Vakantie 1985
1985
Motorvakantie
Corsica
Het is al lang geleden, maar nu ik de foto’s heb in gescand komt het allemaal weer terug.
Mijn eerste motorvakantie was in 1983, in 1984 ben ik naar Engeland
geweest om mijn toenmalige vriendin, die o pair was om zo haar Engelends
op te vijzelen, te bezoeken. Ik had dat niet nodig want aan mijn
Engelands heeft het nooit gelegen. Tis niets tussen ons geworden, maar
het leven draait door, en je moet beslissingen nemen en voor je het weet
is het 1985.
In 1985 zijn Gerard en ik op motorvakantie geweest naar Corsica.
Ik moet zeggen dat deze vakantie veel
herinneringen heeft achtergelaten, is het niet dat we voor het eerst met
de boot overstaken naar een eiland waar de Maffia druk in de weer
waren. Of waar de toenmalige afscheidingsbeweging ETA die zich
onafhankelijk wilde maken van Frankrijk. Zij waren zo druk met
bomaanslagen dat een 40 ruige werkweek te vullen was, zodat zij deze
uurtjes weer declareerden bij hun opdrachtgevers . Ook de natuur en de
prachtige wegen en steden die wij hebben aangedaan in die periode hebben
op mij een diepe indruk gemaakt.
De overtocht vanuit Nice naar Corsica zou de hele nacht duren en de volgende ochtend vroeg zouden we in Ile Rousse aankomen.
We hadden om de kosten te drukken alleen een slaapstoel genomen, en zouden wel zien of dat zou bevallen.
De avond viel snel want het was al begin september toen we op vakantie
gingen, maar we hadden prachtig weer. 14 dagen Corsica stonden voor de
boeg en dan weer terug naar Nederland, zodat we weer aan het werk
konden.
Na het ondergaan van de zon zijn we
naar onze slaapplaats gegaan om daar nog wat te drinken en rond te
kijken op de boot zelf. In die tijd wist je niet dat dit soort boten
gemakkelijk konden omvallen en zonder enige vrees en zonder eerst te
controleren of de boegdeuren goed gesloten waren zijn we aan de bar gaan
zitten om enige alcoholische versnaperingen tot ons te nemen. De dag
werd nog eens doorgenomen, en ook het uitzonderlijke goede weer kwam nog
aan de orde. Na enkele biertjes en wijntjes werd het tijd om onze
comfortabele slaapstoel op te zoeken om nog enige nachtrust op te doen.
We hadden ons voorgenomen om het gehele
eiland rond te rijden en als het mogelijk was zouden we ook door het
nationale park rijden dat midden op Corsica ligt. De route is op de
summiere kaart hiernaast aangegeven, maar in die tijd bestond nog geen
Tom Tom Go en moesten we alles met de oude vertrouwde land kaart doen.
Aangezien op deze kaart hiernaast geen wegen staan aangegeven is dit een
vrije interpretatie van hoe het in die tijd moet zijn geweest, we
hebben natuurlijk wel de verharde wegen gebruikt.
In die tijd namen we ook onze kampeeruitrusting mee want we stonden natuurlijk op de camping.
De omgeving was prachtig en het weer was uitstekend te noemen en dat
deden we dan ook. Elke keer als we het over het weer hadden spraken we
dus over uitstekend weer….
Veel van onze route liep langs de kust
van Corsica, en zo kon het ook wel eens zijn dat we even de tijd namen
om deze met de rits rats klik van Agfa op de foto te vereeuwigen.
Of dat we ’s avonds de stad met al zijn
lichtjes op de foto zette. Vraag me niet welke stad dit moet zijn
geweest dat weet ik nie meer maar mooi blijft het wel. Natuurlijk hadden
we weer wat gedronken bij het avond eten, en dat we dan nog zo’n vaste
hand hadden om de camera zolang stil te houden zodat ook de camera kon
vastleggen wat wij allang hadden gezien vind ik, nauw laat ik niet
overdrijven toch knap.
