Motor vakantie 1992

 Zo  alweer de 3 keer dat de motorploeg op vakantie is , voor het eerst met elkaar in deze samenstelling.

 We  waren met  met “kerels” onder mekaar en ons doel was dit jaar Engeland. We waren wel met zes man.

 Allemaal verschillende ” Mannen ” met allemaal verschillende fietsen, zoals daar waren : 1 Yamaha 250,

1 Yamaha Midnight Special, 1 Kawa 1000 RX , 1 x Honda 750 F2, 1 x Honda 900 Bol d’ Ore  en 1 BMW K 100 RS

Een enkeling onder ons was voorheen al wel een weekendje naar de Moezel geweest. Je weet wel het gewone ” recht openneer werk “.  Met z`n tweeën op de motor, en meedoen met de rijders uit de omgeving , wat best goed afging, maar dit was anders in deze groep zaten allen “ ervaren rijders  “ met ervaring van wel acht a negen jaar. En ze waren al overal geweest in echte bergen en dalen en zo. Het zou een hele ervaring worden dat was zeker.

We hadden er weer zin an, en hadden alweer lang naar deze 3 daagse vakantie uitgekeken

 Op naar Engeland

Hé jongens in Engeland rijden ze toch links? Ja dat klopt man, dit is niet zo moeilijk als het lijkt.

Gewoon onthouden linksaf = korte bocht en rechtsaf = lange bocht.

 Dag 1:  

Heel vroeg in de morgen verzamelen in Sleeuwijk. Al om een uur of zes. Bijna iedereen was aanwezig, op een   persoon na dan die zijn we maar even gaan wekken in Uitwijk. Een paar groten keien tegen het raam…..effe wachten….en ja hoor er kwam iets levends voor het raam staan… Goedemorgen ga je nog mee ? Na enige vertraging vertrokken we alsnog richting Oostende naar de boot.

De reis richting de boot verliep voorspoedig al was het wel erg koud voor de meeste, maar een enkeling kon de luxe nu wel waarderen van zijn  handvat verwarming. Ja op sommige motoren zit dat ook in die tijd al als optie.     En dat was  toch lekker zij hij. Staan we te tanken bij de pomp al rillend van de kou, staat hij naar elke langskomende motor rijder vrolijk te zwaaien.  Het was “ standje 2 weer “ zij hij regelmatig, wat voor ons inhield dat het kouweklauwe weer was.

Ruim op tijd voor de boot zou vertrekken mochten we aan boord de motoren vast laten zetten. En dat doen ze niet zachtzinnig maar ze staan dan wel windkracht 10 proof. Met een beetje handbagage, ( we gingen maar 3 dagen dus er viel nie vuel bagage naar het dek te zeulen ).

We hadden om de kosten te drukken alleen een slaapstoel genomen in plaats van een hut . Na een uur of  5 varen    kwamen de krijtrotsen al in zicht (of hebben ze hier veel meeuwen),

Motoren los en drive left Engeland hier we cum. Gelijk van de pont een heuvel op en wat denken jullie…?

Nou ….Mist en regen echt Engels weer dus. Welkom in Engeland, ja het is dus waar op dat eiland regent het altijd.

Wij maar rijden langs de kust want die wilden we wel zien en in een grote plaats overnachten.  Mooie wegen hoor met in elke bocht zat wel een natte ( K ) put deksel en geloof me ze zijn echt glad. Ze hebben tijdens het lessen wel gelijk hoor.

Vooral onze hekken sluiter die op een slik reed moest dat aan den lijve ondervinden.

Ja, in de groep zat een bezuinigingsfreak die graag zijn materiaal tot het uiterste wilde opmaken. Nu had hij een zoals hij dat zelf omschreef “ ligt aangetaste “ achterband, maar wij vonden dit al veel weg hebben van een  versleten band. Zo’n profielloos afgesleten achter bandje die door Hollandse zuinigheid  tot op den draad moest worden opgereden. Met de tekst ” ja vergeten dat die versleten was ” , werd dit kleinigheidje resoluut van tafel geveegd. Waarna de groep hem tot hekken sluiter bevorderde,vijf stemmen voor een tegen.

