De groenten van wie?

Door , 15 juli 2015

En zo sta je met je agenda klaar! En je schraplijstje, waarop prijkt dat je op tijd in Woudrichem moet staan, met een gepoetste motor, helm, motorpak. En motor ook. Goede zin, enige voorbereiding, allemaal op dezelfde dag ook. En liefst ook allemaal op dezelfde plek in hetzelfde land. (En voor hen waarbij de fantasie helemaal een vlucht neemt: dezelfde planeet!) En een beetje geheelonthouder weet minsten een paar dingen van zo'n lijst wel mee te pakken. De één het poetsen, de ander de lokatie.

Maar zo sta je in de ochtenduren ook te kijken naar dat-wat-niet-voor-mogelijk werd gehouden! Vlak voor uur F lijkt het schot over de brug te zijn gekomen, nadat er al veel water door de wijn was gestoomd. Het EETC heeft zowaar het achterstallige deel van de al betaalde reissom weer voldaan zonder dat de 5 grootbrommerbezitters hun trots van stal hebben hoeven halen om aan Max te tonen. Die laatste had in een soort van groet wel laten weten oren te hebben naar hoe-dat-toch-allemaal-zo-ver-kon-komen en wilde wel wat uitzendtijd hieraan spenderen. Maar ja… Dat gaat alleen als het item nog het item is wat het item was, anders is het een prequal op de eerder niet opgenomen sequal. Als u begrijpt wat Hollywoodtechnisch hiermee wordt bedoelt. Max bedankt. Wij bedanken Max. En ook het EETC dat zij toch nagekomen zijn wat ze eerder al hadden moeten doen. EETC… Waar veel van het woord EET in zit, wat dan misschien maar eens een uitgelezen moment wordt om de foto's te wisselen? Doe er wat te drinken bij, want we hebben wat te vieren met z'n vijfen!

Zeg… Hebben jullie een fotografisch geheugen ofzo?

Door , 13 juli 2015

Soms wel. Al duurt die niet langer dan dat je goudvis achterstevoren kan spellen, of dat je weet welke kant je je zin op wil sturen eigenlijk. Dus eigenlijk is dit hele vakantie dan wel een prachtige manier om ruimte te maken in de ballast die ook bij Pictionary niet van pas komt. Op de motor doe je zo veel indrukken op die niet zijn af te drukken. En naast de motor maak je zoveel afdrukken dat je de indruk krijgt dat die naamgeving wel eens verkeerd gekozen zou kunnen zijn. Dat we geen geheelonthouders zijn weten we. Nu beginnen de gaten alleen wel heel erg duidelijk te worden! Er zijn toch wel ergens foto's gemaakt deze uiterst fraaie rondrit door… Ja… Ehm… België? En gezien de grootte van dat land zal de rest van de 3500 kilometers vast verderop in Europa geklokt zijn?! Maar waar…

De foto's zijn er! Maar het moment om die samenloop van omstandigheden compleet uit de loop en stilzittend tot één geheel samen te ballen op een digitaal geheugen. Daar heeft het aan geschort dit jaar! Waar we tot 16 maart met uitloop naar april nog in de veronderstelling waren dat we met de trein terug zouden reizen, was dat laatste stukje terugrit nu net wat er in het regenwater was gevallen. En het uitgesproken moment om de foto-momenten zonder helm op door te nemen in een coupé, dat maakt een leeg foto-boek. 
Maar bij nader inzien en verloop van tijd ook een lege bankrekening? Dat het EETC dan eenzijdig de plug van de bovenleiding haalt is tot daaraantoe: de rit is er niet minder door geworden! Auw… Meer zelfs? Maar dat ze dan niet helemaal meer blijken te weten dat ze toch ook de injectie in hun economie niet helemaal volgens het spoorboekje hebben terug voldaan, daar steekt een dwarsbalk over het te volgen spoor! Na toeter en bellen (er kan nog een trein volgen) en digitaal posttreinverkeer, is het maar een fractie wat retour komt. Nu snappen we ook wel hoe of dat ze met potje X aan putje Y aan Bahnhof Z een Janboerenfluitjes exploitatie terg de seinlamp hebben laten stuiteren.
Maar er gloort hoop achter dat wat betalingsachtertoestand genoemd mag worden! Het EETC heef meer steekjes laten wegbreien, zodat er meer gedupeerden zijn. En laten die nu de groeten van Max krijgen! Hoe dat allemaal uit gaat pakken nadat zij vroegtijdig hebben ingepakt? We zullen zien! Maar we hebben er maximaal zin in!

Nieuw(s) vanaf de middenbok.

Door , 1 juni 2015
  • Dag 9 – De slijtageslag naar huis!

