Ohh wat zijn wij heden blij, weeeer een jaar voorbij… We mogen van onze baas zelf onze schaarse vrije tijd indelen en hebben besloten ( ja ook wij kunnen zelf beslissingen nemen

) om dit jaar naar Schotland te gaan. Dit doen wij voor de insiders natuurlijk al in december want we moeten boeken om met de pont naar de andere kant van de Noordzee te mogen varen.

Dag 1 Zou een makkie zijn, vanuit Nieuwendijk naar IJmuiden rijden is nog te doen. Het gekke is dat tot op het laatste moment niet duidelijk is waar de grens voor het rechts rijden of lopen overgaat in links rijden of lopen. Dit is elke keer weer een op het laatste moment beslissing volgens ons, die wordt aangegeven op het moment dat je de pont afrijd met in je achterhoofd nog een kleine kater ( met een nest jonkies ) welke je hebt overgehouden aan dat vreselijke Engelse bier. Mijn god ( en misschien de uwe ook ) wat is dat een ongelofelijke bocht, en het is ook geen wonder dat alle haring, schol of kibbeling ergens anders naartoe zijn verhuisd. Als je dit soort afvalwater het hele jaar in je eigen tuin zou tegenkomen zo je ook gaan verhuizen, tenminste ik wel. Bouten die loszaten gaan spontaan vastzitten, en alles wordt ineens minder duidelijk om uit te leggen, waarschijnlijk is dat de reden dat onze voorouders de trossen van Engeland hebben losgegooid van het vasteland en dat het pas na ettelijke uren varen kan worden bereikt. En, schiet mij ineens te binnen je moet daar ook nog in quarantaine als je niet oppast om aan licht, lucht en water te wennen voordat je als huisdier vrij mag rondlopen, dus iets is daar niet in de haak!!!

Ieder zichzelf respecterend mens weet dat dit land voor motorrijders eigenlijk niet te doen is. Het slechte weer en dan ook nog het links rijden samen met de overtocht is

een straf voor ons type mens. Wij zijn meer van de degelijke pot, met niet te

verrassingen, want daar houden wij niet van. Maar wij hebben zo onze geheime informanten en dat zou, als je er goed

nadenkt, dat zou zelfs jij kunnen zijn,

geheim zijn ze. Op de dag dat wij vertrokken was het weer nog echt schots te noemen. Het was een beetje dreigend, regenachtig weer, het weer dat we doorgaans hier hebben.

Gaandeweg onze vakantie werd het weer steeds beter, op het moment dat ik dit verhaal intyp is het al 7 weken achtereen regenachtig en hebben wij dus ongelofelijk veel geluk gehad in het voorseizoen in Schotland. We vertrokken met een beetje regen, maar gaandeweg onze vakantie werd ik echt genoodzaakt om mijn motorjas te verwisselen voor mijn oude vertrouwde spijkerjekkie. Dit jekkie is al heeeel veeeeel vakanties zonder zeuren met mij meegereden en als het te heet werd als plaats vervanger opgetreden voor mijn gewone motorjas. Dat hij elk jaar strakker gaat zitten wijt ik aan het te heet wassen. Ik weet ook wel dat het niet veilig is om zo rond te rijden. Maar als we de geruchten mogen geloven dan wordt het in de toekomst allemaal zo veilig dat motorrijden helemaal niet leuk meer is. Ik geef je op een briefje dat we binnen nu en 15 jaar met een aandacht trekkend knipperlicht en een vlaggetje op een zwieberstaaf rondrijden ( nee niet zo een als uit de PABO, die heeft geen vlaggetjes ) een airbag en een zwarte doos met webcam ( nee ook niet uit de PABO ) opgescheept zitten, die al onze handelingen opslaat zodat de verzekering niet hoeft uit te betalen als het fout gaat, en dat we binnen 5 jaar verplicht worden om met een lichtgevend motorpak met alle mogelijke beschermingsstukken rond zweten, waarbij een snelheidsbegrenzer en een hanghoekmeter ons beschermt tegen al te hoge snelheden op Gods heren wegen en al te schuin hangen in de bochten. U noemt het misschien de vooruitgang in noem het de vertrutting van onze beschaving, en hoop niet dat deze beschaving ooit over 1000 jaar weer wordt opgegraven want dan schamen ze zich om uit ons te zijn voortgekomen. Maar goed, laten we niet afdwalen en het verhaal naar eer en geweten vastleggen voor ons nageslacht. Ja, beste lezer(s) we gaan weer verder waar we gebleven zijn, bij ons vertrek zag het er allemaal goed uit, het weer zou opknappen, iedereen had er zin an. We vertrokken zoals voorheen vanuit IJmuiden richting Newcastle, waar we tegen een uur of 10 in de morgen zouden aankomen. Na enkele uren varen en na het avond eten was wel te merken dat we nog moe waren van al dat gewerk van de afgelopen periode. Ook de golfslag in ons glas was niet bevorderlijk voor onze biologische gyroscopen (evenwichtsorgaan voor de outsiders) Dit is trouwens een orgaan dat binnen onze motorgroep tot extreme inspanningen wordt getraind. Motorrijden is een acrobatische evenwichtstraining bij uitstek, en niet te vergeten het innemen van allerlei soorten vloeistoffen door elkaar maakt de taak van dit uiterst

