Yippie het is weer zover, we gaan op vakantie met de motor. Dit jaar hebben we op de 3e dinsdag in november in de algemene vergadering besloten om naar Engeland te gaan om daar eerst een paar dagen op het eiland Wight rond te rijden. Een van ons heeft daar kennissen en wij mochten bij hun thuis allemaal overnachten.
Het was inmiddels traditie om begin mei op vakantie te gaan aangezien dat de minste vrije dagen koste vanwege de feestdagen.Bij het vertrek was het fris maar wel zonnig. De groep was nog een stuk groter dan vandaag de dag en met 6 man werd de vakantie ondernomen

Wij waren op weg naar Hoek van Holland om ons daar in te schepen richting Folkestone bij Dover. De motoren moesten aan de zijkant van het schip worden vastgezet. In die tijd hadden ze geen apparte ruimte voor motoren vrijgehouden om ze goed vast te kunnen zetten en het moest met touwen gebeuren omdat spanbanden nog niet werden gebruikt. Nadat alles vaststond gingen we naar boven om van de overtocht te genieten.

v.l.n.r. Evert, Leo ( afkorting voor “Lomp En Onbehouwen”), Gerard, John en Rendal

En voor je het wist kwamen de Engelse krijtrotsen al in beeld, maar het weer was er niet beter op geworden en dat was een kleine domper op de feestvreugde. Na het zoeken van een Bed & Breakfast om de nacht door te brengen was het tijd om wat te gaan eten en drinken natuurlijk.

Zoals je ziet zitten we aan de koffie, en dat is maar goed ook want drank maakt meer kapot dan je lief is.

Bij het opstaan had Gerard flinke oorpijn aan beide oren, en dat werd in de loop van de dag niet echt beter. Bij onze tussenstops kon hij zelfs zijn helm niet meer afzetten omdat dat veel te veel pijn deed.

De volgende dag zijn wij naar een ziekenhuis gereden om te kijken of zij ons ( Gerard dan hè ) konden helpen. Tot onze verbazing kon hij zo geholpen worden. Er waren geen wachttijden, over het betalen werd ook al niet moeilijk gedaan, kortom een verademing. Gerard zijn oorontsteking, want dat bleek het te zijn kon vrij eenvoudig met druppels en wat pijnstillers worden verholpen.

In dit soort Bed & Breakfast huizen vertoefden wij in die tijd. Hier was niet genoeg plaats voor ons allemaal dus naast ons zaten ook nog 2 man in een ander huis

Om op het eiland Wight te komen moesten we weer met de pond oversteken, weliswaar maar een oversteek van 2 uur maar alles moest wederom goed vast worden gezet. Op het eiland aan gekomen en ingekwartierd bij de kennissen van John ( een van ons kluppie toen der tijd ) konden we plannen gaan maken om het eiland met de motor te gaan verkennen. We kwamen er al snel achter dat het een klein eilandje was en dat alle wegen evenredig klein waren opgezet. Smalle wegen, scherpe bochten waarop je ook nog links moest rijden gaven een totaal handicap van de 1e categorie als we in wielertermen moet spreken. Het eiland op zich is mooi en er is veel te zien, alleen alles is kleiner uitgevoerd, zeg maar Madurodam in het groot.Na een paar dagen rondtoeren hadden we het eiland wel gezien en werd het tijd voor de oversteek naar huis. De korte vakantie zat er weer op heeeelaaaaas ….

Reacties gesloten