    Meaux. Waar veel Teaux Tuaux auto's hun ronde maken en de nacht vult met ta. En tu! Bij het ontbijt is het wat rustiger dan normaal, of dat aan de Heineken te danken is of het opdoemende einde van de vakantie? Of algehele moeheid? Het laatste is meest waarschijnlijk. Na een ontbijt met de mooie keur aan broodjes, verse koffie en verse jus-met-plaqueschoenen wordt het laatste verrekenrondje gedaan, iedereen weet nu waar de schoen wringt en de bank uitkomst biedt! We kiezen een route via Lille om daar nog een stopje in te lassen voor de innerlijk mens, en kiezen voor de snelle route. Er wacht nog een hele zit. En een middagstoring die ook oplossing vraagt. En zo zet de tocht in richting Soissons, glooiend door met prachtige vergezichten en bewolkte luchten naar Saint-Quentin, waar een bakje wordt gedaan. Om wat tijd bij te trekken gaan we vanaf hier maar echt wennen aan doorstampen: de wegen worden nu snelwegen en tandje meer gas! Met een Péage en gewoon asfalt jekkeren we uiteindelijk Lille binnen. Bij het grote winkelcentrum wordt nog een broodje krachtvoer naar binnen gewerkt en een korte inkoop gedaan voor later. De snelweg kunnen we weer opdraaien om met voorspoed een tankstation nabij de Nederlandse grens te gebruiken voor de laatste liters krachtvoor voor de paardenkrachten die ons hebben meegenomen door Europa. Op de Hollandse snelweg is het weer gezellig druk, en drukkend voor de verveeld drukke doordouwer die haastig denkt te wezen. als blijkt dat de A27 na Hooijpolder is afgesloten zetten we noodgedwongen voort naar de pont bij Dussen. De pontwachter dirigeert iedereen de pont op, het is er drukjes met die flauwe wegafzetting. De eerste overtocht is voor de motorenden wel een feit, al doemt daar een o-jeetje aan dek… De Yamaha lijkt weer zijn lek boven het stopsel te hebben hervonden en drupt weer koelvloeistof! Met een laatste stop bij de parkeerplaats op de dijk blijkt dat die haast mag maken om thuis te geraken zonder verdere schade. Wat een geluk dat we het gehaald hebben! De handen worden geschud. Een plan wordt getrokken voor het uitwisselen van de foto's. De Chinees lijkt in dat complot mee te liften, de mazzelaar! Iedereen vervolgt zijn weg naar huis. Thuis! Zonder noemenswaardige stukken? Een lekke radiator. Een op de valreep gestopte snelheidsmeter. Een vracht aan mooie indrukken. Het was mooi! 3500 kilometers lang… Wauw! Nou… Auw eigenlijk?!

Nieuw(s) vanaf de middenbok.

Door , 31 mei 2015
  • Dag 8 – Het is Meaux geweest voor de dag!

    Als de luiken in Niort opengaan begint het besef langzaam wel te komen dat er kilometers gemaakt mogen worden om weer in het Kleipolderlandschapse uit te komen zoals bedacht. En dan het liefst op de zaterdag! De Tomtom wordt gevoerd naar Charleville Mezieres, en die laat vele uren rijplezier zien. Of het ook haalbare uren zijn is altijd de vraag. Daarom eerst de mens voeren, en in het Parkhotel wordt het Oudhollandsche gebruik van mandje-kaap weer ten uitvoer gebracht. Want ja, zijn er Hollanders in het pand, zit er geen brood meer in de mand! De dames Franse rettekettetetjes schakelen hun gesprekstof over naar die grootverbruikers. Ondertussen putsenn zijn hun mokken dubbelspressoos vol. En doen er nog een broodje bij. Lekker!
    Vanuit Niort knallen we via de eerste tankstelling door naar rechts, om onder Parijs door te vliegen. Want in Parijs hebben we nu niets te zoeken! En zoals Rome leiden er ook vele wegen er naar toe. Zo gezegd, zo gezigt en gezagt! Via de noordelijke steek richting Parthenay jekkeren we fijn binnendoor langs Airvault, les Trois Moutiers om in Chinon de middenbok ook zijn benen te laten strekken terwijl wij een paar bakjes koffie in een wederom schitterende stad binnen in de voering verwerken. Dat die nodig waren blijkt wel dat er tot op dat moment nog geen notie (lees: helder zicht danwel ingeving) was dat de route niet mee liep. Noem het routine. Of afgedwaalde vorm van geheelonthoudingsschap? Chinon is mooi, maar nog mooier als we het achter ons laten op weg naar de toer rond Tours, om daarna de N10 vlak voor Vendôme stil te staan bij een lunch. De drukke dames willen ons ook hier aan de drie gangen zetten, wat een non-non-non laat weerkaatsen. Als we dezelfde omtrekken verhoudingsgewijs van de bovengemiddelde kleine Fransoos aan moeten gaan nemen is het land te klein. Hollande dat is. Een omeletje is ook mogelijk, met een 'bakje' sla en een 'bakje' Frites. Het enige wat geen bak is, of eigenlijk weer wel, is de rekening: eten en drinken met 5 voor een habbekrats!
    We mogen weer goed gevuld op pad om via de glooiende omgeving rond Parijs met een enkele fijne draaier linksom of rechtsom via vergezichten langs Châteaudun, Étampes, en het immer drukker wordende Melun en al wat vastgeplakt zit aan Parijs. Het is druk. Het is warmpjes. Het schiet niet op! E pauzemomentje later wordt het doel bijgesteld naar Meaux. Dat het dan Meaux geweest is voor de dag, een ieder is een knap Meaug van… Zeker als we daar nogmaals even de 5e draad kwijtraken in stoplicht, afslag, druk numero zoveel. Een hotel dichtbij wordt door Bookings.com opgehoest, Tomtom verwijst ons er naartoe. Mits die zelf de straat kan vinden in zijn indexregisterbitjeopeenrij. Dat is lastiger als dat je denkt! Een opfrisser en een wandeling later brengt ons naar een hippe tent met lounge gedoe en naar biertje twee verstrijkt verbredend uitsmijtvolk. Niet iedereen mag het terras op. Dat zal een feest worden met de DJ die ook binnen in gewandelt. Goed eten, een biertje van Nederlandse wankwaliteit en een handschudding met de uitsmijter later zit het vermoeide deel in het Hotel. Een laatste gesprek klinkt. Met een bierglas, welklinkend! Het was mooi. Het is Meaux geweest voor de dag!

