Marco’s Vakantie-blog!

Door , 28 januari 2011

Marco's Blog!
28 april 2008>Tsja… Het is alweer een maand of wat geleden dat de Geheelonthouders hun agenda hebben getrokken, en de vakantie voor 2008 hadden beklonken bij de lokale wokken-bakker. Het was wat wikken, wokken en wegen, maar een algeheel gevoel om weer in de bergen te mogen rijden was erg aantrekkelijk.Daarom zijn de pijlen op een wel weer erg mooie bergpartij gezet: we gaan naar Italie en Oostenrijk! En waarschijnlijk de rest er omheen ook: we zijn er dan toch, nietwaar?! [...] Read more...
7 mei 2008> Terug bij af: de eerste stop is dezelfde stop van vorig jaar. Dat was de laatste van het verregende jaar… Dit jaar gaat het stukken beter: het weer is uitmuntend! Verder is het ouderwets afzien.al is het wel anders dan anders. Naast dat er 2 nieuwe fietsen zijn, missen we Evert. Het is wennen, wat regelmatig in een pilsje te veel uitmond. Maar goed, alles went, zij het langzaam. De eerste meters vallen mee, het weer is goed. We zien wel, Charlesville Mezieres gaat de trend zetten. Proost! —-
Verzonden vanaf een Sony Ericsson mobiele telefoon [...] Read more...
7 mei 2008> Om het geheugen nog wat te verfrissen koers gezet naar Dijon, om te kijken of het Parc Hotel nou echt was wat wij er van herinnerden. Tomtom is verruild voor een Garmin. Na een aantal rondjes rijden, en afgeleverd te worden op een verkeerde lokatie, was het tijd om de zaak te hercalibreren. Uiteindelijk afgeleverd op de juiste stek. Een paar biertjes en een maaltijd verder (zonder niertjes, ook op de rekening) is het tijd om op de middenbok te gaan. Mooi! —-
Verzonden vanaf een Sony Ericsson mobiele telefoon [...] Read more...
7 mei 2008> De eerste ruime 1000 kilometers zitten er op, eindpunt in Chamonix.Ook dit hotel lijkt verdacht veel op iets wat we ook al eerder gezien hebben. hotel l'arve kennen we ergens van. Er is nog leven zat in Het dorp: er kan nog geskied worden in de buurt.Dat voorspelt weinig goeds voor ons, naar dat is voor later. Een paar biertjes en een pizza verder wordt het tijd om de dag nog eens op de routerol te herbeleven. op naar morgen! —-
Verzonden vanaf een Sony Ericsson mobiele telefoon [...] Read more...
8 mei 2008> De doorsteek van Frankrijk naar Italie is lastig. Alle bergpassen van enig spektakel zijn nog afgesloten. Na een tweetal tolheffingen en 27 euro verder staan we dan waar we wezen willen: Susa. De eerste voet op Italiaanse bodem. En gelijk de caribinari over de vloer, of we even onze papieren mochten zien. na deze vertraging doos opleiding. Maar dat mag de pret niet drukken. Wat biertjes en vaag voer verder wordt de dag afgesloten. —-
Verzonden vanaf een Sony Ericsson mobiele telefoon [...] Read more...
9 mei 2008> Aan het weer ligt het niet, de dag begint al warm tijdens het ontbijt buffet. Daar wordt teruggeblikt op de Franse versie, of beter: wat we nu missen. De ouderwetse kaart is gelukkig weer terug om de richting aan te geven. En die voert ons via een paar mooie passen en mooie bochten naar Stresa, aan lago majore. Druk, naar dat mag de pret niet drukken. Het hotel is weer van ouderwetse klasse, die van vergane glorie. Eten in Het dorp was alleen een waardeloze beleving. Italiaanse culinaire kunsten lijken onderspit te delven. Dus il conto en terug naar het hotel: daar wordt de volgende dagplanning met een borrel gemaakt. Proost! —-
Verzonden vanaf een Sony Ericsson mobiele telefoon [...] Read more...
11 mei 2008>Na een dagje rond de meren uitgesard te zijn, is de eindbestemming in Mallonno bereikt. Mooie vergezichten gezien, naar vooral veel verkeer. En mensen uit de buurt van Mallonno, beter bekend als Malloten. Ach, na zo'n dag smaakt heb bier weer goed, de pizza naar zoals het moet. Zelfs de rose is vele malen beter als de dag ervoor. Jammer alleen van die kudde drukke kinders. Maar die gaan vroeg op stok. Broer ook, stock84. Proost. —-
Verzonden vanaf een Sony Ericsson mobiele telefoon [...] Read more...
11 mei 2008> Of Kollmann, Barian of nog wat. Rare jongens die Italianen, dubbele namen en andere namen voor een plaats, dat maakt het niet makkelijker te vinden op de kaart. Maar nu waren we er niet naar op zoek, naar dat brengt je meestal op de leukste lokaties. Nu ook, de heren hebben de beschikking over een heus kasteel. Het is een wonderlijke lokatie, en we hebben mazzel: we verwachten veel gasten. En na een dag waar we veel mooie zaken hebben gezien is dit een goede aanvulling. En ook dingen niet hebben gezien, we hebben tientalle kilometers in tunnels gereden. Wonderlijk. Ook wonderlijk dat het allemaal goed gaat, een dubbel doorgetrokken streep betekend in het Italiaans heel wat ander dan thuis. Naar ja, de heren gaan nu op stand aan een biertje nippen. Beter! —-
Verzonden vanaf een Sony Ericsson mobiele telefoon [...] Read more...
12 mei 2008> Wat een geweldige dag, 6 passen van enige orde in de banden gezet. En niet de flauwste ook. De doorsteek naar Oostenrijk was een verlichting. Net als het eten! Maar voor het zover is moet er hard gewerkt worden. En als er dan na een lange dag de zinnen op een rustplaats worden gezet, En er een feestdag met die plannen knoeit, moet je toch een stukje verder. Het plan wordt bijgesteld, in Spittal moet het makkelijker zijn. Niet dus, van de 3 gevonden hotels zijn er 3 dicht. Jammer dus. Een gasthof bied onderdak. Een café de snitzls. Dag geslaagd! —-
Verzonden vanaf een Sony Ericsson mobiele telefoon [...] Read more...