gevoelige instrument er niet eenvoudiger op, trouwens de bezitter van dit instrument heeft het ook niet gemakkelijk, laat dat duidelijk zijn. Het blijft trouwens knap dat we ook dit jaar weer met al onze rotzooi in onze veel te kleine hut passen, vergeet niet dat onze motorpakken door de jaren heen steeds groter geworden zijn, en dat ook die een plekje voor zichzelf willen hebben, maar ook dit jaar is het weer gelukt om in onze hut met uitzicht op een blinde muur te eten, drinken en te slapen, iets wat na al dat eten en drinken niet zo heel moeilijk meer is natuurlijk. Nndusss…

Dag 2 In de vroege morgen kwamen we aan in Newcastle, en zijn na enkel jaren weer links gaan rijden. Het is even wennen maar eigenlijk eenvoudig vol te houden, zolang je maar niet gaat nadenken want dan kom je in de problemen. Zo melde onze coach op mijn TomTom bij de eerste rotonde “ Neem de rotonde ” , “ dat kan linksom maar ook rechtsom, kijk wel goed uit ” . En de opmerking “ blijf op de linker rijstrook ” hebben we voor de zekerheid maar de hele vakantie volgehouden. Zo herontdekten we dat Schotland een prachtig land is, met schitterende vergezichten zoals hier boven is te zien. En hoe dieper je het land inrijd hoe mooier het wordt en rustiger op de weg. Prachtig gewoon, wat laten we ons hier gek maken, en meeslepen in de gekte dat werken heet. Als je daar de rust en de natuur meemaakt zou je zo alles loslaten en daar op een rots gaan zitten, maar ja dan komen er geen centen binnen en dat is ook niet lang vol te houden, nietwaar? Langs de kust zijn we naar boven gereden, om zo na ongeveer een 150 kilometer daadwerkelijk in Schotland aan te komen. Het was niet het allermooiste weer (nog niet ) maar droog en dat is voor Schotse begrippen al heeel wat. Na een prachtige rit langs (Ashington, Berwick–upon–tweed, Dunbar, rond Edinburgh, Grange Mouth en Powmill. Afstand 350 kilometer) welke op de kaart is vastgelegd kwamen we aan het eind van de dag in Crieff aan. Een leuk hotelletje waar we 2 overnachtingen zouden doen. Dus stond voor de volgende dag een rondrit in de omgeving gepland om de boel te verkennen. We keken er al naar uit om een keer zonder heel je hebbe en houwe op de motor rond te rijden en te genieten van de prachtige natuur en van het uitzonderlijk mooie weer. Dag 2 zit er op en nu nog even op ons terras nagenieten van de dag. In afwachting van ons avondmaal nog even een aperitiefje nuttigen zoals je kan zien. Na een lichte maaltijd werd het tijd om naar onze mandjes te gaan om de jet leg van de oversteek naar Engelend te verwerken en morgen weer fris en fruitig aan het (Engelse) ontbijt te verschijnen.

