Wat was en wat komen gaat!
Zo’n jaar is natuurlijk niet tot in eeuwigheid voort te zetten, wel de herinneringen die het heeft achtergelaten! Al verstoft dat wel wat over tijd, dus is een beetje vocht tegen het stof geen overbodige bijzaak. Gelukkig staan de herinneringen ook digitaal vast, of op de kaart. En komen die tastbare zaken later altijd nog wel eens van pas! Want we hebben afgelopen jaar een paar mooie ritten achter en onder de rug zitten. Zowel met het moderne spul, als met de oude besjes. Waarbij die laatsten steeds weer laten zien dat het niet leeftijdgebonden is hoe je herinneringen optekent. Al is het bij die misschien wel eerder een gevoelsmatige kwestie. In het zitvlak bijvoorbeeld!
Aan de kilometers heeft het niet gelegen zoals men wel ziet. Op één dagje na dan, daar werden we bijna uit de toer geknikkerd door een technisch mankementje. Edoch: ook dat was te fixen en daarna kwamen de bergen dan ook met ehm… bergen tegelijk!
Grote en kleine St. Bernard, de Madeleine, de Bonnete, de Vars, Glandon en de Col de la Croix de Fer. En wat nog niet meer wat een deel van de Route Napoleon en Grand Alpes uitmaakte.
Maar we moeten niet alleen gaan zitten mijmeren, al hebben we dat uiteraard wel al gedaan om de foto’s uit te wisselen daags na de rit, we moeten ook vooruit kijken! En ook dat hebben we gedaan! Uiteraard bij onze vaste uitbaters van wat wel eens ons clubhuis genoemd mag worden. En met vooruitkijken komen onherroepelijk ook weer blikken op een (ver) verleden om de bochtige hoeken van het brein. En dat brengt het verleden weer naar het heden. Want waarom niet weer eens een rondje maken langs andere indrukwekkende bulten? Exact!
Oostenrijk gaat het worden! Al was het maar om misschien weer eens in Warth aan te waaien, waar we ooit eens in den beginnen van Internet en digitale fotografie vertoefd hebben. Egbert toverde uit zijn fysieke geheugen het ‘kaartje’ wat de uitbater destijds gemaakt had. Smakelijk gelachen. Smakelijk gegeten, bij de buren wel te verstaan. Tenminste: als ons geheugen ons ook hier niet in de steek laat!
Met die wetenschap en eindbestemming is het ook fijn te weten dat we voor een ‘prikkie’ ook de trein er naar toe kunnen nemen. Wel zo fijn om niet te veel kilometers zelf te hoeven doen, maar het aan professionals over te kunnen laten!
Met nog een kleine klink beklonken hebben we 2024 ook als op het vizier staan. Nu nog een paar maanden geduld, onderhoud en oefenmeters maken, en dan mogen we weer op pad!
Zin in. Nu Arl!
Themocracy