Nieuw(s) vanaf de middenbok.

Door , 30 mei 2015
  • Dag 7 – Het gaat lekker zo!

    In Biarritz start de dag met een flauwerig bewolkt zonnetje en hele flauwe koffie. Het één hangt gelukkig niet samen met het ander, de rest van het ontbijt was een heerlijk knoeifestijn op de pretservette: echt Frans! Omdat de waard zijn gasten al zodanig in vertouwen had genomen dat de rekening èn direct voldaan diende te worden bij aankomst was het opzadelen en de bokkige grommelbakken warmpjes in de stadse akoestiek wringen. Vroegtijdig kunnen de machines ook weer van nieuwe prik worden voorzien alwaar ook een klein dametje op een puike Harley zich aandient voor wat gasoline. Puik keer twee! De N124 wordt opgeklommen via leuke doorgangen richting Mont-de-Marsan. Een beetje sturen en turen, het betere werk! Tot aan Tartas, waar je volledig uitgetuurd met door een spookachtige mist die tussen de bossen blijft hangen. Het lijkt van de grote fabriek op links te komen, ook als speculeert later de dag een bosgloei ook. Wat overduidelijk was is dat het zicht beperkt wordt en de hele omgeving over veel kilometers strekheid in een waas gehuld is. Voor ons ook wel eens actueel, voornamelijk beperkt tot avonduren.
    Als de machines op de middenbok nabij Mont-de-Marsan worden gezet blijkt één van de Jappaners een angstzweetaanval te hebben: er lekt in een neveltje vocht uit Le Radiateur! Dat is slecht nieuws, zeker als je nog dik 1000 kilometers verder moet! Met eerst een bakkie leut, of twee, in de langzaam verder wakkeren mens te verwerken en de lekkage ter afweging te nemen komt de conclusie dat een wonderpil dit wel op zou moeten kunnen lossen. Of een eitje of twee. Dat is een godswonder, dus gokken we toch maar op de chemische samenstellers..? Waar vindt je zoiets? Met een van hot naar her gestuurd vooruitgeschoven verkennersfront is de plek na wat verlopen tijd gevonden. Maar sluit de deuren pour le midi. Terug naar de kerk en hetzelfde terras om een zeer stevige linzenlunch met klapstuk in het kraagje te werken. Dat is ouderwetsch lekker happage!
    Poging twee om de winkel na de pauze te betreden is succesvol: een potje van dit en een litertje van dat moet de fiets weer lekvrij op weg helpen. En dat gaat. Even. Maar niet helemaal naar behoren als blijkt dat de koeling niet oppakt en de koelvloeistof niet echt rondwil. Fiets op de bok en de radiator dan maar rechstreek opvullen? Dat kan, al moet je haar dan wel bijna volledig ontkleed voor aan de weg zetten… Opvullen en proefdraaien: het werkt! 
    Het plan wordt aangepast, want om rond 4 uur des middaags pas een krappe 100 kilometer gedaan te hebben gaat pijn doen: morgen! Het snelwegverbod wordt opgeheven en de teugels gevierd de snelweg over, langs Bordeaux, Saintes om neer te vleien in Niort. Klaar, Hotel du Parc en bijkomen van de enerverend dag! Dat mag ook wel rond 8 uur 's avonds! De stad biedt een terras voor grote 'Duukjes' en fijne maaltijd, opgevolgd met gezelligheid. Waar een enkele andere Fransoos dan weer zijn kop anders naar heeft staan en hier op straat andere invulling aan geeft. Dat intermezzo is dan minder, het biertje numero vergeto (door de drukke hippe bediening) smaakt er niet minder om. We zijn er! En we zijn klaar voor morgen!

