Het was weer zover, het motorweekeind was weer aangebroken.

D Day: zaterdag al om een uur of zes verzamelen in Sleeuwijk.

Na  een paar bakken koffie vertrokken we richting Oostende naar de boot die ons naar Overzeese gebieden  zou brengen.

We waren in die tijd nog met een grotere groep als nu, we waren nog met 6 man. De motorvakantie was ontstaan in 1990 toen 2 man een lang weekend ( 60 uur ) naar Engeland gingen om daar eens te kijken en rond te rijden. Als je maximaal 60 uur in Engeland verbleef kon je met “grote “ korting met de boot heen en weer, en zoals het een echte Hollander betaamd lieten wij dat ons geen twee keer zeggen.  Het was in dat lange weekend zo’n prachtig weer dat daardoor het idee ontstond om dit met de rest van de vrienden het jaar daarop nog een keer te doen.

Voor een enkeling was dit hun eerste grote reis met de motor in een groep. Het was een uiterst gevarieerd gezelschap. In de groep zaten de volgende motoren : 1 Yamaha 250,1 Yamaha Midnight Special,

1 Kawa 1000 RX , 1 x Honda 750 F2, 1 x Honda 900 Bol d’ Ore  en 1 BMW K 100 RS

De heenreis verliep voorspoedig het was wel erg koud die morgen, en bij het tanken was het weer hartverwarmend om een bakje leut in te nemen. Maar een persoon in de groep had geen enkel probleem met de kou. Ja op zijn  motor zit als optie  handvat verwarming, en dat is toch lekker zegt tie. Vóór die tijd maakten wij hem nog uit voor een mietje, maar nu vonden we het maar wat jammer dat het er bij ons niet op zat.

Ruim op tijd voor vertrek mochten we aan boord de motoren vast laten zetten. En dat doen ze niet zacht zinnig maar ze staan dan wel windkracht 10 proef !! Met een beetje handbagage, we gingen maar 3 dagen, was er niet veel bagage naar het dek te zeulen. Voor je het wist kwamen de krijtrotsen in zicht, het was maar een oversteek van een uurtje of vier vijf dus na wat frisdrankjes en wat eten konden de motoren weer worden opgezocht.

Motoren los en drive left, Ohhh god hoe was het ook alweer? In Engeland rijden ze toch links? Ja, goed onthouden “ links korte bocht rechts lange bocht “ of zo !  Engeland hier we cum. Gelijk van de pont een

heuvel op en wat ons opviel was dat het een prachtige “Engelse” dag was. Mist en regen, echt Engels weer dus.

Wij bleven  langs de kust rijden want die wilden we wel zien en we zouden stoppen in een grote plaats om te overnachten. Mooie wegen hoor met in elke bocht zat wel een natte ( K . . ) put deksel en die zijn echt glad als ze nat zijn !!

Binnen de groep hadden we iemand die altijd 12.000 km met zijn achterband deed. Hij en zijn achterband waren er nog niet aan toe om zich van elkaar te laten scheiden. De band kon nog makkelijk 2.000 km mee zij hij, maar zijn band dacht daar anders over. Tijdens de overtocht moet deze toch meer zijn versleten dan hij dacht want  zo’n profielloos afgesleten achter bandje eiste zijn tol met dit natte weer. Waardoor de groep hem democratisch tot hekken sluiter bevorderde,vijf stemmen voor, een tegen.

In Brighton aangekomen een B&B opgezocht en daarna bier besteld, ja als we niet meer hoeven te rijden is het tijd voor wat ontspanning.  Na een hoop site seeing, pizza, en wat biertjes werd het tijd om naar onze mandjes te gaan.

De 1^e vakantiedag.

Een  echt Engels ontbijtje besteld en een bakje koffie natuurlijk. Het weer was ook al aardig opgeknapt en we hadden er zin in om een mooi stukje te gaan rijden. Tijdens het rijden door hele mooie landschapjes werden de laatste resten alcohol uitgezweet van de afgelopen avond. Want elke keer als je een bocht omzeilt schrik je je dood als er een tegenligger aankomt, omdat je denkt dat je aan de verkeerde kant van de weg zit. Het opstarten ging toch al niet zo lekker vanmorgen, maar na het ontbijt met een Aspro knapte dat al aardig op

Nu ook dit begon uit te werken werd het dus…..    TIJD VOOR KOFFIE en pilletje, bakje koffie en koekje.

Zo daar knap je weer van op, dan nog maar een bakkie. Ahh, mag ik nog een koekje ?

En dan weer sturen door het glooiende landschap, we kregen de smaak al aardig te pakken, en links rijden is HEEEELEMAAAAAL niet moeilijk. Zo, motor op de middenbok, tijd voor de inwendige mens.