12 mei 2008>Laatste dag is aangebroken, op naar Salzburg om daar de motoren op de trein te zetten, en om prinsheerlijk terug te trekken in een courgette-voor-3! Maar niet alvorens een aantal lekkere passen te passeren, bochten te slechten en skieers te groeten!? Skieers? Mmmm… Maar de tocht gaat voorspoedig, en als we dan vroegtijdig in Salzburg staan rest ons niets anders om te shoppen en op zoek te gaan naar de laatste Wiener! Nu valt het shoppen tegen: Pfinkstern den zweite is hier ook een ferientag glaube ich. Maar bij alle downs horen ook ups: prima Snitzel ter afsluiting! Jammer alleen dat het bijbehorende biertje nog even achterwege moet blijven, we willen de motoren graag nog heel op de trein zetten. Maar die schade halen we nog wel in, dat is het spoordenken pur sang! Na de motoren op de trein te hebben gezet, en bezit te hebben genomen van de courgette, kan er met een koud biertje worden terug gekeken op een zeer geslaagd rondje: proost! Toch jammer dat er een Duitse invasie plaats zou gaan vinden in Munchen: dit keer een aangekondigde invasie, dat hebben ze eerder anders gedaan. Met 2 extra motorrijders in een courgette wordt het wat druk, zeker na een paar borrels… Dan is alles dubbel zo druk. Al is het BMW gehalte zo in 1 klap verdubbelt, het doet toch afbreuk aan je terugreis, met al dat drukke gedoe van snif en snuitje erbij. [...] Read more...
13 mei 2008>Einde rit… Een heeeeel vroeg einde: als je rond 5 uur je shudmand wordt uitgesard om je eerst wat op te frissen, en daarna te ontbijten, dan valt dat toch wat tegen… Autozug, ein bisschen frug… Ofzo.Met wat koffie en andere vloeistoffen gaat het bloed weer stromen, en kunnen we niet veel later de motoren van de trein halen, en ons weer opmaken voor de laatste paar (honderd) kilometers. Mr. Garmin zal ons de stad uitjagen, en dat heeft hij voortreffelijk gedaan. Ook het verkeer valt mee, en zo kunnen we met gezwinde spoed richting de grens rijden, alwaar een laatste tussenstop wordt ingelast om de benen te strekken en nog wat koffie in te nemen. En tijd te winnen: wat zouden ze anders schrikken als we al weer om 9 uur op de stoep staan 😉 En terug in ‘olland krijgen we weer te maken met ouderwetse files en andere druktemakers, wat een heerlijkheid dat we die toch even hebben mogen missen. Dus met wat omwegen (lees: wegomleggingen) binnendoor is het rond half 11 tijd om elkaar uit te zwaaien… Vakantie is nu echt op… Voorbij… Over… *zucht* Op naar volgend jaar, nietwaar?! [...] Read more...
22 juli 2008> Waarom? Zeg nou zelf, je gaat toch niet al dat glaswerk zelfwegbrengen?! Lang leve de Hotels! Bron: http://www.intermediair.nl/pathuis.jsp?id=1505260 [...] Read more...
25 mei 2009> We waren er redelijk snel uit toen we eind vorig jaar de koppen weer bij elkaar staken: laten we de plas oversteken, een rondje Engeland, is dat wat? Zuid Engeland wel te verstaan, want Schotland en een klein deel aan de bovenzijde van het Groot-Brittannië van 2006 hebben we al gezien. Onthouden ook, maar niet alles… Maar we zijn dan ook geen geheelonthouders. En als je alle informatie tot je blijft nemen pas je uiteindelijk niet meer in je helm: zelfs al is hij van Duitse makelij! Woensdag is het dan zo ver: dan staat de oversteek gepland. Al hebben we pas sinds gisteravond door waar vandaan we zullen vertrekken, hoe laat we op de pont moeten staan en waar we uiteindelijk aan de linksrijders worden overgeleverd. Al met al ruim op tijd: de rest van de rondrit wordt toch improvisatie en ongepland! Het plan is om vanuit Nieuwendijk richting Oostende te rijden, om een paar uur later bij Ramsgate op de kust te slaan en koers te zetten naar Deal. Let wel: dat is het _plan_. Flexibel als we zijn kan zelfs het beste plan worden bijgeschaafd tot een ‘we zien wel waar we uitkomen’. Je weet nooit hoe klotsend je van het veer komt, of hoe lang het zitvlees je nog wil dragen. Maar dat is op de zaken vooruit lopen, en daar hebben motorrijders een hekel aan… Lopen! Eerst maar eens de motor en bepakking op orde brengen, is dat wat? Yep: een klusje voor morgen, misschien 😉 [...] Read more...
26 mei 2009> Ik hoop niet dat vandaag (vanacht) de generale was van het weer wat we voorgeschoteld gaan krijgen.. Ik heb m'n pak nog niet goed in het vet staan, waarschijnlijk valt er ook niet tegen in te vetten?! Man, man, man: wat een ellende, regen, wind, water! Ik zie 't veer nou al klotsen en deinen. Klinkt waarschijnlijk net als het aloude "van voor, naar achter, naar etc…". Of om het meer actueel te maken "Biertje er in, biertje er uit; ja, zo gaat'ie goed"… En dan heb ik het alleen nog maar over de overtocht! De duimen dus gekruist en de vingers over elkaar dat het weer weer beter is als morgen de luiken open gaan, en de dag weer aanvangt. Als ik het kaartje mag geloven van http://news.bbc.co.uk/weather/#n4:V hebben we morgen mazzel. En de rest van de week? Ik ga er voor! Ehm: het mooie weer wel te verstaan, niet de regen! Al zou het weglaten van een fles zonnebrand weer plek opleveren voor wat anders…. Mmmmm?! Elk voordeel hep zun nadeel, niet? Nu eerst einde dag, dan zien we weer verder: morgen de fiets opzadelen! Een ding is zeker, het is vakantie!   Iemand de waterstanden gezien voor Engeland? [...] Read more...