Nieuw(s) vanaf de middenbok.

Door , 29 mei 2015
  • Dag 6 – Het Bier steekt in Biarritz!

    Een beetje bewolking is wat er in petto schijnt te zijn volgens de Spaanse Meteo. Dat zou mooi zijn! Senorita van de ontbijt/balie/bediening is uit het 'lachen is kan niet gezond zijn' hout gesneden. De koffie komt met enige lekkage en de broodjes uit een plastic wrap. Dat is net zo karig dus als een beetje vriendelijkheid? We gaan vandaag naar Biarritz met een beetje binnendoor en langs de kust rijwerk. Na nog geen drie bochten sturen valt de regen met meer dan een beetje uit de lucht. Grmbl… Het lijkt er op dat ze hier ook al niet de kunst van het voorspellen onder de knie hebben. Volledig op de tast gaan we op eieren verder! We zakken langs de N634 af richting Bilbao, waar we er weer aan herinnert worden dat drukke steden in een mooie omgeving in de spits beter gemeden kunnen worden als een leegstand glas. Met stoplichten en kamikaze Seats hobbelen we door de stad. soms door oranje en heel soms door heel informatief nadrukkelijk oranje. Als we dan een afslag verder zijn en Evert uit het oog verloren zijn weten we: het was te druk op het punt! Een tussenstopje digitale wereld samenvoegen leert dat Evert op de snelweg zit en wij niet. Een samenkomt in Mungia wordt bedacht en we zetten verder koers naar die hoek om Evert weer op te wachten. Wat niet daar gaat gebeuren: hij was er al dik voorbij gestuifd en het samenvoegingsplan wordt bijgewerkt naar Deba. Dat is haalbare kaart!
    We doen een bakkie in Mungia en uit solidariteit (of niet helemaal goed geheelonthouden) worden er vijf koffie's besteld. Lekker! Mungia blijkt iets te doen te hebben met de Goggelmobiel, nooit geweten. En of het onthouden gaat worden om later de achteroverkleinkinders mee te sarren als wijsneuzige prietpraat: daar denken we nog even over. Die achteroverkleinkinders dat is…
    Ondertussen is het weer al lang overgegaan in beter, nog beter en heet. En de wegen in fraai, fraaier, fraaist! Kruisend langs de kust, die dan wel druk is, maar goed te doen, gaan we langs Urdarbai, Lekeitio, Ondarroa om in Deba de helpen weer bijeen te kunnen steken! Dat mag gevierd worden met een truckerslunch een stukje verderop. Stevige basis om het laatste stuurstuk naar Biarritz te vervolmaken. Waar een herhaling plaatsvindt van eerder van de dag: grote plaats, water, druk! Met als mooie bijkomstigheid: heet! Blauwe lucht, strakke zon! In Biarritz staan we in no-time op de middenbok en opgefrist op een terras. Het was een dag te noemen, die mag gevierd worden met een biertje, rondneuzen, aan de boulevard de portomonee leegschudden en een hapje te doen. Doe er wat te drinken bij! Wablief? Heinekken..? Daar rijden we dat hele eind niet voor! Bierraritz… Bah!
  • Dag 6 – Het Bier steekt in Biarritz!
    Een beetje bewolking is wat er in petto schijnt te zijn volgens de Spaanse Meteo. Dat zou mooi zijn! Senorita van de ontbijt/balie/bediening is uit het 'lachen is kan niet gezond zijn' hout gesneden. De koffie komt met enige lekkage en de broodjes uit een plastic wrap. Dat is net zo karig dus als een beetje vriendelijkheid? We gaan vandaag naar Biarritz met een beetje binnendoor en langs de kust rijwerk. Na nog geen drie bochten sturen valt de regen met meer dan een beetje uit de lucht. Grmbl… Het lijkt er op dat ze hier ook al niet de kunst van het voorspellen onder de knie hebben. Volledig op de tast gaan we op eieren verder! We zakken langs de N634 af richting Bilbao, waar we er weer aan herinnert worden dat drukke steden in een mooie omgeving in de spits beter gemeden kunnen worden als een leegstand glas. Met stoplichten en kamikaze Seats hobbelen we door de stad. soms door oranje en heel soms door heel informatief nadrukkelijk oranje. Als we dan een afslag verder zijn en Evert uit het oog verloren zijn weten we: het was te druk op het punt! Een tussenstopje digitale wereld samenvoegen leert dat Evert op de snelweg zit en wij niet. Een samenkomt in Mungia wordt bedacht en we zetten verder koers naar die hoek om Evert weer op te wachten. Wat niet daar gaat gebeuren: hij was er al dik voorbij gestuifd en het samenvoegingsplan wordt bijgewerkt naar Deba. Dat is haalbare kaart!
    We doen een bakkie in Mungia en uit solidariteit (of niet helemaal goed geheelonthouden) worden er vijf koffie's besteld. Lekker! Mungia blijkt iets te doen te hebben met de Goggelmobiel, nooit geweten. En of het onthouden gaat worden om later de achteroverkleinkinders mee te sarren als wijsneuzige prietpraat: daar denken we nog even over. Die achteroverkleinkinders dat is…
    Ondertussen is het weer al lang overgegaan in beter, nog beter en heet. En de wegen in fraai, fraaier, fraaist! Kruisend langs de kust, die dan wel druk is, maar goed te doen, gaan we langs Urdarbai, Lekeitio, Ondarroa om in Deba de helpen weer bijeen te kunnen steken! Dat mag gevierd worden met een truckerslunch een stukje verderop. Stevige basis om het laatste stuurstuk naar Biarritz te vervolmaken. Waar een herhaling plaatsvindt van eerder van de dag: grote plaats, water, druk! Met als mooie bijkomstigheid: heet! Blauwe lucht, strakke zon! In Biarritz staan we in no-time op de middenbok en opgefrist op een terras. Het was een dag te noemen, die mag gevierd worden met een biertje, rondneuzen, aan de boulevard de portomonee leegschudden en een hapje te doen. Doe er wat te drinken bij! Wablief? Heinekken..? Daar rijden we dat hele eind niet voor! Bierraritz… Bah!

