Het onderkomen in Serres op de bovenste verdieping heeft voldoende ruimte in de breedte, in de hoogte gaan we gebukt onder de horizontale balken van het oude huis. Dit stuk vakwerk is nog op de oude Franse leest gemaakt: niet te hoog tillen, daar wordt je moe van! Omkleden in een deel van de kamer lukt alleen met de deur dicht zodat je net achter de deuropening je kan doorstrekken. Ook het toilet cormt een uitdaging qua ruimte, en de scheve douchedeur spreek ook boekdelen. Maar het was zeker een lekkere stek om te tukken!
De rust is nog niet bij iedereen ingedaald blijkt tijdens het ontbijt. De hotelliers doen iets met award-winning confiture, en promoten de potjes uiteraard op de ontbijttafel. Sterker: confiture is wat de pot-brood schaft! En OK: goei spul, maar te groot voor in de koffers… Het ontbijt geeft een deel van de burgers weer moed om op pad te gaan, tijd om de motoren uit hun kelder richting voordeur te ronken om de koffers er weer aan te plakken. Maar hela?! Egbert's fiets geen geen sjoege en lijkt een platte accu te hebben. Hoe kan dat? Sluiting, zekering, de fan stiekum aan de zwier gegaan? Ook hier is de hotellier weer één bonk behulpzaamheid, zelf in alle drukte die hij heeft met de Gendarmerie die een deur verder op onderzoek is voor een inbraak waar hij de beelden voor kan leveren. Met de auto naast de fiets en startkabels er aan wil de fiets wel weer aan de pruttel! Niet meer uitzetten het komende uur, opladen en gaan, met enige vertraging!
We besluiten een stukje naar boven te steken richting Lamastre om in dat gebied nog wat mooie bochten te vangen. En zo gaan we op pad en sturen over een paar fijne maar ook minder fijne wegen. Egbert haakt even af: hij heeft het gevoel alsof zijn fiets een lekke band heeft. Als we dan niet veel later bij een garage de spanning nakijken blijkt dat niet het geval te zijn: geen problemen. Met de band, met het asfalt meer eigenlijk: het blijkt een slipperig ondergrondje te zijn waar je in de droogte overheen glibbert. Rustig zetten we de koers voort met nog een kort stopje tussendoor om van het uitzicht te genieten. Als we dan rechtsaf richting Crest duiken Zet Tomtom een merkwaardig volgende zet op het displayL: over 8 kilometer de rotonde rondom nemen en terugrijden..? Erm… Waarom niet een 'Keer om alstublieft'? We nemen de instructie deels ten harte en plempen de motoren in de daarvoor bestemde parkeervakken: lunch! En koffie! En ontbijt voor een enkeling?
De hele weg had het al meer dan aardig gewaaid, zeg maar stevig gewaaid. maar op het terras zet die wind er nog een tikje bij en beginnen de eerste druppels zich ook aan te dienen. Mmm… Het zal toch geen regendag worden? Een buienradar laat zien dat onze eindbestemming wat rode vlekken laat zien. Lekker stuurwerk in natte condities is geen goed plan, dus bijstellen die handel! We lijken precies in een droge strook tussen twee hele natte te zitten. Afzakken richting Avignon is een optie om het grotendeels droog te houden, maar ja, wat moet je dan de vrijdag doen? Er dwars doorheen steken is ook een idee. We bekijken een aantal opties en zien dat de vrijdag in de regio boven Narbonne het weer het beste lijkt: dan steken we die kant maar op. beter nu nat dan morgen!
En zo wordt de koers verlegd richting Alès om daarna verder te zien. Onderweg druppelt het, regent het, druppelt het, en stort het… Dat is het moment om extra zeil in te zetten in de vorm van een regenpak. Die extra windvanger kan met die stevige wind wel. En zo stuiteren we nog een stukje binnendoor om nabij Alès voor een school een strekoefening te doen. Kinders voor de ramen door dat motorgeweld op de stoep, motorberijders uit de warmebroeipakken om even op temperatuur te komen. Als dan de parkeerplaats vol stroomt gaan wij ruimte maken om richting Anduze een laatste stop te doen. Nog even een tank-uitdaging in Alès en we kunnen in een redelijk droge setting de motoren voor de deur zetten van een heel ander hotel dan uitgedacht. Maar we zijn er! Plek OK, motoren op de bok, tijd voor een biertje en eten.
De naastgelegen uitbater heeft bier en lijkt ook een avondmaal te bieden. Lijkt, want later op de avond blijkt anders. Maar ook daar passen we weer een mouw aan en de taal van de bezorgpizza's is universeel! De lokalen aan de Ricard en pizza, wij aan de bier en pizza! Iedereen tevreden, iedereen lekker op dreef en iedereen moe… Mooie dag, goed gelukt! Op naar de volgende!