27 mei 2009>Niet een echte motordag vandaag, een beetje door Belgie kruisen richting de pont van Oostende en van de pont (gammel) naar Deal. OK, je rijdt een tank leeg, en je staat heel wat kilometers van huis, maar de meeste daarvan staan op conto van de kapitein.Die zich ook meer met roeren bemoeide dan alleen het schip: door het heen en weer schudden hoefde de koffie ook niet geroerd worden.Onder de vaart (die langer duurde dan gehoopt) 2 fijne films gezien, maar om nou te zeggen dat je daar van opknapt: neen… Dus enigzins gammel en doorgeklutst door de wind op weg en water konden we weer van het schip rollen, rond 19.00 uur NL tijd.Met enig speurwerk staan we in een hotel wat aan 'vroeger' herinnerd. Dat gaat aan mij voorbij:dat was ver voor mijn tijd…Na wat biertjes, flauwekul en etenswaren (zonder chefkok) is het einde dag…Morgen wel een motordag? Wie weet [...] Read more...
28 mei 2009> De dag begon vroeg, te vroeg eigenlijk, maar wel met mooi weer. De dag zag er veelbelovend uit, net zoals het ontbijt. Ok, kokkie moest even opgesnort worden, maar na een vertraagde start werden we op een lekkere bak koffie en een echt English breakfast getrakteerd. Dat maakte de start van de dag stevig en goed. Na alles opgezadeld te hebben en te hebben getankt nabij Deal kon dag 2 echt van start. We hebben op dag 2 vanuit Deal koers gezet richting Dover, waar de stijle witte wanden in een spectaculaire kromming naar voren kwamen: gaaf! Na een foutje die ons de A20 opslingerde zijn we langs Ashford, Tenterden en Hastings (Captain Darling?) gekomen, waarbij we in de laatste de 1e pauze hebben ingelast. Hilariteit om de hond die klaagde over het feit dat de baasjes de hut eerder opengooiden dan hondlief uit te laten. De video komt nog 😉 Hoewel de bank heel lekker zat zijn we verder via Brighton, Worthing, Bognor Regis in Chichester beland. Nooit geweten dat hier de/een fabriek van Rolls Roice staatH nu weten we het. Of we het onthouden? We zien wel… In het hotel lekker gegeten, en langzaam afgezakt richting kamer: iets eer rust dan de vorige nacht is zeer welkom. De lichten worden dus spoedig gedimt… Morgen meer, jawel! [...] Read more...
29 mei 2009>Zo, De eerste dagen zitten er op,en helaas: dag 3 is mislukt qua opname. Voor de liefhebbers is dit de te volgen route: Dag 1, vertrek:http://www.trackr.nl/user/mvs/8r3yrmd3/Vakantie-2009Dag 1, vervolg:http://www.trackr.nl/user/mvs/taegtzb6/Vakantie-2009Dag 2:http://www.trackr.nl/user/mvs/eb8cftna/Vakantie-2009 Later meer! [...] Read more...
30 mei 2009> Na weer een schitterende start in Chicester zijn we richting de binnenlanden gekruist, en hebben Petersfield, Basingstoke, Newbury, Cirencester, Monmouth en Mertyr Tydfil voorbij zien trekken. Het idee om in Newport on sea te stoppen werd met het lengen van de dag overboord gezet. Het zou heel laat worden voor we daar aan zouden komen, zelfs met het stuk snelweg wat we gereden hebben op het laatst. Dat wat we de eerste uren gezien hebben maakte het dan wel weer goed: het is een mooi landschap als je over de 'lanes' koerst! Ook mooi de diversiteit van wel exclusieve auto's: op de route zijn we getrakteerd met 3 Ferrari's, een Lamborghini, 2 Audi R8 diverse Porches (en iets zegt me dat een Cayman S iets speciaal is…) en Aston Martins. En dat had eigenlijk niet veel te maken met het Goodwood terrein, de auto's tref je overal. Wat ook opvalt zijn de vele Audi TT's, met of zonder dak. Of het zijn maar een paar mensen die zich stierlijk vervelen en heel veel rondjes rijden… Het landschap veranderde langzaam van een Luxemburg naar een Schotland gevoel: heuvelachtig met mooie glooiende wegen er overheen geplakt. Het laatste stuk over de snelweg was even nodig om op een schappelijke tijd aan de kust uit te komen, en Swansea leek de uitgelezen stek voor een goed vis. Leek… Het is een grote stad, en wat je hier allemaal weer tegenkomt is goed voor de gulle lach. Wat een (opgedirkt) volk! Qua eetschuren was het behelpen, allerlei fastfood gelijkende of trendy toko's zonder vis. De uiteindelijke stek had ze wel, maar eerlijk gezegd had je de 370 kilometer er niet voor hoeven rijden. Een lekkerbekje was ook goed geweest! Nu gaat de prio uit naar koffie, ontbijt, koffie en… dag 4! [...] Read more...
30 mei 2009> En weer begon de dag met een zonovergoten hemel: wat worden we toch weer verwend. Alhoewel: het eerste bakje koffie leek toch veel op thee, maar het ‘cooked breakfast’ was toch weer een goede basis voor de rest van de dag. Al was juffrouw meisje bediening wat lastig te volgen. Er wordt in deze contreien Welsh gesproken, en dat zorgt er voor dat je je als buitenlander nog verder buitenlander voelt. De eigenaar van het Rasthaus in Conwy heeft een en ander geprobeerd uit te leggen, maar als een ‘f’ als ‘v’ moet worden uitgesproken, een ‘ll’ als ‘gl’ en er nog wat onlogische opsommingen kwamen hebben we ons er maar bij neergelegd dat dit niet voor ons is weggelegd. Maar dat terzijde, want ons hoofddoel is om lekker te rijden. Dat is vandaag weer uitstekend gelukt, we hebben heerlijk asfalt gehad, maar ook mindere stukken. Smalle wegen, uitmuntende vergezichten.De route voerde ons vanuit Swansea naar Llandeilo (Glandeilo?), Lampeter (lekkere omelet), Llanfair-ym-Muallt, de rest van de A470 met ontuitspreekbare en verkeerd interpreteerbare namen tot aan Conwy.Daarbij was de omgeving weer erg indrukwekkend, met mooie wegen en waanzinnige natuur. Ook het binnenrijden van Conwy was spectaculair: een enorm bastion/kasteel maakt deel uit van de oude stad.Na enig zoekwerk was een Gasthaus gevonden met schappelijke prijzen en dito advies. Al was de ‘award winning’ fish & chips een aanfluiting! We rijden ons een slag in de ronte om aan een echte kustplaats vis te kunnen eten, alles wat de keuken biedt is fish & cips… Voor een hoofdprijs… Zonde. Ook hier laat het volk de wansmaak zien: je hebt dik, en dik… Tatoo’s, kleding, hoge hakken, heel veel bier, herrie en gelach…. Het zal er wel bij horen, maar het is een aanfluiting voor goede smaak.Morgen zien we het weer, nieuwe kansen in het verschiet! [...] Read more...