Nieuw(s) vanaf de middenbok.

Door , 28 mei 2015
  • Dag 5 – Dat hadden we niet gemist!

    Het hotel heeft geen eigen eetgelegenheid, maar heeft dit gedeeld opgezet als koffiebroodjesdrukkebedoelingtent. Mevrouw de hoofddrukdoener geeft uitleg. Waarom is de vraag, het enige wat opgepikt wordt is de 'koffie', de rest van de vertaling blijft steken bij 'huh?'! Uiteindelijk snappen we wat bedoelt wordt en zetten we verse jus, een top bladerdeegje en een snoeihete espresso met/zonder melk aan de lippen van de incluis petit-dejavunier. Of hoe dat in het Spaans mag wezen. En voor die paar centen herhalen we dat gewoon uit de eigen ruif: het is goed te doen! We blijven ons verwonderen over de afmetingen van de mens in dit land, en waarom dat die zo ongelofelijk met enrgie verstoken blijkt te zijn. Druk-druk-druk! Dat zijn ze!
    Buiten beland is het frisjes: 11 graden. Met Egberts woorden 'het blijft droog in de hoek' nemen we de bewolking voor lief. Al zijn ze dat niet, naar zal later blijken? Opgezadeld en afgerekent rijden we uit Vitoria-Gasteiz en gaan we lekker binnendoor klieren om langzaam weer koers naar Biarritz te sturen. We rollen fijn het landschap door tot we een berg opklimmen waar de bewolking lafjes tegenaan hangt. Als we dat wolkendek inrijden daalt de temperatuur direct naar een graad of 9, en het zicht naar een meter of 50. Dat in combinatie met het vocht wat er uit valt is geen humor om tussen de vele klonten koeien- of paardenpoep te sturen. Want die beestenboel loopt hier losjes op de weg of bergwand rond! Leuk, tot je moet gaan poetsen! Schijtzooi?
    We komen door Las Vegas (Vergeet de verhalen, er kan niets van waar zijn!) en crashen in Espinosa om een lunch te doen! Hadden we al in de ochtend een eerste voorzicht lachje kunnen ontwaren tijdens het tanken, de goedlachse bediendame (type: drukjes) redt de Spanjaardse van de beduiding 'zuurgraad'. Vele chago's zijn hen voor gegaan om dat beeld gelukkig ontkracht te zien worden. Weertecghnisch knapt het er allemaal niets van op. We rijden verder over meer vochtige wegen via Ramales en Nocina aan de droge kust te belanden. Droog uit de lucht: de kust doemde als een prachtige rimpelende zandvlakt op. Uiteindelijke zetten we de fietsen binnen op de middenbok in het Hotel. We liggen, hebben verbinding, honger en dorst! Op pad verder het oude stadwerk van Castro-Urdiales bekijkend doen we een biertje of tweepuntnul, en landen in een toko die wel een dagschotel heeft, maar niet de ingedieenten. Toch weten ze van wat ze wel hebben een perfecte Zeeduivel en een heerlijke paella. Doe er een wijntje bij, want vis mag zwemmen. aan de juiste kant van de natte wereld: binnen!

Nieuw(s) vanaf de middenbok.