Het onderkomen in Serres op de bovenste verdieping heeft voldoende ruimte in de breedte, in de hoogte gaan we gebukt onder de horizontale balken van het oude huis. Dit stuk vakwerk is nog op de oude Franse leest gemaakt: niet te hoog tillen, daar wordt je moe van! Omkleden in een deel van de kamer lukt alleen met de deur dicht zodat je net achter de deuropening je kan doorstrekken. Ook het toilet cormt een uitdaging qua ruimte, en de scheve douchedeur spreek ook boekdelen. Maar het was zeker een lekkere stek om te tukken!De rust is nog niet bij iedereen ingedaald blijkt tijdens het ontbijt. De hotelliers doen iets met award-winning confiture, en promoten de potjes uiteraard op de ontbijttafel. Sterker: confiture is wat de pot-brood schaft! En OK: goei spul, maar te groot voor in de koffers… Het ontbijt geeft een deel van de burgers weer moed om op pad te gaan, tijd om de motoren uit hun kelder richting voordeur te ronken om de koffers er weer aan te plakken. Maar hela?! Egbert's fiets geen geen sjoege en lijkt een platte accu te hebben. Hoe kan dat? Sluiting, zekering, de fan stiekum aan de zwier gegaan? Ook hier is de hotellier weer één bonk behulpzaamheid, zelf in alle drukte die hij heeft met de Gendarmerie die een deur verder op onderzoek is voor een inbraak waar hij de beelden voor kan leveren. Met de auto naast de fiets en startkabels er aan wil de fiets wel weer aan de pruttel! Niet meer uitzetten het komende uur, opladen en gaan, met enige vertraging!We besluiten een stukje naar boven te steken richting Lamastre om in dat gebied nog wat mooie bochten te vangen. En zo gaan we op pad en sturen over een paar fijne maar ook minder fijne wegen. Egbert haakt even af: hij heeft het gevoel alsof zijn fiets een lekke band heeft. Als we dan niet veel later bij een garage de spanning nakijken blijkt dat niet het geval te zijn: geen problemen. Met de band, met het asfalt meer eigenlijk: het blijkt een slipperig ondergrondje te zijn waar je in de droogte overheen glibbert. Rustig zetten we de koers voort met nog een kort stopje tussendoor om van het uitzicht te genieten. Als we dan rechtsaf richting Crest duiken Zet Tomtom een merkwaardig volgende zet op het displayL: over 8 kilometer de rotonde rondom nemen en terugrijden..? Erm… Waarom niet een 'Keer om alstublieft'? We nemen de instructie deels ten harte en plempen de motoren in de daarvoor bestemde parkeervakken: lunch! En koffie! En ontbijt voor een enkeling?De hele weg had het al meer dan aardig gewaaid, zeg maar stevig gewaaid. maar op het terras zet die wind er nog een tikje bij en beginnen de eerste druppels zich ook aan te dienen. Mmm… Het zal toch geen regendag worden? Een buienradar laat zien dat onze eindbestemming wat rode vlekken laat zien. Lekker stuurwerk in natte condities is geen goed plan, dus bijstellen die handel! We lijken precies in een droge strook tussen twee hele natte te zitten. Afzakken richting Avignon is een optie om het grotendeels droog te houden, maar ja, wat moet je dan de vrijdag doen? Er dwars doorheen steken is ook een idee. We bekijken een aantal opties en zien dat de vrijdag in de regio boven Narbonne het weer het beste lijkt: dan steken we die kant maar op. beter nu nat dan morgen!En zo wordt de koers verlegd richting Alès om daarna verder te zien. Onderweg druppelt het, regent het, druppelt het, en stort het… Dat is het moment om extra zeil in te zetten in de vorm van een regenpak. Die extra windvanger kan met die stevige wind wel. En zo stuiteren we nog een stukje binnendoor om nabij Alès voor een school een strekoefening te doen. Kinders voor de ramen door dat motorgeweld op de stoep, motorberijders uit de warmebroeipakken om even op temperatuur te komen. Als dan de parkeerplaats vol stroomt gaan wij ruimte maken om richting Anduze een laatste stop te doen. Nog even een tank-uitdaging in Alès en we kunnen in een redelijk droge setting de motoren voor de deur zetten van een heel ander hotel dan uitgedacht. Maar we zijn er! Plek OK, motoren op de bok, tijd voor een biertje en eten.De naastgelegen uitbater heeft bier en lijkt ook een avondmaal te bieden. Lijkt, want later op de avond blijkt anders. Maar ook daar passen we weer een mouw aan en de taal van de bezorgpizza's is universeel! De lokalen aan de Ricard en pizza, wij aan de bier en pizza! Iedereen tevreden, iedereen lekker op dreef en iedereen moe… Mooie dag, goed gelukt! Op naar de volgende!
Themocracy