1 juni 2009> Ook deze dag begon weer zonovergoten, en dat heeft zich de hele dag zo gehouden. Hoezo bied Engeland geen mooi weer? Op aangeven van de eigenaar van het Guest house zijn we een rondje Holy Island gereden. Met wat vreemde doorgangen en niet bestaande tol zijn we daarna als plan richting Boston gereden. Daarbij hebben we Bangor, Mold, Manchester (bijna), Sheffield, Worksop vian een omwef in Milton bij Ollerton uitgekomen. Boston was nog een uur verder rijden, dat was te veel voor de dag. Met ruim 300 kilometer op de teller en een vervelende vertraging in de brandende zon was het de mazzel dat we voor het hotel in Ollerton stonden. Alhoewel mazzel: op zondag is de keuken dicht en de 1e eetgelegenheid op 20 minuten loopafstand. Gelukkig kan een lokale dame helpen met het bellen naar de bezorgpizza, al hopen we ook dat onze inmenging niet te veel schade aan haar normale dagelijkse zaken brengt. PizzaIlevering 1 was fout, de 2e was ruimschoots goed de bestelde pittige pizza's konden verorberd worden! Naast de mooie vergezichten in de ochtend was er weinig verder bezienswaardig onderweg. Ook de lunch was minimaal, helaas. De avond daarentegen is onvergetelijk! De 'lokalen' vonden het al amusant dat de het 'stersktel lagersoort dronken (gewoon 5%), maar na inmenging in het lokale Skittles-spel was het ijs gebroken. Skitlles wordt op met een bord met 9 kegeltjes gespeeld, die met een houten bal aan rouwtje moeten worden omgekegeld. Simpel, maar erg leuk! We hebben ook nooit eerder meegemaakt dat bijna een hele kroeg afscheid komt nemen, en ons de handen schud… Ach, als we het al onthouden is dit toch een onvergetelijke dag. Nu eerst slaap, en wellicht? Een stevig ontbijt! [...] Read more...
2 juni 2009> Weer een dag met weer wat je normaal niet vind in Engeland:zon en nog meer zon! De wind was wat steviger vandaag. Helaas was de route een beetje saai: er waren niet echt heel spectaculaire dingen te zien. Op de weg vanuit Ollerton hebben we Newark (on trent), Boston, king's Lynn, Well-next-the-sea, Cromer tot uiteindelijk Great Yarmouth. De bedoeling was om verder af te zakken, maar ook deze route was lastig met verkeer. Helaas sneuvelde onderweg ook de video-camera, en koste het zoeken naar het geheugenkaartje wat extra tijd. De kaart is zoek, dus geen geen 'live' beelden… Heel veel mooie dingen waren er vandaag niet, wel opmerkelijke. Zo was het de dag van kerken, windmolens en kinderwagens. En een beetje van de rieten daken. Elk dorp of stadje heeft wel zijn eigen kerkje, wat meestal toch een imposant bouwwerk is uit natuursteen. Langs de kust vindt je ook regelmatig oude windmolens die erg veel trekjes hebben van de nederlandse versies. En als eigenaar van een rieten kap is het altijd leuk om eens te kijken hoe (en of) ze die over de grenzen maken. Veel zie je ze niet, maar ineens rij je een aantal plaatsjes voorbij aan de kust waar ze wel vaak voorkomen. Veel met een mooie afwerking bij de nok, en de meeste voorzien van een net. Great Yarmouth lijkt een beetje zijn beste tijd te hebben gehad: veel leegstand, winkels verlaten en wat warrig volk op straat. Maar wel een goed vis-restaurant volgens de hotel eigenaar (die morfine en heroine op een hoop gooit). Helaas treffen we een dicht restaurant, maar wel de eigenaar die zelf net vakantie terugkwam. Uiteindelijk toch in een trendy tent een goed stuk zeebaars gevangen: missie geslaagd! We gaan dus op naar dag 7! [...] Read more...
3 juni 2009> Wat een dag… we zijn wederom met perfect weer vertrokken vanuit Great Yarmouth, al waren er wat vuiltjes in de lucht begin van de ochtend. Die hebben het niet lang volgehouden: de rest van de dag was prachtig weer. Helaas was het nodig om wat kilometers te maken, om op woesdag niet voor verrassingen te komen staan. Grotendeels zijn we over de snelweg gejakkert, vanuit Great Yarmouth over Norwich, Ipswich, Colchester waarna we langs Londen over de brug bij Dartford de Thames over gestoken zijn. Dat was eigenlijk ook wel het meest spectaculaire van de dag: het uitzicht over een miljoenenstad. Het doel van de dag was Sheerness, die na Dartford, Rochester en Sittingbourne bereikt werd. Alleen zonder een hotel in en nabij Sheerness, waarna het doel subiet werd aangepast tot Ramsgate: waarom niet? En zo waren we dicht op het einddoel van de reis: het veer terug. Een poging om op dag 8 eerder te vetrekken was helaas niet mogelijk: dag 8 zal dus lekker rustig gaan verlopen. En zijn er al plannen voor volgend jaar? Jawel! Maar dat kan altijd nog wijzigen, flexibel als we zijn 😉 [...] Read more...
