Kustweg(t)!
Het kan dus wel! Al is het maar van korte duur, na de wekker ligt de stad nog in rust, maar niet veel later begint ook de levendigheid weer langzaam op te bouwen. De levendigheid in het hotel komt ook langzaam op gang, waar de broodjes en aanverwanten wacht. Een goede bak koffie wordt geserveerd, en daar blijft het eenmalig bij. Ook hier wordt het uitzien naar een volgende stop!
Voordat we weer op pad kunnen moeten eerst de motoren van de straatstalling gehaald worden. Daar staan de volgende gebruikers al te wachten om het vrijgekomen plekje in te nemen: de scooter en minder mate motor is een vaak gebruikt middel om je door de drukke bende te vervoeren. Voor het hotel stellen we de motoren op, halen de bepakking en gaan op pad naar het vervolgplan: weg van de kust, meer naar de binnenlanden! Deels ingegeven door de warmte, ook door de dreiging van regen. Zeker de woensdag zal niet droog blijven, dan kunnen we maar zo ver als mogelijk uit de natte ellende zitten.
Uit Rapallo nemen we de SP58 naar boven, langs San Maurizio di Monti en Pian di Coreglia. De SS225 geeft wat minder fraai asfalt, maar wel lekkere stuurbochten en gaat over in de SP23. We nemen de Passo Della Scoglina en de SP56.
Langzaam worden de echte doordraaiers minder heuvelachtig maar het wegdek beter: ook fijn. De drukte op de wegen valt mee, en zo kunnen we lekker doorrollen via Gorotto, Losso, Ponte Organasco, Marsaglia via Bobbio richting Piacenza. Het centrum slaan we over en doen een strekpauze bij een winkelcentrum om even van de warmte bij te komen.
Uit Pisenza worden de wegen recht, en voeren ons langs Castel San Giovanni, Stradella, Casteggio richting Voghera, die ook onderdeel van de rit maakte. En waar ook het centrum wordt geskipped.
Uit Voghera wordt het landschap langzaam steeds meer in beslag genomen door Risotto-rijstvelden. We komen langs Sannazzaro de Burgondi, Sartirana, Stroppiana en via de SP31 tot in Vercelli. Daar wordt een hotel gezocht met toeters en bellen, waaronder parkeerplaats voor de deur!
En daar slagen we bij de eerste poging in. Klaar en uitgezweet kunnen we inchecken en de papierhandel in orde maken. Kamers zijn goed, en er is een mogelijkheid om een biertje te doen in de lobby.
Nu nog eten! De dame achter de balie geeft aan dat Tiffany’s op loopafstand is. Maar die gaat om 19.00 open, en dat is nog even weg. Een andere stek wordt gezocht, een nieuw biertje open getrokken en nar deze aanvulling lopen we naar de Bistro. Die dicht is tot 6 juniā¦ Euh, dat was niet de bedoeling?! Rechtsomkeert komen we alsnog in Tiffany’s terecht, wat een soort verlengde eetkamers is met Tv op de achtergrond. En goed eten op de voorgrond!
Wel doorvoed met risotto, ribs, pizza en steak stiefelen we terug naar het hotel. Een geslaagde dag mag afgespoeld worden!