Zeker als je weet dat je in die tijd
met de Olympus OM1 camera welke Gerard bij zich had nog mechanisch
bediend werd en er een sluiter heen en weer klapte met een droge klik
welke nu uit een luidsprekertje komt bij de digitale camera’s om
nostalgische gevoelens op te roepen. Dit samen met de nodige biertjes is
knap te noemen dat er uberhoubt nog een foto te ontwikkelen viel. Knap
knap knap…
Het is weer zover, verkassen naar de
volgende camping, eerst moet alles weer op de motoren worden gebonden
want spanbanden waren er nog niet (niet dat ik wist in ieder geval).
Maargoed spulletjes afbreken en op
naar de nog te ontdekken wereld buiten de camping. Die dag weer
voldoende kilometers gereden, hoeveel weet ik niet meer maar aan het
einde van de dag stonden we weer op een andere camping. En daar begon
het ritueel weer van voren af aan, plekje zoeken, tent opbouwen,
luchtbedden opblazen (iets waar je
stoned van werd zonder jointje) en stoeltjes en tafeltje voor de tent
zetten om daar een biertje te drinken en te overdenken wat we vandaag
weer zouden gaan eten. Na nog wat natafelen en wat wijntjes , Cote du
Rhone was toen erg in bij ons, ook omdat Gerard zijn vader die altijd
dronk Nu ik het opschrijf zou de indruk kunnen ontstaan dat dat het
enige was wat Gerard zijn vader dronk, maar dat moet ik met klem
ontkennen, waren het niet dat thee en koffie ook met enige aantoonbare
regelmaat genuttigd werden en er dus geen sprake kan zijn van een
verslavende bezigheid.
Ook bij ons was daar geen sprake van , aangezien wij alleen maar dronken als we dorst hadden.
NnnDUSSS……..
Nu kon het weer ja, ook toen al, wel
eens spoken op het eiland en op de camping waar we de voldende dag
stonden brak na hevige wind een enorme tak af net naast onze tent.
Wat een geluk dat hij niet op ons was gevallen want van een
reisverzekering kon geen sprake zijn ( veel te duur ) en eve Apeldoorn
bellen was er nog niet bij.
Het uitzicht was door de tak redelijk onderbroken, maar het was maar voor 1 dag dus het maakte ons niet zoveel uit.
We hadden natuurlijk ook veel lol met elkaar en
na een dag stevig sturen was de ontspanning heerlijk zeker met een biertje of wijntje en niet te vergeten met een shagje.
Ja lieve kijkbuiskinderen in die tijd
rookte Ome Hugo nog als een ketter! en dat het niet gezond was wisten
wij allang maar daar trokken we ons niets van aan, want we konden wel
een paar jaar eerder dood gaan?? Eerder doodgaan als wat? In die tijd
wist men nog niet hoe oud men zou gaan worden, en ik moet toegeven dat
ik ook niet veel wijzer ben geworden na het stoppen met roken. Tot op de
dag van vandaag weet ik niet hoe oud ik mag worden en van wie.
NnnDUSSS……..
Zo even twee actiefoto’s naast elkaar, zodat je kan zien dat het echt om ons gaat..
Gerard
Hugo
Mooi spul he, zo’n naakte fiets?
De uitzichten waren prachtig de wegen waren goed en het weer nog steeds uitstekend.
Zie hier de “magnetrHonda” voorloper
van de huidige magnetron. Zo ontdooiden wij ons vlees vroeger voor het
avond eten en dat ging nog lekker snel ook. Daarna de pan eronder, wat
groente erbij voor het gezonde want iedereen weet het maar niemand eet
het. 2 stuks fruit en 2 x groente op de dag, dat is pas gezond. Dan nog
een flesje openen om al dat gezonde weg te spoelen en wederom hadden we
weer een dag met prachtige ervaringen en een ervaringen en
een machtige maaltijd achter de rug en in de maag die nog lang rechtop zou blijven staan.
Je ziet het op de foto, groente te kust en te keur 3 flesjes wijn op
rij, een biertje voor de dorst, leeg op de grond. Zie ook onze riante
bermkeuken om al dat lekkers op klaar te maken. Jamie Oliver kon hier
nog een puntje aan zuigen met al zijn lif laf gedoe.
NnnDUSSS……..