10 juni 2009> Tsja… En dan ben je alweer een week verder van je vakantie verwijderd, of misschien 51 weken van de volgende! Maar daarmee laten we de laatste dag van de motorvakantie niet in de vergetelheid geraken: want ook dat was nog steeds dikke pret. Al was het alleen al bij de start van de dag, waarbij de eerste scheurtjes aan de firmamenten van het Britse weer ontstonden: bewolking! De dag zelf hoefden we niet te haasten: we zaten al in Ramsgate, en het veer zou ons om half 2 lokale tijd weer richting Belgisch vlak transporteren. We moesten ons rond 12 uur melden om onze vouchers om te zetten in tickets, dus plenty of time om… tsja… de motoren in ieder geval voor de laatste keer af te hangen met het voornamelijk vuile goed (goed dichtgetaped) en laatste left-overs van de voorgaande dagen. En dan tref je het zo maar de laatste ochtend dat monsieur de hotel-bediende (Een Fransoos die al 5 jaar daar werkzaam om de Engelse taal machtig te worden) een wonderschoon ontbijt heeft klaarstaan. Na de bestelling van een 'cooked breakfast' (scrambbled or baked) is er daarnaast ook de mogelijkheid om verse jus, fris rode aardbeien, zalm, fruit, toast, yoghurtje, cereals etc. etc. etc tot je te nemen. Wat een feest, dat zet nog eens een bodem voor de rest van de dag: want dat zou er nog eentje worden! Na de rekening, en de laatste Britse knopen, kralen en spiegeltjes voor zijn diensten vereffend te hebben, is het tijd om de motoren voor de laatste keer van de goedkope brandstof te voorzien, en de tijd te doden. Na een rondje te hebben gereden komen we uit bij een oer-engelse implementatie van een windmolen: en dat brengt de technici van ons heren weer naar boven! Na een kort praatje met meneer de onderhoudskwaster mogen we op eigen kracht een rondje in de molen maken, mits we niet zeuren als we kop stoten of van de trap lazeren. Dat weerhoudt ons niet! Leuk om te zien hoe innovatief dit bouwwerk in elkaar steekt. En daar hebben we heel wat digitaal fotomateriaal aan overgehouden: goed voor ons geheugen. Terug aan de kade van Ramsgate gaat een volgende bakje koffie er nog in: dat zal de laatste zijn aan deze zijde… Tijd om richting het veer te geraken. Inchecken gaat als een speer, en zo kunnen we wachten tot we echt aan boord mogen. Niet lang daarna wordt dat signaal gegeven, en worden de scheuren nog groter: de eerste druppels vallen! Aan boord worden de fietsen weer stevig verankerd, en belanden we op een aantal heerlijk confortabele lederen banken, die dit maal het zitvlees verwennen in plaats van pijnigen! Niet lang daarna zet het schip koers naar Oostende en wordt deze vakantie links en rechts nogmaals een aan de binnenkant van de ogen beleefd… Na zo'n 5 uur geklotst en een volgend maal achter de kiezen te hebben, mogen we bijna als eerst weer van boord… Gelukkig! Even de chip omdraaien voor de helm opgaat: rechts rijden! Rechts rijden! RUN! Met een beetje gas op de plank (http://www.trackr.nl/user/mvs/5rgt668g/) staan we om stipt 21.00 weer thuis! Pfew! Rotzooi aan de kant, schoenen uit…. Biertje? Jaa!   2010 – Het vervolg! [...] Read more...
11 juni 2009 Read more...
19 mei 2010> De tijd vliegt werkelijk voorbij! Hoewel de eerste brainstorm-met-voldoende-eten al lang achter de rug ligt met deze geheelonthoudende motormannen, was er nog niet echt een update geweest waar we dan uiteindelijk neer gaan strijken. En wanneer! Nou… Dat wanneer komt heel hard dichtbij, met nog iets van twee weken op de teller kunnen we volgens de laatste ‘Ping’ van Egbert tussen 12:00 en 13:00 de fietsen op de trein in Den Bosch zetten, waarna deze om 16:21 stipt volgens het NS boekje vertrekt! Ik _kan_ raden wat er in de tussenliggende tijd _kan_ gebeuren, maar ik onthoudt mij geheel van enig doorslaggevende uitspraken, alvorens een buitengewoon verkeerde indruk te introduceren en/of de medereizigers te beïnvloeden. Deze fijne trein zal ons voeren naar het altijd zonnige en prachtige Alessandria waar de fietsen fris en fruitig van de trein zullen rollen, hopelijk met ons als bestuurder in dezelfde staat. Want, praktijkervaring vanuit voorgaande Den Bosch vertrekken, er is een gerede kans dat Heinz Wolfgang Heinrich weer/nog in de bediening is ondergebracht, hetgeen enige inspanning van zijn ziojde zal betekenen om het klotsende karakter van de rail-infrastructuur enigzins te compenseren. Die inspanning resulteert in ons geval in ontspanning, wat de balans aardig van heen naar weer ying/yangt. Verder staat er eigenlijk niets, maar dan ook werkelijk niets op de planning… We zien wel, net als voorheen, waar onze tocht heen zal voeren als we rond half 10 voet op Italiaans bodem zetten! Nu alleen nog wat kilometers maken om de bandjes op te gummen en het zitvlak te vereelten! Liefst nog _voor_ de vakantie aanbreekt! [...] Read more...