Door , 27 mei 2015
  • Dag 4 – Lekker droogwapperen!

    De ochtend begint nogal met een hoge vochtigheidsgraad. Voornamelijk buiten, het heeft geregend en druppelt nog een beetje na. Dat is minder, want we zitten in een pracht stuurgebied: als het droog is althans! Binnen is het ook niet helemaal droog gebleven en is een crêpe op meerdere miunder sociale kanalen opnieuw behandeld. Dat heeft het tot een onstuimig nachtje gemaakt. Een ontbijt en een plan verder kan alles de motor weer op, en de gang er ingezet worden. We steken langzaam en voorzichtig Arreau uit via de 929. In het eerste deel worden we al snel gewaarschuwd door de fiets en krampachtig grijpend rubber voor het opgeschuimende straatwerk. Iets verder ook door een automobilist: een bocht verder staat een kudde wilde berggeiten het wegdek te bevolken. Die maakt zich snel uit de weg als de motor van Evert een bergleeuw imiteert! Verder de berg op knapt het ook niet op en trekken we de mist in. Op laaghangende bewolking: je ziet er in ieder geval bar weinig door. En dan… Dan zie je aan de andere kant van de tunnel, die van Bielsa, licht! Het bestaat dus, dat licht in de tunnel. Het asfalt aan die kant van de berg is zo goed als droog: de regen heeft het daar niet in de greep. Met wat extra bochten en kilometers verder is het gewoon droog, en springt het van de 11'C naar de 24'C! Je kunt dit warm tot zeer warm noemen! Een beetje straffe koffie kan daar nog de innerlijke temperatuur verhogen, alsmede de wakkerheid. Via de D929 en de N260 krijgen we de mooiste doordraaiers gepresenteerd. Dit was het wegdek waar we voor kwamen! Een stukje snelweg van de N330 jaagt ons snel langs Jaca om niet veel verder een pauze in te lassen. Op het terras gezeten en verstoken te blijven van bediening stappen we op: tanken, en een wel bediende toko vinden! En die vinden we een stukje verder, al waren ze daar de vriendelijkheid op de kaart te zetten. Of beter: waren niet van plan een kaart te presenteren maar een driegangen het motorpak aan te smeren? Dat is te veel van het goede, dat knelt en stuur je niet zo lekker op. Een broodje samenraapsel doet het ook, we kunnen gevuld verder! De N240 wordt verder gevolgd, tot we de snelweg opgejaagd worden en als een speer langs Pamplona komen. Niet helemaal de bedoeling, het schiet wel lekker op. Tijdens dit snelle doorsteek zien we ook dat Santiago een beetje onhaalbare op de kaart gaat worden, of we moeten dit trapwerp voortzetten. De pauze in Los Arcos maakt het plan anders: we steken niet door naar Logroño, maar naar boven naar Vitoria-Gasteiz. We zijn er! Paroost!

Nieuw(s) vanaf de middenbok.

Door , 26 mei 2015
  • Dag 3 – Blauwe druifjes op de lange rit…

    Op een zonovergoten terras je ontbijt kunnen verwerken maakt het tot een prachtige start van de dag. Al is Evert het niet helemaal eens met de welig groeiende blauwe druif op het terras. Of was het een elgemene allergie van de druif? Met zoete broodjes, zelfpersjus en dubbele espresso's kan de route worden ingegeven in de Tomtom's die tegenwoordig de kaartendienst overneemt. Als makkelijke richtingkeuze wordt Tarbes ingeklopt, dat is een redelijk zit binnendoor, met de nodige kilometers. En een klein klapje van de Spaanse grens. Die van dag twee nbaar dag drie lijkt te zijn verschoven? Daar zit je dan met je open grenzen! Met de grommende monsters weer als werkpaard op de weg schiet gelijk het eerste leermoment van de dag weer binnen… Wil je de route teruglezen, moet je vroeger wezen! In ieder geval met de tracker aan te zetten. De eerste 100 kilomters vliegen dan ook voorbij met een langzaam opkruipend gevoel van zadelpijn. Mooie streek die nog steeds glooiend wordt voortgezet. De eerste korte benenstrekker laat dat gevoel weer langzaam wegvloeien, maar we moeten nog een stuk. De binnendoorwegen zijn dan wel prachtig, de gang zit er niet in. Met een koffie- en eetpuaze op de route wordt een stokbroodje ham/kaas in nieuwe verpakking gestoken en op heel sterk bonenwater gezet. Die extra energie komt later goed van pas als de wegen in het vooruitzicht van de opdoemende grijze contouren van de Pyreneeen mooie kronkels tevoorschijn brengen. Er wordt nog even gestopt voor Tarbes, en de route wordt verlegd naar Arreau. Niet in de eerste plaats omdat de dag nog iets te vroeg is om op de middenbok te geraken! De knikken in de weg worden iets leuker, het wegonderhoud wat miinder. Met een kort stukje gravelsturen, waar een andere fiets tot schroot verwerkt langs de weg staat, is het mooi rijden. Arreau is eindpunt. Een rustig eindpunt op meerdere vlakken. Het wintersport seizoen is over, een slaapplek is gelukkig wel snel gevonden. Het eten is een andere uitdaging, alles lijkt dicht te zijn. Een biertje in een crêpe, dat is waar de avond vroeg op eindigt. Heel vroeg dit keer? We kunnen uitgerust weer aan een uitgeslapen verlaat ontbijt: dat staat vast!

