Hotel Bosch Duin Strand en mug heeft de ochtend goed in de puntjes geregeld, met één flinke uitzondering: koffie! Ja, er staat een Senseo machine op de ruim opgezette en appartementachtige kamer, verse pads steken bij de warme broodjes, maar toch… Het is het niet! Een bakje thee dan maar? Ook dat wordt het niet, maar waar dat nu aan ligt? Den Helderste water?
Bosch Duin Strand Wolk
Gelukkig is de meeste vocht wel uit de kledij gewapperd en kan het motorpak grotendeels opgedroogd weer worden aangetrokken. Het heeft in de nacht flink geregend, wat zijn weerslag ook heeft op de fietsen: enig droogwerk is wel op zijn plaats. Een klein spatje valt nog zo links en rechts, en nadat we op pad zijn is het nog rustig aan om de natte wegen te blijven volgen binnen de daarvoor opgetrokken lijntjes.
Het plan om via de andere kant terug te rijden wordt ingezet. Via De Kooy steken we bij de Van Ewijcksluis richting Den Oever om de afsluitdijk te nemen richting Friesland. De werken aan de afsluitdijk zijn indrukwekkend: er wordt een hoop aangepakt! Aan de Friese zijde steken we binnendoor richting Cornwerd, Makkum, Gaast en Workum via smalle weggetjes achter een dijk. Schapen zijn deelgenoot, en medeweggebruikers doemen achter rechtse draaiers onzichtbaar op. Een rondje door Hindelopen toont dat een bakje koffie er nog steeds niet in zit, dus rijden we verder via Molkwerum, Warns, Balk, Lemmer, om via doorgaande wegen richting Emmeloord via Kampen voet te zetten op Flevoland.
Koffffffffie!!!!
In de oude haven van Elburg is voldoende leven in de koffiebrouwerij, daarbij kunnen we gelijk een lekkere lunch meepakken. De dag wordt alleen gehinderd door wat kleine wolkjes aan een strakblauwe lucht. En een haperend knipperlicht die het laat afweten als het op rechts aankomt. Het plan Amersfoort als eindbestemming wordt daarmee ook wat bijgesteld naar wat kilometers verder: thuis!
We gaan binnendoor verder richting Harderwijk, Barneveld en Veenendaal om bij Rhenen de eerste grote rivier over te steken. De tweede oversteek bij Beneden-Leeuwen zet ons tussen Maas en Waal: wat bekend gebied is. Via Dreumel, Rossum en Zaltbommel staan we weer binnen no-time thuis. Veilig en droog. En klaar met een korte uitstap in het eigen land! Waar de bergen ook ruimschoots aanwezig zijn, maar niet hoger blijken dan de vele drempels op de wegen… Al met al een dikke 800 kilometers gemaakt met een bonnefooiplanning. Er is vast nog veel meer te zien als we die vermaledijde Tomtom eens strakker kunnen inregelen. En het wat meer in zomers seizoen valt? Dit was tof, en opent de deur tot meer! Na een en ander aan de fietsen is gefixed.
En van droog tot zeiknat? Dat hadden we wellicht deels in kunnen schatten, aangezien de regen al werd aangegeven. Deslaniettemin stond het plan al in de Tomtom, na veel meten, passen, wissen en opnieuw beginnen. En zo togen we na een ontbijtje buiten op het terras onder donker wolkenpak richting de motor, klaar voor een nieuw Hollands ritje, voor de buienlijn uit!
Voor de motor werd opgestart werd nog even een vriendelijk aangemoedigd vooral de binnendoorroute te rijden, en met duimpje omhoog werd dat beaamd.
Bakkie pauze
Na een ruim uurtje sturen na de tunnel richting Vlissingen, Middelburg, Zoutelande, Breezand, over Neeltje Jans, Burg-Haamstede was een tussentop koffie in Renesse wel een welkome vulling.
Eetablishement één was nog gesloten, maar wij werden allervriendelijkst doorverwezen naar de bakker: prima keuze, dank u wel!
Via Scharrendijke en Stellendam zetten we weer voet aan het ‘vaste’ land. De pont bij Maassluis zet ons weer wat sneller op de rit, anders moet je toch een stuk rond Rotterdam omsturen, wat na de mooie Zeeuwse vergezichten nogal een contrast vormt
Langs Naaldwijk, door Den Haag en richting Wassenaar wordt het beeld weer wat landelijker en bosrijk, al houdt dat niet vol als je door IJmuiden koerst. Op het veer daar beginnen de eerste kleine barstjes in het wolkendek te vormen..