6 juni 2010> Dagt 1 en 2 – De overtocht en het begin! Vroeg begint de vrijdag van de motorvakantie van 2010. Niet omdat we zo voeg vertrekken, wel omdat er nog stevig ingepakt moet worden. De afspraak staat om rond 10 uur bij Evert te verzamelen. Dit is een aardig streven wat redelijk wordt gehaald. Na wat heen en weer gebrabbel en een paar bakken koffie met spekkoek wordt het tijd om koers te zetten naar Den Bosch. Na ettelijke jaren van afwezigheid rijdt er weer een trein betaalbaar naar Italie, in ons geval Alessandria! Als we rond 12 uur in Den Bosch ziin moeten we toch geruime tijd wachten voordat onze motoren de trein op mogen.Dat we ook niet alleen zijn: er staat een hele kudde Britten klaar om ook verladen te worden. Nadat poging #1 geslaagd was voor de 4 fietsen was er toch nog een wijziging voor de laatste 2: of Egbert en Marco de fietsn even wilden doorschuiven…. Blij dat we erbij waren! Want na jaren van afwezigheid blijkt dat er nog maar weinig souplesse zit in het goed afknopen van motorfietsen op een bruut bewegend voorwerp: de trein…! Uiteindelijk staan we rond kwart over 3 op het punt om vreselijk te vervelen. Na wat inkoopjes bij de stationsAlbert Heijn die niet op de kleintjes let, is het wachten tot de trein zelf aanschuift op het perron. Rond 4 uur is het dan zo ver: we kunnen de coupe naar onze eigen hand zetten. Helmen en andere motor-attributen nemen de trein over, 4 biertjes uit de koude AH schappen worden er bij getrokken: dat de eerste 30 of 40 kilometer er veilig op zitten. Eigenlijk veranderd er aan dat beeld niet veel meer: er passeert wat te drinken, wat te knabbelen en tot onze verbazing een warme maaltijd! Met een paar wonderbaarlijke onuitputbaar blijkende flesjes rode wijn. Nooit geweten dat 25 cl. zo veel zou kunnen zijn…. Dus… Als de nacht dan de eerste slachtoffers gaat vragen wordt de coupe verbouwd tot slaaphonk en met raam open om de verzengende hitte te verdrijven en iets wat gebroeid wordt uit peentjes/stoofvlees/puree. En wat een nacht… Het betere schudden, keren, dode lichaamdelen heractiveren en een deel slaap. We hebben mazzel dat het bloed wat verdund is geweest, met het comfort van het bed was anders de volledige bloedomloop gestaakt. De ochtend begint wat bewolkt als we de Dolemieten doorkruisen (met losse handen, 2 vingers in de neus) en we ons opfrissen wachtend op de 1e koffie en een verlangen naar ontbijt. Wat niet al te veel later ook gepresenteerd wordt: lekker. De koffie vloeit rijkelijk (de temperatuur van de koffie lijkt op de temperatuur van het leidingwatersysteem van de trein) en het leven vloeit ook terug de motormannen in. Als we dan ook nog op de afgesproken tijd van half 10 aankomen in Alessandria kan het feest beginnen! De klofjes worden verruilt voor motorpakken, de zaken worden bij elkaar geraapt en we stappen de hitte in: het is hier prachtig, warm weer! Na wat wachttijd met een warm onthaal met tasjes lokaal spul, een dweilorkest en een koude appel kunnen de motoren van de trein: de tijd begint om op te laden en de 1e afspraken over de koers te maken. Die blijken cruciaal voor het verloop van de dag te worden, dus… We starten in Alessandria en rijden via Acqui Terme en Piana Crixia naar Dego: daar kunnen we de eerste meters verwerken: mooie meters, mooie bochten, mooi weer! Het vakantie gevoel bekruipt een ieder weer langzaam. De innerlijke mens wordt wat aangesterkt en op aanwijzing van iemand lokaal zetten we koers naar C.d.Giovo, helaas niet helemaal synchroon… We missen Egbert! Na wat wachten, GSM koekeloeren en meer wachten rijden we een stuk terug. Geen Egbert! Ondertussen is de GSM wel als infobron bruikbaar: maar ook niet meer voor lang! Egbert staat in Varazze en wij niet. Ja, en nou? We besluiten zijn kant op te rijden maar niet via dezelfde route: dat wordt hooi, speld: kortom: moeilijk! Met de laatste prik in de GSM klinkt het 'Boulevard' waarna Egbert de hint begrijpt en onze kant opkoerst. Gelijk het moment om einde dag te maken en op zoek te gaan naar een hotel: poging 2 is gelijk goed: we zitten in Sciaborasca (Casella?) in een appartement, eten er bij, ontbijt er bij inbegrepen. En aangezien er een trouwerij gaande is zitten we ook in een levendige omgeving, waar een paar biertjes de zaak nog levendiger maken.  Het is goed , langzaam gaat er toch een einde kommen van de dag… Zal het die 130 kilometer zijn die zijn tol eist? 130? Nee, vast niet! Op naar dag 3, dus! [...] Read more...
6 juni 2010> Dag 3 – In voorspoed… Het is een redelijk rustige nacht in het appartement, met een extra bed wat van de gang getrokken wordt ligt iedereen seperaat en toch niet alleen! Al redelijk vroeg prikt het licht de kamers binnen en wordt het tijd om enige verfrissingen te plegen voordat het ontbijt aanvangt. De dubbele espresso's en cappucino's leveren weer de nodige leermomenten op, die in afwezigheid van Evert's kladblok bijna de vergetelheid in raken. De laatste 'zijn alle broodjes uit de mand, zijn er Hollanders in het pand' wordt dan weer niet genoteerd maar wel geheelonthouden. Dus! Het ontbijt zet alles op scherp, de tassen en koffes worden opgeladen en het wordt tijd om koers te zetten. Initiatief numero Uno is om te tanken, al blijkt al snel dat de meeste stations aperto zijn, maar niet bemand… Dat schiet niet op! Met veel stoplichten in de ochtend en de nodige tussenstops die niet tot tanken leiden komen we toch uit bij een station die echt open is. Met de bediening in actie worden de fietsen afgeputst, klaar voor de nodige kilometers! En die vangen ook aan, totdat in Moglia een flashback naar Franrijk oplevert: broer draait een linkse haarspeldbocht in terwijl een driewielende Piaggio Ape de bocht rechtsaf probeert te nemen. Probeert, want zodra de bestuurder broer in het vizier heeft staat zijn driewielende vehicle al op 2 wielen die een weg banen naar het wegdeel waar ik mij op bevindt… Met een uitwijkende beweging en/of een hulp-tikje gaat een BMW de berm in: niet ernstig, een gebroken windscherm en een zere enkel lijken het meest ernstige te zijn… De Piaggio Ape rijder wordt weer op 3 poten gezet, de BMW wordt de berm uit gereden: tijd om het fijne europeshische invulformulier a-la Italianisch in te vullen: blij dat onze Italiaanse veroorzaker goed Engels spreekt en ook een BMW motorrijder blijkt te zijn. Het breekt de dag nogal… met enig vertraging gaan we verder op pad om uiteindelijk pauze te gaan houden en de mens wakker te houden en Dan aan te sterken.  De reis naar boven gaat verder, al blijkt het niet zo simpel te zijn om een berg te kruisen: we zien diverse bijna verharde wegen met heel veel gaten of andere ellende. Ondertussen ontwikkelt de BMW van broer een uitval-fenomeen: die zegt dat het brandstofpeil erg laag moet zijn, terwijl dat niet kan! Er wordt een nieuwe tankstop gepland terwijl de route naar Piacenza lijdt. De motor van broer lijkt aardig van slag te zijn en te willen stoppen wanneer het hem (of haar, daar lijkt het meer op) dunkt. Contact uit aan lijkt te helpen, maar dit fenomeen komt op onverwachte momenten. En dat maakt het lastig… Met nog een aantal tussenstops en een aantal gemene regen-buitjes, waarbij ook de accu van nieuw water wordt voorzien, komen we in Piacenza uit. In het VIP hotel kunnen we gelukkkig terecht, een hulpdienst voor de motor wordt georganiseerd. Met dat op zak zetten we koers naar de kroeg en aansluitend een Pizza-hout-bakker om de innerlijke mens te sterken. In het park van Piacenza wordt de pizza met een biertje weggespoeld, waarna het tijd wordt om richting hotel te vertrekken om de dag af te ronden, wachtend op dat wat morgen als fix-optie wordt geboden door BMW Morgen weer een nieuwe dag! [...] Read more...