Dag 3 Zo de eerste nacht op dit eiland zit er op en vandaag staat op de planning een rondrit. Na een traditioneel Engels ontbijt en natuurlijk enkele koffie ’ s om al dat vet weg te spoelen zijn we onze motoren gaan warmdraaien om een stukje van de omgeving te verkennen. Deze dag hebben we gereden vanaf Crieff via Braco, Dunblane, Callander, Killin, Aberfeldy, Ballinluig, Duwally, Blair Gowrie, Perth terug naar Crieff. Een prachtig rondje van ongeveer 250 Km. waar het ons duidelijk werd dat er in deze omgeving op grote schaal whisky wordt gestookt. Bij de avond maaltijd hebben we afgesproken om via Glenlivet te rijden om daar de stokerij te bezoeken. Egbert is een fanatieke pure whisky drinker in ons midden, en mijn broer spuugt er ook niet in als er hem een wordt voorgezet, Nnnduss vonden wij het een goed plan.

Dag 4 Is begonnen en na ons traditionele Engels ontbijt met alles erop en aan, is het net of er een kurk in je maagdarm kanaal is gedrukt. Alleen met een glaasje rioolontstopper zou dit gevoel nog te verhelpen zijn, of zo blijkt achteraf door de darmflora en fauna de tijd te geven om dit ontbijtje te verteren wil ook nog wel een helpen. Het is vettig maar ja het is ook traditie dus we eten wat er door de lokale bevolking wordt gegeven. En aangezien wij zuinig zijn op tradities, houden wij dit natuurlijk in ere. Vanuit Crieff gaat de reis naar Perth, Blairgowrie, Braermar, Bridge of Garn, GLENLIVET ( waar we de stokerij hebben bezocht ) via Carrbridge naar Inverness een trip van ongeveer 380 Km.We rijden door machtige landschappen met prachtige vergezichten. We komen zelfs in heuvelachtige gebieden met mossen en lage begroeiing. Ook zien we dat er overal bomen worden gerooid, en er zijn al zo weinig bomen. Zou het daarom zijn dat wij hier voor elke scheet die wij laten een boom moeten (her) planten? Ook skigebieden zijn er te vinden. Wie had ooit verwacht in Schotland skigebieden te vinden, dit is niet het eerste wat mij te binnen schiet als ik denk aan schotland. Moet je daar dan ook links houden op de piste, draait de lift linksom? Dat zijn van die vragen die je dan te binnen schieten.   Maar de uitgestrektheid zoals hierboven dat is prachtig gewoon. Als je stopt en de motoren zijn uit dan hoor je alleen de vogels en de wind, wat een rust. Dit is hier op het vasteland

nog maar op weinig plaatsen te vinden Heerlijk!! Ook hebben we nog de rondleiding gedaan bij Glenlivet, en daarna onze reis voortgezet. Het was weer een prachtige rit, en vonden dat we wel iets te drinken verdiend hadden. In ons hotel hebben we de dag geëvalueerd onder het genot van en biertje en een hapje. Op naar bed en de accu opladen voor de volgende dag naar het hoge noorden.