Nieuw(s) vanaf de middenbok.

Door , 25 mei 2015
  • Dag 2 – De rustige doorstart?

    De avond van Chartres vloeit moeiteloos over in de ochtend, die vroeg aanvangt en de gang inzet naar een zeer geassorteerd ontbijt. De Chanmpagne die klaar staat wordt overgeslagen, het is geen rustdag vandaag, maar een residag! Een half Engels ontbijt, met een paar bakjes zwarte afbijt worden moeiteloos gecombineerd met verse jus de d'orange en voor de enkeling fruit. Dag 2 is aangevangen, en de veldslag van Waterloo heeft zijn… erm… Waterloo gevonden lijkt het. Met een ontbijt op de zware maag en de rekening op zak kunnen de fietsen van de verre parkeerstek opgehaald worden. Daar staat de groene Allard nog te wachten tot die het bruidsgeval mag vervoeren naar de kathedraal. Een V8 van de schaarse verzameling wordt omgeven door moderne W12 rommel van Duitse makelij en een X5 als grootdoener.
    Met eenmaal de fietsen voor de deur is het opzadelen een stuk minder zeulen dag de dag ervoor, de warme start kunnen we dus even uitstellen. Net als het plan om naar Biarritz te gaan. Het weer is daar onstuimig, en die 1200 kichtjaar ook iets te ver weg, voor het binnendoorse sterrenstelsel. Toulouse wordt op de Tomtom gerammeld, dat geeft een mogelijkheid om links of rechtsom de weg te vervolgen. Want er ligt nog genoeg weg te wachten! En zo gaan we op pad, wat onwennig ook om direct de routelezer mee te laten lopen, verder koersend naar het zuiden. In de glooiende omgeving rijzen langzaam kerktorens op, die in hun verschijning ook hele dorpen meenemen. En net zo makkelijk ook weer onder laten gaan achter nieuwe heuvels. Een deel van het doel blijft ongewijzigd: om een blik te werpen in een verwoest dorp, dat als monument in stand wordt gehouden na een barbaars optreden in de nadagen van de tweede wereldoorlog. Oradour blijkt indrukwekkend… Een heel dorp verwoest…
    Na dat stukje historie is het nog een even doorkoersen om wat dichter bij de grens van Spanje te geraken. Biarritz was wat hoog gegrepen, de kilometers en de uren hangen onsamenhangend aan elkaar. Het lijkt wel of de tegenwoordige tijd harder tikt dan vroeger. Maar ja… Toen was alles beter?
    Als we dan uiteindelijk de motoren opbokken in Sorges kunnen we de dag langzaam tot ons nemen. Met een biertje, want de kamers zijn nog niet zo ver. Alweer! Het schijnt voor de hotelhouders allemaal maar lastig te zijn, dat 5 man in 2 kamers? Het eerste biertje wordt al aangevuld met een tweede, en zoals goed innemen betaamd stoppen we met tellen en beginnen we te genieten! Of we ook willen eten? Uiteraard, liever eten dan lopen!
    Met een fijne driegangendis en een rode wijn als aanvulling van de smaakbeleving kan uiteindelijk de kamer worden opgezocht, een afzakker er bij gehaald en de dag afgesloten als een mooie. Want dat was het!
  • Dag 1 – Van een charter naar Chartres

    Eindelijk is het weer zo ver en mogen de deels opgepoetste of onder het stof vandaan getrokken fietsen weer bijeen gebracht worden. Evert is deze keer de gastheer om de onthoudende heren te ontvangen. Een enkeling weet het niet te vinden, een ander komt precies een Brabants kwartiertje op tijd. Met een opvolgend bak koffie, goede verhalen en een offerte links en rechts kan de motor aangezwengeld worden en het pad naar het zuiden ingezet worden. De snelweg zal de eerste kilometers opgepakt worden om rond Lille ingewisseld te worden voor meer binnendoor. Zo gezegd en zo gedaan, met een eerste tussenbenenstrek om direct een broodje te verwerken nabij Kortrijk schiet het lekker op. Al begint na verloop van tijd toch te dagen dat het binnendoor niet zo hard opschiet als gedacht. Met Beauvais en Gisors op de route en de gedachte om onder Parij uit te komen deze dag, mag er nog wel een rukje extra gemaakt worden. En dat doen we dan maar vol verve . En de kennisname van wat motorrijden ook nog meer inhoud. Het zadelvlak begint ook op te spelen na de gereden uren. Lange doorstekers zonder al te veel stuurwerk maar in mooie omgevingen brengt ons uiteindelijk in Chartres. Hotel 1 was geen succes, hotel 2 wat Best! De memorabele woorden van de ochtend worden nogmaals herhaald, en de avond wordt rustig aangedaan. Ingetogen zelfs. Of iets dergelijks? Dag 1 staat, wij liggen!