8 juni 2010> De dag begint al vroeg als een bus-kudde chinezen gasten vroeg op padgaan, mij ontgaat even wat er rond 06:00 al bewonderenswaardig is in dit land… Na die opschudding kan men nog even doorsudderen, waarna al voor 08:00 het signaal komt dat de BMW-repair-man voor de deur staat. Deze beste man van de Internationale hulpdiensten legt in zijn beste (en enige)Italiaans uit dattie-di-moti-opladi-nari-garagi. Met de hulp van devertaal-signora achter de hotel-balie die wel haar Engels verstaat (en spreekt) komen we er uiteindelijk wel uit. Motor opladen en naar de BMW-dealer 3 kilometer verderop voor onderzoek. En er kan beter gelijk een 2e motor meerijden zodat we niet hoeven te zoeken en broer ook weer vervoer terug heeft als de BMW achter moet blijven… Evert werpt zich daar voor op en rijdt achter de ambulance aan.Daarmee het ontbijt mislopend, wat helaas voor Egbert en Marco laat zien dat de drie sterren aan het uitblussen zijn. Dit is geen ontbijt waar je de handen voor op elkaar krijgt, laat staan waar je een gezonde Hollander een dag mee op pad kan sturen.Het geeft ondertussen wel wat tijd om secondenlijm op te zoeken en watstevig plakband om het gesneuvelde ruitje van het APE incident te herstellen. Buurtsuper 1 heeft geen Super-Glue en weet dit ook niet Italiaans te plaatsen. Een andere grote supermarkt heeft het wel allemaal. Het ruitje wordt op zijn plek terug gelijmd en voor de zekerheid nog op zijn plaats gehouden door de plakband. Dan begint het wachten… Waar rond half twaalf Evert en Hugo weer retour zijn, helaas 50% motorloos. Het lijkt er dus op dat we hier nog een dagje extra blijven. De spullen worden bij elkaar geraapt om de stad in te trekken voor eenbakje koffie en een verlaat ontbijt, wat al snel naar binnen glijdt in een nabij gelegen caffee. Om toch nog wat kilometers te maken op zo'n dag wordt koers gezet naar 'Centro', wat een oud centrum blijkt te zijn met veel mooie oude gebouwen en bedrijvigheid. Een volgend terras geeft Egbert de gelegenheid om zijn stekje Lindebloesem in te kapselen voor een veilige terugtocht. Die Lindebloesems staan door de hele stad heen, langs de lange wegen, in parken… Overal! Het ruikt dan wel lekker, maar na een dag er in gelopen te hebben voel je je, mede door de warmte, alsof je in een bad gelegen hebt voor een aantal uur. Je knapt er dan ook wat van af, in plaats van op! Op de verdere bonnefooi koersen we (in goede hoop) terug naar het begin-station: het Hotel. Onderweg wordt nog een broodje en andere innerlijke versterkingen ingeslagen en in het zelfde parkje in de buurt van het hotel verwerkt. Terug in het Hotel gekomen komt om klokslag 4 uur een update uit het Nederlandse: de motor is nog niet gereed, probleem is nog niet gevonden.Jammer, maar dat kan wel eens een aardige domper worden op dat wat een tour-vakantie moet zijn! Voordeel van de update is wel dat er een biertje gedaan kan worden, de benenwagen wordt nogmaals ingezet om richting eenterras te vertrekken en een Birra te Cin Cin'n. Aangezien de lokale Chinees de dag er voor vol zat met Chinees volk doet vermoeden dat de keuken dan ook wat te bieden heeft. Het plan wordt dan ook getrokken om daar ook aan te schuiven. De kaart toont geen uitgebreide menu's, maar allemaal losse lif-lafjes lijkt het. Via een alternatieve bestelkaart plaatsen we de bestelling, waar ondertussen een nieuwe buslading uit het hotel weer aanschuift aan de overige tafels. Daar verschijnt het eten ook rapper op tafel, wat toont dat die iets minder geraffineerd in elkaar steekt.Soep, witte rijst en nog wat aanverwanten in grote kommen worden ophun tafel geplempt, met even grote snelheid wordt deze naar binnen geschoven… Mijn god, wat een eet-kunst… Alleen: willen we echt weten wat je eet als je onze kant heenkijkt?Nee, liever niet… Het eten blijkt inderdaad goed te zijn, al is het gefasseerde aanleveren van het eten wat merkwaardig. Het is donders lekker, en we genieten dan ook van. Na het voldoen van de lage rekening (er is bijna niks gedronken zeker?) koersen we terug naar het hotel om daar een afsluitende borrel op het balkon te doen. Moe van niks doen… We zijn op een tour met een krappe 300 kilometer op de teller: daar had ik op mijn oude bandjes nog meegekunt 😉 Dag 5 wordt een spannende: om 10 uur weten we meer… [...] Read more...