Dag 5 Het is alweer 08:00 uur, tijd om op te staan voor het traditionele ontbijt. Het is mooi weer voor een rit naar het bovenste puntje van Schotland. De route loopt van Inverness, Fearn lodge, Inveran, Tonque, Durness, Scourie, Ledmore, Ullapool, Dundonnel naar Aultbea. Dit is ongeveer 400 Km rijden en goed te doen.De route is wederom prachtig, we komen steeds minder mensen tegen en bewoning wordt ook schaars. Wat is hier nog een ruimte. Ongelofelijk mooi. Om de sfeer enigszins vast te leggen heb ik enkele plaatjes toegevoegd. Nog even een korte pauze genomen in de oasis bar aan de kust om daarna naar onze slaapplaats te rijden in Aultbea. Dit is een Whisky hotel waar we 2 nachtjes voor onze eigen veiligheid zouden doorbrengen. Na het wegbrengen van onze spullen was het tijd om de bar te gaan verkennen. Hierbij bleek dat er zoveel verschillende soorten whisky ’ s aanwezig waren dat wij deze onmogelijk in 2 avondjes konden proeven, maar dat we wel uitermate gemotiveerd waren om er zoveel mogelijk van uit te proberen. Na een eenvoudig avondmaal schoven we aan aan de bar en konden we onze eerst glaasjes bestellen. Egbert zat ongelofelijk te genieten van de nieuwe smaken en gaf zijn smaakpapillen de volle laag. We kwamen er ook achter dat deze levens elixer iets met je tongval en accent doet. Broer begon na enkele glaasjes met een zeldzaam Amerikaanse tongval te lullen, zeg maar op zijn Bourbon ’ s, Egbert begon in herhalingen te vallen dat de jodium en zeewier bij deze zo goed te proeven was, of dat de rooksmaak zo lekker op je tong bleef hangen. Evert genoot in stilte van dit schouwspel, en ook ik zat aan de pure whisky. Eigenlijk ben ik meer een mixer en drink graag een goede whisky maar dan met cola. Maar om op de eerste avond al meteen de speciale soorten whisky in de cola te gooien was een beetje vloeken in de kerk. Egbert had nog enkele hele speciale merken die hij graag wilde proeven, en het moet gezegd, hij had ze allemaal. Zelfs de Wallace Whisky Liqueur een niet zo bekende likeur was aanwezig. De eigenaar van het hotel kon ons de mooiste verhalen vertellen over het ontstaan van bepaalde soorten, of het grote of kleine whiskystokerijen waren, hoe het graan gedroogd werd, hoe het werd opgeslagen, welke type vaten er werden gebruikt, hoelang het moest rijpen in de vaten, welk water er werd gebruikt en niet onbelangrijk, hoeveel alcohol er in zat. Egbert zat

ademloos te luisteren, Evert ook maar dan omdat hij net een slokje had ingenomen die aan het indalen was naar de verbrandingsruimte, en een ligt branderig gevoel achterliet bij het afleggen van deze route. Broer deed ook zijn best het gehele verhaal te volgen want ook hij houd wel van een goede borrel. Ik trok al dit goeds puur niet meer, en vroeg of hij toevallig “ zeer oude bols ” had staan, wie schetst mijn verbazing, zelfs dit had hij staan, en ben toen op een Bols cola overgestapt ( want daar was ik wel aan toe). De whisky imker vroeg later op de avond welke whisky ik nu echt lekker vond, en toen ik in mijn beste Engelands melde dat ik ze allemaal wel lekker vond met cola zag ik een zeer beteuterd gezichtje tegen over mij staan. Egbert probeer de situatie nog enigszins te redden door aan mij te vragen of ik “ toch zeker niet de DURE Whisky ’ s mixte ” , ik kon niet anders dan melden dat ik die NATUURLIJK mixte om zo een HELE LEKKERE MIX te hebben. Ineens stonden er 2 beteuterde gezichtjes voor me. En dan zeggen ze tegen mij dat ik KWALITEIT niet weet te waarderen. Vreemd want ik vind die whisky ’ s gemixt met cola van uitstekende kwaliteit, en denk dat ik gewoon een trendsetter ben, en die worden nooit begrepen totdat iedereen het gaat doen. Daarnaast schiet mij ineens zo ’ n moderne cursus te binnen die ik in de afgelopen periode heb mogen doorlopen, waarbij je met klem word bijgebracht niet solo te blijven opereren, maar als team, dat teamwerk je prestaties tot enorme hoogte kunnen brengen. Nou, zo zie ik het ook met de mixen, niet solo, maar als team, enz, enz. En off the record, ik vind cola puur ook niet te zuipen. Nndussss…… Het werd langzaam tijd om de glaasjes leeg te maken en naar ons mandje te gaan om morgen weer een mooi rondje in de omgeving te maken met de motor. Na een mooie en leerzame dorstige dag is het goed slapen en voldaan gingen we naar bed.