Hollandse luchten…
Bij Castricum wordt het gedruppel meer om de rest van de N9 een fikse bui op het dak te krijgen met een straffe wind van opzij. Het beeld wordt knap vertroebeld door de regen waarbij er meer oog is voor de weg en minder voor de duinen en omgeving op rechts. Balen!
Via Callantsoog en Grootte Keeten landen we in Den Helder. Die missie is volbracht en gereden!
Druipend wordt er gekeken waar we kunnen overnachten, en dat blijkt een stukje terug prima te kunnen. Ontbijt incluis!
Proost!
Wat te eten zit dan wel om de hoek, maar gezien de vochtigheid lijkt dat nog wel een uitdaging te kunnen worden.
Na zelf opgeknapt te zijn en de motorkledij te drogen (lees: druipen) hangt, wordt het plan opgetekend: we gaan wat biertjes scoren en laten de plaatselijke Chinees wat bezorgen. Prima plan, die nog meer primader samenvalt als beide op hetzelfde moment zich aandienen.
Proost! En smakkelijk ook: met een dikke 280 kilometers in de vingers wordt er een mooie avond ingeluid.
Met alle maatregelen die her en der hier en ginder over en wel of elders waren ingesteld bleef een uitstapje motor er eentje van de lange baan. En aangezien de geheelonthoudende motorrijder vooral zijn eigen maten regelen dan opgelegde bleef er einde van de middenlijnse streep en dito zomer weinig meer te wensen over. Waarom dan niet gewoon vrij regelen en opstappen? En aldus geschiedde!
Tussenstop terras
Een prachtige dag om langzaam te vertrekken en via kronkelwegen koers te zetten naar Hilvarenbeek. Dat was nadat de eerste technologische drempels genomen diende te worden: Tomtom één leek heel anders de wereld in te kijken dan Tomtom twee. Minder vriendelijk in gebruik allemaal…
Hilvarenbeek daarentegen oogde vriendelijk, warm en gastvrij: prima om daar een bakje koffie te doen en even de eerste zitvleesbeproeving op zachte kussens voort te zetten.
Koers staat richting Terneuzen, wat wel een geschikte plaats leek om een dag af te kunnen sluiten. Vanaf Hilvarenbeek was het internationale deel bij Baarle Hertog en Nassau geintroduceerd, om niet veel later na Hoogerheide zuidelijker te steken naar Antwerpen. Veel weg en nog meer werk er aan laat de tijd langzaam voort tikken.
Bij het eindpunt Terneuzen Centrum werd na een kort ‘mooi weer en mooie fietsen’ praatje het Hotel ingetoetst, om na een kort ritje voor een dichte deur te staan. Een belletje hotel leert dat zij wat minder gastvrij zijn: morgen zijn ze er weer. Maar ja, wij niet meer?
Churchill rules!
Churchill lijkt de redder in woningnood te zijn: Hotel Churchill is open, heeft bedden en een terras met uitstekend uitzicht op water!
En wat met een biertje tot een geslaagde dag gerekend mag worden, wordt nog even extra vorm gegeven met waar die Zeeuwen beroemd om zijn. Een flinke pan mosselen volgt. Twee biertje ook!
En daarmee kan een eerste mooie dag worden opgetekend. De paar spatjes na aankomst daargelaten dan. Top!
Geen bericht is vaak goed bericht, maar als de berichten nog beter uitpakken dan verwacht wordt er gelijk goed uitgepakt! Evert voorop om een tafel voor 4 te regelen. Nee 5. Doe maar 6. Ow nee, toch 5. Ehm, het worden er 4… En die was er in de net weer opengestelde Chinees in Sleeuwijk: een tafel voor 4!
Waar de avond vooral uitmonde op veel lachen en inmondig een welaangename vuurplaat Chinees en een enkel biertje, want hé: er moet nog gewerkt worden morgen, de revue passeerde. Met hier en daar een voorzichtig ‘gaan we nog wat doen?’ als tafelgenoot.
Dat lag meer aan het jaar en de vrijgave van landen en vooral: restricties. En aangezien de gele rakker een iets hoger aanzien kreeg dan het gele boekje wordt 2021 misschien wel een tussenjaar. Of een puzzeltocht langs de eigen dijken? Laten we gewoon nog een paar weken de zieke kat uit de bomen kijken en augustus-september-oktober maar weer eens zien! Niks is onmogelijk, maar het onmogelijke vragen is ook maar niks.
Tot die tijd klotsen we misschien met elkaar nog eens een pintje lokaal met de glazen bij elkaar, en kijken we terug naar al wat al is geweest: en dat is al best een hoop moois!