9 juni 2010>Het is een rustige start deze dag… Om 10 uur zullen we pas weten hoehet met de motor van broer staat. Zou het probleem verholpen zijn, ofzal het een gezamelijk probleem worden? De rustige start wordt buitende deur voortgezet, aangezien de drie sterren van het hotel al eenhele tijd niet meer gelden voor de kwaliteiten van het ontbijt:praktijkervaring van Egbert en Marco leert dat je er beter niet kaneten dan wel.Dat geldt dus ook voor dag 5: we gaan naar de nabij gelegen Caffeewaar de koffie nog eerlijk en heerlijk is en waar er ook een ontbijtgeserveerd wordt die wel ergens over gaat. Met die basis achter de kiezen krijgen we uiteindelijk de update dathet probleem niet gevonden dus opgelost is, dat betekend dat we eenplan B van stal moeten halen… Wat neerkomt op ophalen van de fietsen deze terugbrengen naar Alessandria en daar bekijken wat we gaandoen. De fiets zou rond half twaald klaar zijn, de late start enlangzaam ontbijten betekent dat het niet zo lang op zich hoeft telaten wachten. Hugo en Evert gaan richting BMW, Egbert en Marcoblijven lamballen bij het hotel. Als uiteindelijk de stukkende BMWzich weer bij het hotel meldt gaan we op pad naar Allesandria. Hetnieuw ontwikkelde stop/start systeem op de fiets nemen we dan maarvoor lief, als we 'm maar op de trein kunnen duwen zijn we een stukverder!Opgezadelt en wel gaan we op pad vanuit Piacenza naar Alessandria, hetbarre sanitair maar de aardige balie vertaal-mevrouw achterlatend.Onderweg probeert meneer Garmin ons wederom via de meest uitdagenderoutes te sturen, die we maar afslaan: aan een afslaand geval hebbenwe al meer dan genoeg!De route brengt ons uiteindelijk via-via-de-via weer terug naarBobbio, die hadden we eerder die dag gezien. Daar is het tijd voor eenlunch, aansluitend een ijsje bij een Gelateria: we zijn uiteindelijkin Italie! De double fondante is heel speciaal: net of je een koudeBosche bol aflebbert… Tijd dat dit idee bij Venezia wordtbinnengeschoven!Uiteindelijk bereiken we Alessandria na een paar hele mooie routes,waarbij het Stop/Start systeem maar een keer of 10 in de fout isgegaan. Al met al een mooie dag. De kilometers zijn het niet, het ismeer dat-wat-er-komen-gaat wat de vermoeing brengt. Als we dan uiteindelijk in een pracht van een 4 sterren hotel zijnbeland dit pal voor de Autoslaaptrein ligt kunnen we gaan denken aaneen biertje en eten. Bij het 1e biertje zie je al in wat voor omgevingje zit rond het station… Wat een volk, zeker als ze ook nogalcoholist blijken, dealen etc. etc. Het eten is verder het centrum in, we schuiven aan bij een zeer trendytent, waar er bijna meer personeel rondloopt dan gasten. Het eten isgoed, de omgeving is entertaining. De avond is zwoel… De rekeningontoerekeningsvatbaar… Ach, het is vakantie, waarom niet! Zo sluiten we een andere rare dag toch redelijk mooi af, waarbij wetijdens het touren de nukken van het probleem lijken te onderkennen.Maar met een stuk lekker sturen, lekker drinken en lekker eten lijkthet toch op een lekkere en geslaagde dag! [...] Read more...
10 juni 2010> De lamlendigheid slaat een beetje toe… Pas laat begint de dag: waarnormaal al rond 7 uur de eerste bedrijvigheid plaatvindt, is het nupas kwart voor 8 voordat de eerste doucher zich meldt en nog veellater als we aan het ontbijt zitten. Compleet, 4 man, degeheelonthouders bij elkaar… Voor een 4 sterren hotel zijn er ookeen aantal afbrokkelingen te zijn, of zou het de tijd zijn waarop wehet ontbijt willen nuttigen? Geen schone messen, geen glazen…Eigenlijk heel veel van weinig!Tijdens de croissants en koffie door worden de alternatieven van devakantie nog eens aangekaart. Huurmotor? Huurauto?? Bruikleenmotor??!Evert wil wel terugreizen en zijn motor aan Hugo ter beschikkingwillen stellen. Een huur-optie is niks: te veel geregel en te weiniglol er van. Voordat de daadwerkelijke knopen worden doorgehakt wordteerste de onderlinge schade bekeken: er is over en weer nog wel wat afte rekenen. En zo geschiede! Wikken en wegen brengt uiteindelijk de slag naar Evert en Hugo: Evertzal zichzelf via trein terugbrengen naar NL, Hugo zal Evert's motorverder voor een rondje Italie meenemen.In het station aangekomen worden we even van hot-naar-her gestuurd,uiteindeljk vertrekt Evert naar Turijn om een reis aan te gaan waarvanhet niet helemaal bekend hoe die gaat verlopen. Om er maar zeker vante zijn dat hij vertrekt lopen we mee om hem uit te zwaaien… Watuiteindelijk ook gebeurd… Evert zet koers via het onbekende spoor,wij blijven 'achter'. Het is maar hoe je er naar kijkt, maar het iseen turn-around in de vakantie.Vanaf het station is het tijd om wat geld te pinnen en een bakjekoffie te doen. Het idee wordt tijdens de koffie geopperd om naarFrankrijk te rijden. Klinkt goed, en nadat we terug in het hotel in demotorkleren gehesen zijn wordt dat het plan van de dag. De route gaat met ouderwets kaartlezen opgelost worden, geen flauwecomputer gestuurd rommel die de zaken in de war gooit en je overkei-paadjes de berg over probeert te jagen. De koers wordt via Asti enAlba naar Bra gezet, om daar de mens te verwennen met wat eten en devloeistof levels weer op peil te brengen. De route wordt richtingCúneo gezet, waar we met wat ouderwets puzzelwerk richting de Passo deTende sturen. En daar dus ook Frankrijk insteken en moegen genietenvan de glooiende en vloeiende stukken asfalt! Ook van vele tunnels:daar is dat gebied ook rijkelijk mee uitgerust. Via een beetje Italiein-uit-in zetten we uiteindelijk weer koers terug naar Alessandria.Het eerste deel verloopt via de secundaire wegen langs de kust. Ergmooi, maar heel-heel-heel-heel-erg druk… Als we op die voet terugmoeten rijden zijn we pas erg laat terug. Het plan wordt dus eenbeetje bijgesteld: laten we de Péage opduiken en terugknallen! Geenleuk plan, want dat wil zeggen dat we ruim 250 kilometer snelweg meegaan nemen… Zo gezegd en zo gedaan: gas er op en gaan! Lekkeruitwaaien, zeg maar heel erg uitwaaien! Tussen de tunnels door kregenwe harde klappen van de wind die tussen de bergen door staat: wat eengewapper!Eind goed al goed, na een uur of wat sturen waren we weer terug in hethotel, moe… en laat: om rond half 9 's avonds terug te komen is ookwat laat. Gelukkig zijn de terrassen warm en open, tijd dus om daar dedag nog maar eens door te nemen! [...] Read more...

Reacties gesloten

Panorama Theme by Themocracy