Die koe links op de foto
(ja ik meld het maar even voordat er weer allerlei vragen in de kamer
moeten worden beantwoord wie het in zijn botte harses haalt een koe een
witte jas en een blauwe broek aan te doen om deze vervolgens op een
motorfiets te zetten) is geen rekwisiet uit een plaatselijke film maar
een echte wilde welke zomaar op de weg konden staan of liggen. Voor de
puristen onder ons het is een rode koe… Ja ik meld het maar even.
Hier is duidelijk te zien hoe een en ander mee werd genomen door mij.
Hoe is het mogelijk ook je
campingspullen zaten hier bij, dus veel kleren om te wisselen konden
niet mee, dus hoe langer we op vakantie waren hoe smeriger we er uit
kwamen te zien, en kleren wassen dat was vloeken in de kerk en dat mag
niet.
NnnDUSSS……..
Het is hier gebeurd dat Gerard tot op
de dag van vandaag spijt heeft dat hij deze Peugeot 504 cabriolet toen
niet heeft meegenomen naar Nederland. Deze auto is altijd èèn van zijn
voorliefdes geweest en inmiddels bezit hij 2 van deze machientjes. Ook
ik moet toegeven dit een hele mooie cabriolet te vinden, maar veel te
duur. En dit is de reden dat ik er tot op heden geen gekocht heb, maar
er wel graag naar kijk als er weer een langsgereden komt. Ze zijn
vandaag de dag zeer zeldzaam aan het worden.
Op de foto’s is te zien dat de
kwaliteit van deze wonderen op wielen niet echt overhield, aangezien
deze totaal uitgewoond was en op een soort vuilnisbelt terecht was
gekomen.
Zonde zonde, maar ja…
Het is alweer zover, ons laatste
avondmaal op het eiland.Wij waren door de ontmoeting van de Peugeot 504
cabrio zo enthousiast geworden dat we op het lumineuze idee waren
gekomen om de Peugeot fabriek in Moulhouse te bezoeken om daar eens rond
te kijken of er nog wat moois te zien was. Morgen de laatste kilometers
naar de pond en ’s avonds terugvaren naar het vaste land. We zouden dan
daar nog 1 nacht op de camping gaan om vervolgend de volgende dag naar
huis te rijden. Nu we aan boord zaten van de pont, besloten we als we in
Marseille waren aangekomen we al toerend over de route nationaal
richting Moulhouse zouden gaan.
De volgende morgen bij het aanleggen om een uur of 6:00 zijn we
vertrokken naar Moulhouse, en tegen het eind van de dag stonden we voor
de poorten van de fabriek in Moulhouse.
Wat een enorme fabriek was dat met 6
baans wegen er naar toe wat een groot complex. Bij de hoofdpoort
aangekomen kregen we te horen dat als wij de fabriek wilden bezoeken wij
daar een afspraak voor moesten maken en dat het wel enige weken kon
duren voor er plaats zou zijn om deze dan ook daadwerkelijk te bezoeken.
Dit was een flinke domper op onze feestvreugde en door al dit gedoe
besloten we om dan maar door te rijden naar huis aangezien de camping
waar we wilden overnachten al aan het sluiten was (einde seizoen) en er
geen warm water meer was en er ook niet meer gegeten kon worden.
Dan maar naar huis spraken we af, het
zou nog maar een uurtje of 6 sturen zijn, dus dat was nog te overzien.
Wat we niet wisten was dat het tegen eind september al flink koud kon
worden op het vaste land, en natuurlijk het werd die nacht ook flink
koud. Zo koud zelfs dat we zo snel mogelijk van tankbeurt naar tankbeurt
knalden om dan onder het genot van enkele warme koffie weer te
ontdooien en daarna weer naar de volgende tankbeurt te knallen. Midden
in de nacht om ongeveer een uur of 03:00 kwamen we zonder ongelukken
thuis aan en zijn direct uit elkaar gegaan om thuis te ontdooien en bij
te komen van een extreem lange rit!!!!
Weer een ervaring rijker en met weer enige duizenden kilometers in de
benen konden we deze ervaring inplakken in onze vakantiefoto boeken, om
ze er na 20 jaar weer uit te halen.
NnnDUSSS……..
Hugo