Pinksteren staat in ons geheugen gegrift, als één van de weinige dingen die er toe doen. Want is het niet rond deze tijd dat we veelal op pad zijn, en ergens in de (her-)bergen zijn te vinden? Echt wel! En al sinds we het kunnen heugen (lees: het terug te lezen is in foto en geschrift) jakkeren we rond de Pfinkster ehm… rond! Zoals in 2008 waar in Spittal im Drau de hotels gesloten zijn. Onhandig, maar er is altijd wel een uitkomst, toen bij een Gasthof. Het jaar er op in Cowny is van enig viering maar weinig te merken. Maar ook weinig te vieren op culinair gebied. Ergens kan je dat op dat rare eiland niet verwachten? Zo voert het digitale geheugen langs Schotland, Kroatië, Italië, Spanje, Frankrijk en Oostenrijk. En langs schnitzels, fish and chips, mosselen en een klein biertje. Soms!
1664?! Da’s lang geleden!
We liggen uiteindelijk met een Bed en Breakfast bij ‘Il Seminario’ op hoog niveau! Dan maar snel de stad in waar we ook alweer snel tegen een terugkerend probleem aanlopen: meneer de uitbater 1 was na de eerste persing door zijn bier heen. Tsja… (2013, Lucca)
Italië heeft wel meer om even bij stil te staan… Al was ‘t maar om de benen te strekken!
Met alle omzwervingen is het lastig om er actieve herinneringen aan te hebben, zonder eerst geholpen te zijn door beeld. Of geluid? Bijvoorbeeld die van de momenten die tijdens een goed stuk eten en een verfrissing de revue passeren. Want er lijken sinds de invoering van de digitale dragers genoeg ijkpunten te bestaan om terug te kijken. Maar ja, als je op de motor de hele dag alleen maar terugkijkt kom je nergens. Hooguit in de berm!
Winter in juni?
Het lijkt het voorjaar van 2021 wel, maar niets is minder waar. Op grote hoogte doen de sneeuwduintjes het nog best goed rond deze tijd. De asperges wat minder waarschijnlijk, maar goed?!
Dus al met al wordt het weer eens tijd om met de bende van de motorellende voorzichtig een eerste terras op te zoeken, om terug te blikken op een rijke historie. En om vooral eens goedlachs een paar glazen te klinken! Met enig geduld kan dat vast ook nog wel op een minder ludieke locatie. Zoals een Alp, Pyrenee of Vogees?
Met het eerste pretpakketje in februari, waar de temperaturen deden geloven dat de winter voorbij was, begonnen de eerste kriebels ook. Maar ja… Te veel kriebelzout op de wegen voor het tere chroomwerk, dus geduld! Wat al op het blokje ander geduld gezet moest worden: het idee om eind 2020 de Chinese Muur in Werkendam te plaatsen kon ook de koelkast terug in. Geen avond met lach, geen lekkere hap, geen klotsende biertjes. En geen plan! Nu ja, plannen genoeg, het is het plan doortrekken naar de uitvoering wat nog schort. En laat daar veelal een biertje, hapje en gulle lach het juiste smeermiddel in zijn. Balen!
Dus doen we het we het nog maar even met wat er in 2020 niet bij ingeschoten was, maar op de gevoelige plaat is blijven hangen. De rondgang Engeland was al vroegtijdig geBrexineert, de toer van de grote Alpen daarentegen is wat nog redelijk vers in het zitvlees steekt. Inclusief de Stellaatjes en ander guitig gerstenat wat de toch wel warme toergangers toe moesten dienen einde daags. Augustus is niet de meest uitgelezen tijd om knap zuid in je motorpak te bivakkeren!
Hoe mooi is het dan dat juist nu de kou de lucht uit lijkt te worden gedreven en de zon de fietsen weer naar buiten lijkt te lonken! Maar ja.. Waarheen dan?! En wanneer dan?! En hoe dan! Vraagtekens bieden geen soelaas, misschien wordt het gewoon tijd om een plan vlot te trekken. Zoiets als een schip en kanaal: gas op de lolly, en gaan! Je kunt altijd nog zien waar je weer strand..?
Proost! Klotsend!
Zonnige zuiden in betere tijden…
Ver weg zal het dan niet worden. Dicht bij huis is voor een enkeling wel een mooie bijkomstigheid. Hoe het ook op de middenbok bekeken wordt: ook in de lage landen is genoeg te zien! En als klap op het vuurwerkverbod: ook alhier verkopen ze bier!
Het zou bijna een plan kunnen worden, als de temperatuur de broei nog even laat doorsudderen. We gaan! Toch? Door!
Comments (0) 
Themocracy