Dag 6 Hopla, tijd om op te staan, wel lekker als je goed spul drinkt dat je geen hoofdpijn hebt bij het wakker worden. Vandaag gaan we een rondje maken in de omgeving, maar eerst eten natuurlijk en koffie. Bij het ontbijt worden de te bezoeken plaatsen nog even bekeken op de kaart en dan is het tijd om te vertrekken. De route liep van Aultbea, Inverness, Lochness, Invengarry, Auchentyre, Lochcaron, Applecross ( met de hoogste weg van Schotland ), Kinlochwe en terug naar Aultbea. Bij het meer van Lochness even bij de ruïne gestopt. Verder was het genieten van de prachtige omgeving.  Onderweg kwamen langs prachtige kastelen zoals hieronder, waar ook nog door een doedelzakspeler voor de nodige Schotse sfeer zorgde. Ook de Schotse Hooglanders waren in volle glorie te bewonderen. Op Applecross natuurlijk even gestopt om foto ’ s te maken. Op de plaquette die daar is neergezet is te lezen wat er allemaal te zien is. Leuk om op deze grote hoogte even rond te kijken. Bij het vervolgen van de route begint Evert zijn motor een beetje rottig te lopen, en opeens zie ik hem niet meer in mijn spiegel. Na het omdraaien zien we Egbert en Evert hevig sleutelend langs de kant van de weg staan. Ze waren er al achter, de accu had het begeven.  had het begeven. Tja dat kan gebeuren nietwaar, maar niet echt handig. Starten wil hij niet meer op de startmotor, en na het aanduwen word de rit voortgezet naar ons hotel. Bij terugkomst en na uitleg aan de hotelier, besluit deze om even rond te gaan bellen voor een andere accu. Dit bleek niet zo eenvoudig en we moesten naar Ford William ( ongeveer 130 Km. om een vergelijkbare accu op te halen. We besloten om dit morgen te doen, we zouden toch die kant uitrijden en dan de accu vervangen. Nu dit opgelost was konden we weer rustig gaan eten, en daarna iets aan de bar nuttigen.

Dag 7 Op naar Fort William, voor een nieuwe accu. Er loopt maar 1 weg die kant uit, dus weer naar Inverness en dan langs de lang gestrekte meren naar een accuboer.  De nieuwe accu erin en de o

ude ingeleverd bij de accuboer, en daarna door richting Dunoon om de nacht door te brengen (o

ngeveer 380 km.). Langzaam werd het echt warm buiten. Nog even wat plaatjes van mijn omgeving

In Dunoon stond ons hotel, en dat was strak aan het water. Mooi uitzicht, en een toplocatie want morgen konden we zo de pont op richting de andere kant. Dit scheelde een hoop kilometers en dus tijd. Een mooi oud hotel met mooie glas in lood ramen. Na een lekkere maaltijd in de tuin van het hotel en wat biertjes erbij konden we nog even nagenieten van deze dag en genieten van het prachtige uitzicht. Morgen weer een dag.

