Meer van Gezèver..!
Met recht en op zijn echt Frans wordt het Petit Dejeuner geserveerd. De koffie is heet, broodjes vers en al met al een beste basis voor de laatste bulten op de rit!
Het is weer prachtig weer en dat is geeft de mooiste vergezichten als je dan eenmaal op zo’n berg staat. Via de D1006 rijden we richting La Chambre om de D213 richting Moutiers te rijden. En laat daar nou ook net de Col de la Madeleine in zitten! De eerst partij bochten mogen afgestreept worden van weer een beste berg!
De N90 brengt ons naar Bourg-Saint-Maurice en daar ligt de volgende uitdaging te wachten. Een kleine, volgens zijn naam, maar in de praktijk pakt dat anders uit.
De kleine Sint Bernard is zo klein nog niet, en huist een keur aan bochten. De top is ook top, waar we even halt houden voor de indrukken. En zo rol je SS26 op aan de Italiaanse kant van de berg. We gaan verder via Morgex tot aan Aosta. Daar nemen we de SS27 naar boven en krijgen het prachtige asfalt met dito bochten aan de Italiaanse zijde van de grote Sint Bernard. Ook dit blijft een indrukwekkende bult.
De Zwitserse zijde is meer een rammelbak met hobbels, gaten en scheuren in het dek. We gaan gestaag verder tot we in Martigny tanken en het vervolgplan gaan trekken.
Het plan wordt Zwitserland te doorkruisen en halt te houden in Pontarlier. Een stukje van nog ‘maar’ 150 kilometer, maar daar doe je dan wel dik 3 uur over?
Het eerste deel loopt aardig door als we uit Martigny langs Bex, Olion en Aigle rijden richting meer van Genève. Zodra het water zich aandient, dient de vertraging ook aan. En warmte! Zo worden we langzaam door Montreux, Vevey en Lausanne gesart met stoplichten, rotondes, tuterende ongedulden, jakkerende scooters en openbaar voorgaand vervoer. Man man man, warm, traag en druk: wat zoeken we hier toch?
Eenmaal Lausanne uit gaat het iets sneller op weg naar de Franse grens
Via Chesaux-sur-Lausanne en La Sarraz steken we bij Vallorbe de grens over. Bij Les Hôpitaux-Neufs steken we stiekem nog een klein ini-mini Colletje over, maar dat haalt de vaart er niet meer uit. De N57 gaat een stuk voorspoediger en zo staan we uiteindelijk in Pontarlier! Hotel was al vastgelegd, want als we half 8 afstappen is het wel genoeg voor de dag. Met uitzondering van een koud biertje en warme maaltijd dan. En dat smaakt! Welverdiend na een kleine 391 kilometers. Mooi geweest!
Themocracy