Na nog wat licht gemorrel had hij dit lot op zich genomen, en is ons driftig driftend gevolgd.

In Brighton aangekomen zijn we een B&B gaan opzoeken en daarna een biertje, ja als we niet meer hoeven te rijden is het tijd voor bier, veel bier.

Na een stukje rondhobbelen door de stad,  een pizza, en nog wat biertjes werd het tijd om naar onze eerste dag af te sluiten en om naar onze mandjes te gaan. Na een lichte coma van een uur of 7  ( oorzaak drank ) stond dag 2 alweer voor de deur.

Dag 2 :  Een lekker echt Engels ontbijtje besteld bestaande uit toast, witte bomen in tomatensaus, een braadworst en een gebakken ei met veel koffie.  Die Engelsen weten wel hoe je de dag moet beginnen na een stevige nachtrust met wat drank op. Het weer was ook al aardig opgeknapt, nu wij nog en na de nodige betalingen en vriendelijke woorden was het weer tijd om onze motoren te “ zadelen  “ en weer als een stelletje poor lonesome cowboys te vertrekken richting de horizon. Na wat sturen die dag, door hele mooie landschapjes, waar je elke keer als je een bocht omzeilt je je doodschrikken als er een tegenligger aankomt omdat je denkt dat je aan de verkeerde kant van de weg zit. Hierbij werden in korte tijd de laatste resten alcohol uitgezweet van de vorige avond. Het opstarten ging  toch al niet zo lekker vanmorgen, maar na het toastje tablet en nog meer koffie bij het ontbeid knapte dat al aardig op, nu ook dit begon later weer uit te werken werd het dus…..

TIJD VOOR KOFFIE !!!!.

Zo daar knap je weer van op, dan nog maar een bakkie met een luchtig Engels gebakje natuurlijk want buitenlucht maakt hongerig. En dan nu weer sturen door het prachtige glooiende landschap, we kregen de smaak al  aardig te pakken, en links rijden is HEEEELEMAAAAAL niet moeilijk.

Zo het eerste deel zat er weer op voor deze dag , motor op de middenbok, tijd voor de inwendige mens. Na het eten komt de eigenaar onze tafel afruimen, en met grote verbazing zagen wij dat hij van plan was om alles in een keer mee te nemen naar de keuken. Wij waarschuwden hem nog in ons beste kaasplanken engels, dat dit niet zou gaan lukken, maar hij was daar minder angstig over als wij. Het ging ook verbazend lang goed, want hij was allang achter de deur naar de keuken  verdwenen voordat er een enorme herrie uit de keuken kwam zetten. Even later kwam de eigenaar uit de keuken lopen met de mededeling dat wij gelijk hadden  het was hem niet gelukt, maar dat hadden wij wel gehoord zeker?

Na goed eten is het weer goed sturen,tot een uurtje of 5, is ut alweer 5…  ja het is alweer 5 uur, wat gaat de tijd toch snel.

Opnieuw opzoek naar B & B want het bier roept, ja eerst opfrissen natuurlijk, en dan stevig innemen hè laat dat duidelijk zijn. Nou ben je na zo’n daagje sturen, ‘s avonds best een beetje ” Rozig ” en na het innemen van enkelen alcoholisch  versnaperingen verbeterd dit beeld niet echt meer. Behalve bij een van ons dan, die elke keer als hij van de WC terug kwam als herboren aan zijn wachtende biertjes begon. Hier moest iets bovenmenselijks aan de hand zijn, alleen wij  kwamen er niet echt uit. Nou dan wordt het 23:00 uur en heel Engeland moet naar huis, de kroegen sluiten dan, en moet je naar je mandje of een nachtclub. Dus je raait het al wij naar een nachtclub, daar aangekomen lijkt dit wel heel veel op een kerk. Nu was het voor velen de eerste keer dat wij in een kerk kwamen, en we zijden al tegen elkaar dat we niet wisten dat het zo gezellig kon zijn in de kerk. Nu werd het ons duidelijk waarom zoveel mensen ’s zondags naar de kerk gingen, zoals wij dan naar de kroeg gaan. Hier binnen liepen wel vele ” rand debielen ” gewoon los rond, volk dat vroeger naakt aan de ketting lag, maar goed. Hier was er ook  een gesignaleerd, welke melde aan alle VROUWLIJKE discogangers die voorbij kwamen dat ” I will fuck you for 50 Pound, and that’ no money “. Er werd  weinig gebruik van gemaakt van deze aanbieding, maar goed…zo heeft ieder zijn hobby’s niet waar? Het werd weer tijd om te gaan slapen, en dat konden we na een korte taxirit ook gaan doen.