Dag 8 Zo vandaag door richting Engeland. Vanuit Dunoon met de pont naar Gouwrock. Vandaar al toerend naar Largs, Kilarnock, Dumfries, Carlisle naar Grange over Sand. Dit was ongeveer 320 Km. Dit schijnt een van de warmste plaatsen van Engeland te zijn en van oudsher staat dit hotel er al. Het is ooit van de spoorwegen geweest en het is een gebouw met een eigen filmzaal en een knijter van een eetzaal. Trouwens alles aan dit gebouw is groots opgezet. Het was niet mogelijk om het hele hotel op een foto te zetten. Hieronder is het uitzicht vanuit onze kamer te zien.

Prachtig niet ?

We kwamen op vrijdag aan en in dit weekeind zou er een misdaadspel worden gespeeld ?????????? We zaten midden tussen de moordcomplotten en het hele hotel zat stampes vol met gasten die de moord kwamen oplossen. Opeens kwam je er allerlei rare vogels en snuiters tegen. Gelukkig hoefden wij niet mee te spelen in deze klucht, nu begrijpen wij ook beter dat dit soort tijd verdrijven alleen kunnen worden uitgevonden als het vaak erg slecht weer is. Het maakte ons niet zo veel uit, wij kwamen toch maar voor een ding, Slapen, slapen en bier… misschien voor twee dingen dan slapen, bier en eten…. Okee voor drie dingen, slapen, bier en eten, en deze B-film was gratis en leuk om naar te kijken. Deze zaak moest het gehele weekend gaan duren, en onderbroken worden om te eten. Hierbij konden dan allerlei complotten worden overlegd, maar wij haalden gewoon onze traditionele maaltijd op met bloedworst en Haggis… niet echt lekker te noemen, maar ja traditie is traditie nietwaar ? De bediening in het hotel kwamen allemaal uit Polen, de leidinggevende figuren weer uit Rusland. Ook hier waren de grenzen open, en dat was te merken. Om een beetje de afmetingen weer te geven van dit hotel hieronder enkele plaatjes met tekst.

Lange gang vanaf onze kamers Overgaand in een lange gang naar de hal Grote hal met kiosk aan de linker kant

En receptie aan de andere kant Hal gaat over in lange gang naar eet en

filmzaal en de kleine en grote bar. Kleine bar gezien vanuit de grote bar Ongeveer ¾ van de eetzaal is zichtbaar. Het is een hele wandeling om vanuit onze kamer naar de eetzaal te komen, maar het is een prachtig oud hotel.

Dag 9 Captain Peacock hieronder vond het nodig om onze nachtrust danig te verstoren om indruk te maken op  verstoren om indruk te maken op een of ander vrouwtje, waarschijnlijk ook uit Polen of Rusland. Vandaag onze laatste dag op het eiland. Vanavond zouden we op de boot naar zouden we op de boot naar IJmuiden zitten. Eerst de laatste Engelse maaltijd genuttigd voor een lange tijd. En daarna onze spullen gepakt om het laatste stukje naar Newcastle te rijden. Omdat we mooi op tijd in Newcastle aanwezig waren zijn we nog even wezen lunchen in de stad.  lunchen in de stad. Op de kerktoren konden we waarnemen dat er weersveranderingen op komst waren. Wat hebben

toch ongelofelijk veel geluk gehad met het weer.

laatste dag was de temperatuur opgelopen tot dik

de 30 klein nulletje C. Na het eten zijn we vertrokken

de boot die ons terug naar IJmuiden zou brengen. Na het vastzetten van de motoren en het weg brengen van onze spullen voor de nacht zijn we onze geslaagde vakantie gaan vieren in een van de bars op de boot. Nog even lekker een stok broodje eten op het achterdek bij de laatste zonnestralen nagenieten. Heerlijk……. Nnnduss

Dit was het weer, weer een jaar motorvakantie, het was een uitzonderlijk mooie vakantie met prachtige wegen, het weer was zo goed dat we eigenlijk nooit meer terug kunnen want het zal altijd slechter weer zijn dan afgelopen jaar.

Waar we volgend jaar heengaan weten we nog niet, dat zien we weer als we in december bij elkaar komen om de volgende vakantie te bespreken.

Tot de volgende vakantie,

Hugo