Vakantie 1985

Door , 27 januari 2011

1985
Motorvakantie
Corsica

Het is al lang geleden, maar nu ik de foto’s heb in gescand komt het allemaal weer terug.

Mijn eerste motorvakantie was in 1983, in 1984 ben ik naar Engeland geweest om mijn toenmalige vriendin, die o pair was om zo haar Engelends op te vijzelen, te bezoeken. Ik had dat niet nodig want aan mijn Engelands heeft het nooit gelegen. Tis niets tussen ons geworden, maar het leven draait door, en je moet beslissingen nemen en voor je het weet is het 1985.
In 1985 zijn Gerard en ik op motorvakantie geweest naar Corsica.
Ik moet zeggen dat deze vakantie veel herinneringen heeft achtergelaten, is het niet dat we voor het eerst met de boot overstaken naar een eiland waar de Maffia druk in de weer waren. Of waar de toenmalige afscheidingsbeweging ETA die zich onafhankelijk wilde maken van Frankrijk. Zij waren zo druk met bomaanslagen dat een 40 ruige werkweek te vullen was, zodat zij deze uurtjes weer declareerden bij hun opdrachtgevers . Ook de natuur en de prachtige wegen en steden die wij hebben aangedaan in die periode hebben op mij een diepe indruk gemaakt.

De overtocht vanuit Nice naar Corsica zou de hele nacht duren en de volgende ochtend vroeg zouden we in Ile Rousse aankomen.
We hadden om de kosten te drukken alleen een slaapstoel genomen, en zouden wel zien of dat zou bevallen.

De avond viel snel want het was al begin september toen we op vakantie gingen, maar we hadden prachtig weer. 14 dagen Corsica stonden voor de boeg en dan weer terug naar Nederland, zodat we weer aan het werk konden.

Na het ondergaan van de zon zijn we naar onze slaapplaats gegaan om daar nog wat te drinken en rond te kijken op de boot zelf. In die tijd wist je niet dat dit soort boten gemakkelijk  konden omvallen en zonder enige vrees en zonder eerst te controleren of de boegdeuren goed gesloten waren zijn we aan de bar gaan zitten om enige alcoholische versnaperingen tot ons te nemen. De dag werd nog eens doorgenomen, en ook het uitzonderlijke goede weer kwam nog aan de orde. Na enkele biertjes en wijntjes werd het tijd om onze comfortabele slaapstoel op te zoeken om nog enige nachtrust op te doen.

We hadden ons voorgenomen om het gehele eiland rond te rijden en als het mogelijk was zouden we ook door het nationale park rijden dat midden op Corsica ligt. De route is op de summiere kaart hiernaast aangegeven, maar in die tijd bestond nog geen Tom Tom Go en moesten we alles met de oude vertrouwde land kaart doen. Aangezien op deze kaart hiernaast geen wegen staan aangegeven is dit een vrije interpretatie van hoe het in die tijd moet zijn geweest, we hebben natuurlijk wel de verharde wegen gebruikt.
In die tijd namen we ook onze kampeeruitrusting mee want we stonden natuurlijk op de camping.
De omgeving was prachtig en het weer was uitstekend te noemen en dat deden we dan ook. Elke keer als we het over het weer hadden spraken we dus over uitstekend weer….

Veel van onze route liep langs de kust van Corsica, en zo kon het ook wel eens zijn dat we even de tijd namen om deze met de rits rats klik van Agfa op de foto te vereeuwigen.  
Of dat we ’s avonds de stad met al zijn lichtjes op de foto zette. Vraag me niet welke stad dit moet zijn geweest dat weet ik nie meer maar mooi blijft het wel. Natuurlijk hadden we weer wat gedronken bij het avond eten, en dat we dan nog zo’n vaste hand hadden om de camera  zolang stil te houden zodat ook de camera kon vastleggen wat wij allang hadden gezien vind ik, nauw laat ik niet overdrijven toch knap.
Zeker als je weet dat je in die tijd met de Olympus OM1 camera welke Gerard bij zich had nog mechanisch  bediend werd en er een sluiter heen en weer klapte met een droge klik welke nu uit een luidsprekertje komt bij de digitale camera’s om nostalgische gevoelens op te roepen. Dit samen met de nodige biertjes is knap te noemen dat er uberhoubt nog een foto te ontwikkelen viel. Knap knap knap…

Het is weer zover, verkassen naar de volgende camping, eerst moet alles weer op de motoren worden gebonden want spanbanden waren er nog niet (niet dat ik wist in ieder geval).