Dag 3 :  De laatste dag. Weer vroeg op en wederom een echt Engels ontbijtje op, heerlijk, heerlijk. Je hoeft gelijk de hele dag niet meer te eten, en das makkelijk hè. Op weg naar de stad Deal waar we gingen overnachten om vandaar uit weer met  de pont over te steken naar het vaste land. Het weer was deze dag goed te noemen.

Inmiddels waren wij er achter gekomen dat die poedertjes met dat rode kruisje erop beslist geen NATTERMANNETJES waren, maar een zeker soort doping  waarvan je hoofd weer open ging en waar je tegenwoordig geschorst voor wordt bij de olympische spelen. Nu begrepen wij ook zijn opmerking als hij terug kwam van de toilet dat hij even “ een frisse neus “ was wezen halen .Weer heerlijk gereden die dag, en gegeten natuurlijk.

Uiteindelijk in de stad Deal aangekomen. Een mooi oud pensionnetje opgezocht,waar enkelen van ons een jaar eerder ook al hadden overnacht, en warempel herkende ze die nog ook. Had zij zo’n  goed geheugen of hadden wij zo’n indruk achtergelaten ???? zij vroeg of wij weer i onze oude kamer wilde liggen, maar wij wisten niet meer waar dat geweest zou moeten zijn, want als je alles kan onthouden waren wij “ geheelonthouders “ en dat was gelukkig niet het geval.

Het werd wederom tijd om te eten, en lekker.. DUS……..

Zo, gegeten is er, en nu nog even naar de kroegje, een paar huizen verder als ons pension was een mooie Engelse pub, en het was er al lekker druk. Nu is het zo dat in Engeland de pub een uitgaansgelegenheid is voor het hele gezin. Dus paps, mams en de kinderen komen hier gezamenlijk wat drinken. Nu hebben wij in ons midden

een ” Fosieloloog ” of hoe je het ook noemt, iemand die op  fotomodellen valt die geboren zijn voor 1950. Maar goed, hij had de avond van  zijn leven, want dit nog te faceliften gedro.., nee dit zou niet het juiste beeld scheppen. Dit laat achttiende eeuws schepsel, die ettelijke uren met haar ”  van Gogh doos ” in de weer moet zijn geweest om toch nog tot een acceptabel eindresultaat te komen, viel voor zijn avances. Op geringe afstand door de rest van de motorploeg gadegeslagen, volgden wij hem belangstellend. Hij was vol overgave bezig met het uitwisselen van speeksel sampels met zijn ” verovering “. Toen de dochter van moeders kwam vragen wat ze allemaal aan het doen was, kon  deze alleen maar melden ‘ Don’t tel Dad ‘………, later hebben wij  afgesproken dit voorval te verder te vertellen, maar over typen hebben we het nooit gehad DUS. . . …. . ..

De terugkomst op de kamer en de ochtend daarna met de overtocht is niet helemaal geregistreerd in mijn bovenkamer, en hierdoor kan ik niet veel meer vermelden dat we weer thuis zijn gekomen om het een jaar later weer te gaan proberen om wel alles te onthouden, maar het blijft een groei en leerproces, want als je alles kan onthouden ben je geheelonthouder en dat moet je leren door de jaren heen.

Groetjes Hugo

Reacties gesloten