Na goed eten is het weer goed sturen, tot een uurtje of 17.00 toen werd het weer tijd om een slaapplek te zoeken want het bier roept, wel eerst opfrissen natuurlijk, en dan een lichte alcoholische versnapering innemen. Bij deze gelegenheid wordt de dag nog even doorgenomen,  en komen alle spannende gebeurtenissen nog een keertje ter sprake. Nou ben je na zo’n dagje sturen, ‘s avonds best een beetje ” moe ” en na het innemen van enkele alcoholisch versnaperingen verbeterd dit gevoel niet echt meer. Bij iedereen was de aftakeling al duidelijk waarneembaar. Het werd weer tijd om te gaan slapen…..

Dag 2 :  De laatste toerdag. Weer vroeg op en wederom een echt Engels ontbijtje op, heerlijk smaakvol en super vet. Het weer was deze dag goed te noemen. Het zou een prachtige toerdag worden. De wegen binnendoor zijn schitterend. Mooie bochten, pittoreske  gehuchten en mooie  glooiende heuvel landschappen. Het eten is goed, de mensen zijn uiterst vriendelijk, en goed te verstaan. Na een hele dag sturen waren we aangekomen in de stad Deal. Daar een pensionnetje opgezocht,waar enkelen van ons een jaar eerder ook al hadden overnacht, en warempel ze herkende ons  nog ook. Tijd om wederom te eten, en drinken.

Na het eten even in de plaats rondkijken en naar de kroeg, een paar huizen verder als ons pension was een mooie Engelse pub, en het was er al lekker druk. Nu is het zo dat in Engeland de pub een uitgaansgelegenheid is voor het hele gezin. Dus paps, mams en de kinders komen hier gezamenlijk wat drinken.

Nu hadden wij in ons midden een ” Fossielloloog ” . Dit is een zeer weinig voorkomende specialisatie, en de opleidingsplaatsen zijn zeer beperkt. Laten we hem voor het gemak Trevé noemen. Het is iemand die zich gespecialiseerd heeft in fotomodellen die geboren zijn voor 1950. Maar goed, hij had wel de avond van zijn leven, want in de pub aldaar zitten ze te kust en te keur. Na een verkenningsronde waar wij onze ogen goed de kost gaven bestelde de gehele groep zijn biertje, maar hij besprong zijn slachtoffer zo zelfverzekerd, dat wij dachten dat het nu echt tijd was om hem er van te overtuigen dat het zo niet langer kon en dat hij echt aan de bril moest. Het zou zijn rijstijl waarschijnlijk ook ten goede komen, en we besloten het met hem de volgende dag er over te gaan hebben.

Maar laat ik verder gaan, we dwalen af.

Dit nog te face liften gedro.., nee dit zou niet het juiste beeld scheppen. Dit laat achttiende-eeuws schepsel, die ettelijke uren met haar  ” van Gogh doos ” in de weer moet zijn geweest om toch nog tot een voor haar acceptabel eindresultaat te komen, viel voor zijn aanvallen. Op geringe afstand door de rest van de motorploeg hoofdschuddend gadegeslagen, ging Trevé vol overgave door met het uitwisselen van zeldzame speeksel samples en andere interessante informatie met zijn ” verovering “.

Na nog wat af pilzen werd het weer tijd om naar onze kooien te gaan, en zo stil als we konden zijn we naar ons pension teruggegaan.

Dag 3 : De terugreis. Na het opstaan moesten de nodige plooien worden gladgestreken, en menigeen in de groep moest zich voor de spiegel van de wastafel hebben afgevraagd “ ik weet niet wie je bent, maar ik ga je wel wassen “. Met onze spullen en een “ lichte ” hoofdpijn naar beneden gegaan om ons laatste Engels ontbijtje te nuttigen, met veel koffie, dat was nodig om de tabletten weg te spoelen. Na het betalen en afscheid nemen van onze gastvrouw zadelden wij onze paarden om terug te rijden naar de pont die ons weer naar het vaste land zou brengen.

Jammer dat het alweer afgelopen was, het was weer een mooie motorreis geweest. Na aankomst in Oostende moesten we weer rechts rijden, en zo nu en dan werd er wel een vluchtheuvel aan de verkeerde kant genomen, maar dit rechts rijden wende snel. Bij aankomst thuis afscheid genomen van de groep, want sommige zouden we pas bij de planning van de volgende vakantie weer zien. Hier worden dan de foto’s bekeken van de afgelopen vakantie en werd afgesproken  waar we dit jaar weer naar toe zouden gaan, en wie wat zou gaan regelen. Dit soort afspraken werken tot op heden buitengewoon goed, ook al is de groep iets kleiner geworden.

Zo, het zit er weer op, ik weet dat het langgeleden heeft plaatsgevonden, en dat m’n geheugen niet meer werkt zoals vroeger ( vreemd niet ?), maar zo is het ongeveer in mijn bovenkamer opgeslagen. De zwarte gaten in dit verhaal zijn aangevuld naar eer en geweten, ook al  is het 14 jaar gelden, het is geen sprookje.

The end……..

Hugo.

Reacties gesloten