Maargoed  spulletjes afbreken en op naar de nog te ontdekken wereld buiten de camping. Die dag weer voldoende kilometers gereden, hoeveel weet ik niet meer maar aan het einde van de dag stonden we weer op een andere camping. En daar begon het ritueel weer van voren af aan, plekje zoeken, tent opbouwen,

luchtbedden opblazen (iets waar je stoned van werd zonder jointje) en stoeltjes en tafeltje voor de tent zetten om daar een biertje te drinken en te overdenken wat we vandaag weer zouden gaan eten. Na nog wat natafelen en wat wijntjes , Cote du Rhone was toen erg in bij ons, ook omdat Gerard zijn vader die altijd dronk  Nu ik het opschrijf zou de indruk kunnen ontstaan dat dat het enige was wat Gerard zijn vader dronk, maar dat moet ik met klem ontkennen, waren het niet dat thee en koffie ook met enige aantoonbare regelmaat genuttigd werden en er dus geen sprake kan zijn van een verslavende bezigheid.
Ook bij ons was daar geen sprake van , aangezien wij alleen maar dronken als we dorst hadden.

NnnDUSSS……..

Nu kon het weer ja, ook toen al, wel eens spoken op het eiland en op de camping waar we de voldende dag stonden brak na hevige wind een enorme tak af net naast onze tent.
Wat een geluk dat hij niet op ons was gevallen want van een reisverzekering kon geen sprake zijn ( veel te duur ) en eve Apeldoorn bellen was er nog niet bij.
Het uitzicht was door de tak redelijk onderbroken, maar het was maar voor 1 dag dus het maakte ons niet zoveel uit.

We hadden natuurlijk ook veel lol met elkaar en
na een dag stevig sturen was de ontspanning heerlijk zeker met een biertje of wijntje en niet te vergeten met een shagje.
Ja lieve kijkbuiskinderen in die tijd rookte Ome Hugo nog als een ketter! en dat het niet gezond was wisten wij allang maar daar trokken we ons niets van aan, want we konden wel een paar jaar eerder dood gaan?? Eerder doodgaan als wat? In die tijd wist men nog niet hoe oud men zou gaan worden, en ik moet toegeven dat ik ook niet veel wijzer ben geworden na het stoppen met roken. Tot op de dag van vandaag weet ik niet hoe oud ik mag worden en van wie.

NnnDUSSS……..
Zo even twee actiefoto’s naast elkaar, zodat je kan zien dat het echt om ons gaat..

Gerard

Hugo
Mooi spul he, zo’n naakte fiets?
De uitzichten waren prachtig de wegen waren goed en het weer nog steeds uitstekend.

Zie hier de “magnetrHonda” voorloper van de huidige magnetron. Zo ontdooiden wij ons vlees vroeger voor het avond eten en dat ging nog lekker snel ook. Daarna de pan eronder, wat groente erbij voor het gezonde want iedereen weet het maar niemand eet het. 2 stuks fruit en 2 x groente op de dag, dat is pas gezond. Dan nog een flesje openen om al dat gezonde weg te spoelen en wederom hadden we weer een dag met prachtige ervaringen en een ervaringen en

een machtige maaltijd achter de rug en in de maag die nog lang rechtop zou blijven staan.

Je ziet het op de foto, groente te kust en te keur 3 flesjes wijn op rij, een biertje voor de dorst, leeg op de grond. Zie ook onze riante bermkeuken om al dat lekkers op klaar te maken. Jamie Oliver kon hier nog een puntje aan zuigen met al zijn lif laf gedoe.


NnnDUSSS……..

