk van het mooie weer stuurden we alweer een paar uur tot we op wegwerkzaamheden stuiten. Niets aan de hand, want dit was niet de eerste keer dat we voor een stoplicht in de bergen moesten wachten tot tegemoetkomend verkeer weer van onze weghelft afwas en wij groen licht kregen om door te rijden, en ook dit gebeurde vandaag. Wij mochten oprijden en gelukkig reden we
niet harder dan was toegestaan, met een vaartje van 30 km/h namen we een bocht naar links om een berg heen, ik kwam als eerste de bocht om en zag tot mijn grote schrik een grote trekker met laatbak en graafarm (Graaflaadcombinatie voor de kenners) op mijn weghelft naar beneden komen stuiteren. Deze trekker hoorde bij de wegwerkzaamheden maar had op onze weghelft niets te zoeken. Ik schrok, hij schrok, broer schrok, Evert schrok, Egbert schrok dus zegmaar dat we allemaal schrokken, en hij wist niet hoe snel hij weer naar de kant moest gaan om ons door te laten. Ik kon het gelukkig beremmen en had de mogelijkheid om uit te wijken, maar mijn broer zat al aan de rechter kant van de weg en toen hij in zijn rem neep, had de motor een kleine verrassing voor hem in petto. De motor dribbelde door de aflopende vorm van de kant van de weg steeds verder naar buiten en het eind van het liedje was dat broer met motor en al een paar seconde later in een droge greppel tot stilstand kwam. Met een sierlijke sprong over zijn eigen kuip heen ( heb ik van horen zeggen want ik heb niet gezien wat er achter mij gebeurde ) kwam er een einde aan deze uitwijkmanoeuvre.
Evert en Egbert reden achter mijn broer en deze stopten meteen om te helpen. Gelukkig geen persoonlijke ongelukken en gelukkig alleen maar een kleine kras op zijn kuip, en een deuk in het ego van mijn broer, het geluk was dat de motor direct stilstond onder in de greppel en ook rechtop is blijven staan. Met 5 man hebben we de motor weer uit de greppel geduwd en op de weg gezet, en na vele verontschuldigingen van de bestuurder van de trekker hebben we uiteindelijk onze rit  voortgezet. Wij ontdekten bij een tussenstop dat Egbert zijn band niet geheel fris meer was en er lichte verouderingsverschijnselen zichtbaar werden. Het canvas werd zichtbaar, en dat is meestal geen goedteken. Wederom een banden probleem, het lijkt de formule 1 wel, die de laatste tijd ook kampen met grote banden problemen.
Maar ja goede raad is duur, dus Egbert kon van ons zoveel  raad krijgen als hij maar wilde, en deze was natuurlijk geheel gratis… Na wat  OHHHH, AHHHH en GÒÒsss,
wat vervelend, en nog meer van dat soort opmerkingen hebben we hem laten uitspreken dat de laatste 120 km niet meer boven de 80 km/h gereden zou worden om de band niet nog meer te verslijten.

Dit soort beslissingen moet je de betrokkene zelf laten uitspreken, zodat het ook gedragen wordt en er een maximale gemotiveerdheid bij diegene die het moet gaan uitvoeren, optreed. Vriendschap luistert tegenwoordig zo nauw, het lijkt wel werk!! Zo gezegd zo gedaan. Het zou nog spannend worden want we moesten om 14:00 uur in Narbonne zijn om de motoren op de trein te zetten, en het was al 12:30 uur. Als 4 invalidenwagentjes werden de laatste kilometers afgelegd, gas geven was verboden, hard afremmen trouwens ook en op lekker sturen  stond een boete.  Gelukkig zijn we om 14:20 bij de trein en het laden was nog niet begonnen, ook de band had het gehouden
Wel werd afgesproken om in Dusseldorf een nieuw bandje om te laten slaan voordat we naar huis zouden rijden, want om nog eens 200 kilometer met 80 km/h naar huis te rijden was geen optie. Het was druk met motorrijders die weer naar huis toe wilden met de trein , en na het laden van de motoren hebben we nog inkopen gedaan voor onderweg en zijn in onze coupe getrokken in afwachting van het vertrek. We hebben de vakantie nog eens dunnetjes doorgenomen onder het genot van wat lichte muziek, hapjes en een paar wijntjes is wederom afgesproken om volgend jaar weer weg te gaan met zijn allen. Om 21:30 ging langzaam het licht uit bij ons en werd het tijd om in onze mandjes te duiken. Al met al toch goed geslapen tot in Duitsland, dat was de vorige keer wel anders toen we om de haverklap stilstonden en weer moesten optrekken, dan lig je te rollen in je bedje en komt niet aan slapen toe.

” LEER ”  Moment dan de dag…. Voor je het weet zit je met je motor in de sloot, of geeft je bandje het canvas bloot…..

Dag 10.        Vanuit Dusseldorf naar huis. Die dag gereden 224 Km

We zijn mooi op tijd in  Dusseldorf, en na het afladen van de motoren en het aantrekken van de motorpakken, werd het tijd om een motorzaak te vinden die zonder afspraak een nieuwe band om Egbert zijn motor wilde slaan. Wat een drukte is de stad, dit maakt het zoeken er niet gemakkelijker op. De auto´s schieten je links en rechts voorbij en als je niet oppast, zouden ze je hier aan het einde van je vakantie nog voor je noten rijden. Na een half uur zoeken, en na enkele bijna ongelukken hebben we een Duitse motorrijder aangehouden met het verzoek om ons voor te rijden naar een motorzaak. Met een   Aber natuurlich   ( ja aan mijn Duitslands zal het niet liggen ) zaten we na een minuutje of 5 op de plek van bestemming. Gelukkig konden we direct geholpen worden en een uurtje later was de motor klaar. Een prachtig nieuwe slof waar weer menige kilometer mee gereden kan worden, en nu naar huis want het wordt al vies warm in de stad. Op de snelweg de teller op 160 Km/h gezet want dat schiet lekker op. Na 2 uur sturen stonden we weer thuis en na afscheid nemen onder het rijden van elkaar zijn we weer ieders zijns weegs gegaan.   

” LEER ” Moment dan de dag….Kijk uit in de grote stad voor je het weet rijden ze je plat…

Totaal aantal gereden kilometers dit jaar 3325…… nieuw record…………. Elk jaar weer zeggen we, dat we ietsje minder gaan rijden, maar op de een of andere manier wil dat maar niet lukken. Waarschijnlijk omdat we dat wederom niet hebben kunnen onthouden, want als we alles zouden kunnen onthouden zouden we “Geheelonthouders:  zijn geweest !!!!!!!!             

  LEER    Moment dan de vakantie…. Vriendschap is een mooi gegeven, waakzaamheid houd je in leven….!!!!!!

NnnDUSSS……. 

Reacties gesloten