Die koe links op de foto
(ja ik meld het maar even voordat er weer allerlei vragen in de kamer moeten worden beantwoord wie het in zijn botte harses haalt een koe een witte jas en een blauwe broek aan te doen om deze vervolgens op een motorfiets te zetten) is geen rekwisiet uit een plaatselijke film maar een echte wilde welke zomaar op de weg konden staan of liggen. Voor de puristen onder ons het is een rode koe… Ja ik meld het maar even.
Hier is duidelijk te zien hoe een en ander mee werd genomen door mij.
Hoe is het mogelijk ook je campingspullen zaten hier bij, dus veel kleren om te wisselen konden niet mee, dus hoe langer we op vakantie waren hoe smeriger we er uit kwamen te zien, en kleren wassen dat was vloeken in de kerk en dat mag niet.

NnnDUSSS……..
Het is hier gebeurd dat Gerard tot op de dag van vandaag spijt heeft dat hij deze Peugeot 504 cabriolet toen niet heeft meegenomen naar Nederland. Deze auto is altijd èèn van zijn voorliefdes geweest en inmiddels bezit hij  2 van deze machientjes. Ook ik moet toegeven dit een hele mooie cabriolet te vinden, maar veel te duur. En dit is de reden dat ik er tot op heden geen gekocht heb, maar er wel graag naar kijk als er weer een langsgereden komt. Ze zijn vandaag de dag zeer zeldzaam aan het worden.

Op de foto’s is te zien dat de kwaliteit van deze wonderen op wielen niet echt overhield, aangezien deze totaal uitgewoond was en op een soort vuilnisbelt  terecht was gekomen.

Zonde zonde, maar ja…
Het is alweer zover, ons laatste avondmaal op het eiland.Wij waren door de ontmoeting van de Peugeot 504 cabrio zo enthousiast geworden dat we op het lumineuze idee waren gekomen om de Peugeot fabriek in Moulhouse te bezoeken om daar eens rond te kijken of er nog wat moois te zien was. Morgen de laatste kilometers naar de pond en ’s avonds terugvaren naar het vaste land. We zouden dan daar nog 1 nacht op de camping gaan om vervolgend de volgende dag naar huis te rijden. Nu we aan boord zaten van de pont, besloten we als we in Marseille waren aangekomen we al toerend over de route nationaal richting Moulhouse zouden gaan.
De volgende morgen bij het aanleggen om een uur of 6:00 zijn we vertrokken naar Moulhouse, en tegen het eind van de dag stonden we voor de poorten van de fabriek in Moulhouse.

Wat een enorme fabriek was dat met 6 baans wegen er naar toe wat een groot complex. Bij de hoofdpoort aangekomen kregen we te horen dat als wij de fabriek wilden bezoeken wij daar een afspraak voor moesten maken en dat het wel enige weken kon duren voor er plaats zou zijn om deze dan ook daadwerkelijk te bezoeken. Dit was een flinke domper op onze feestvreugde en door al dit gedoe besloten we om dan maar door te rijden naar huis aangezien de camping waar we wilden overnachten al aan het sluiten was (einde seizoen) en er geen warm water meer was en er ook niet meer gegeten kon worden.
Dan maar naar huis spraken we af, het zou nog maar een uurtje of 6 sturen zijn, dus dat was nog te overzien. Wat we niet wisten was dat het tegen eind september al flink koud kon worden op het vaste land, en natuurlijk het werd die nacht ook flink koud. Zo koud zelfs dat we zo snel mogelijk van tankbeurt naar tankbeurt knalden om dan onder het genot van enkele warme koffie weer te ontdooien  en daarna weer naar de volgende tankbeurt te knallen. Midden in de nacht om ongeveer een uur of 03:00 kwamen we zonder ongelukken thuis aan en zijn direct uit elkaar gegaan om thuis te ontdooien en bij te komen van een extreem lange rit!!!!

Weer een ervaring rijker en met weer enige duizenden kilometers in de benen konden we deze ervaring inplakken in onze vakantiefoto boeken, om ze er na 20 jaar weer uit te halen.

NnnDUSSS……..

                                        Hugo

Reacties gesloten

Panorama Theme by Themocracy