Nieuw(s) vanaf de middenbok.

Door , 28 april 2015
  • Totaal van het padje! En spoortje bijster?

    Dan denkt de geheelonthoudende mens dat alles in kannen en kruiken is,
    zodat zonder verder omkijken de opzadeldag kan aanvangen. Niets is
    minder waar! Poging drie van de motorende bende om de fietsen grote
    delen van Spanje te laten zien was tot in de puntjes geregeld! Nou ja,
    wat er te regelen valt dan natuurlijk, want alles wat geregeld wordt
    kan ontregeld worden. Of je moet met electricijnen op stap zijn, die
    kunnen nog meer ontregelen! Dat terzijde: het enige wat dus geregeld
    was staat uit zichzelf al te boek als makkelijk ontregelbaar: de
    trein! En alsof de duvel er op vloekt rust daar ook een geest in de
    fles in..! De Duitse Autozug heeft hun dienstregeling al ver terug
    gebracht waardoor zij de boot mistten om de motor en berijder te
    kunnen vervoeren, de Nederlandse eredivisie kon wel aansluiting vinden
    bij de wens van de motormens! Kon… Want hoewel we al wat water bij
    de Franse wijn moesten doen en vanuit Italië terug dienden te steken,
    dat was nog te overzien! En dat terwijl we helemaal niet van water
    houden…
    De maand April was voor deze Nederlandse tak hèt moment om de stekker
    uit de treinstel te trekken. Iets met te duur in exploitatie en
    opgelopen prijzen en procenten en allemaal financiële Jip- en
    Janneketaal. Wat voor de vakantieganger meestal niet er zo toe doet:
    die geven graag hun laatste lening uit aan goede tijden! Zo niet deze
    treinboer… De krent!
    In allerijl is diezelfde week alsnog een aandeelhoudersvergadering
    gepland om dit ernstige voorval van vooral verval te bespreken! Was de
    vorige editie van bijeenkomst twee er één van afvallers, deze keer was
    het er één van doorzetters! Nou ja: vooral de bediening moet nogal
    doorzetten om tijdig de dunne spoeling te serveren bij de spetterende
    vuurplaatjes! 4 uit 5 waren aanwezig om te concluderen dat je met dat
    omritje Italië je ook best halfweg Frankrijk kunt komen. En met een
    schrapje hier, een pintje daar, een doorsteek zus, en een pintje daar,
    een langere dag zo, en een pintje daar alsook een tussenstopje minder
    je net zoveel kilometers maakt als eerder gedacht! Als dat geen pintje
    verdient!?
    Dus met een laatste proost-toast zij we er wederom uit: we gaan! Op de
    fiets, heen èn weder! En het gemis van de trein… Tsja… Die trein
    met de Henk-Diederik bediening, altijd te krappe coupé’s voor 4 a 5
    uit de kluiten gewassen motoristen met handbagage, rammelende
    wissel-slaap-stoornissen, drukke check-in en check-die-eens-hé, en de
    anti-dommel-deining zal voor eeuwig in ons geheugen gegrift staan!
    Laat nu maar komen die vakantie! En door…!

Nieuw(s) vanaf de middenbok.

Door , 2 januari 2015
  • Opstarten van een nieuw jaar!

    Nu het jaar nog vers in het geheugen ligt en de sneeuw langzaam aan het wegtrekken is, mag ons machine nog even stilletjes verder ronken in zijn winterslaap. Het is geen weer om oefen kilometers te maken, laat staan het fijne chroomwerk als pekelvlees te behandelen. Rijden houden we van! Poetsen is voor… nou ja, hen die het wel leuk vinden.
    Dus de druppellader en de middenbok doen hun werk. En waar de geheelonthouders eerder al hun glazen beklonken hebben op de nieuwe bestemming van 2015 is het nu afwachten tot het moment daar is! Tussentijds is een toevallig Grüss Gött het moment dat nog even de hand(-schoen) geschud kan worden, maar anders is het links en rechts op individuele basis wat vloeistof aanvullen tegen de algemene verschraling.
    De ronde van 2015 wordt weer een mooie, met al vroege verrassingen op de dwarsliggers! Zo is de Autozug als een zucht ten onder gegaan: zij hebben het spoorboompje er bij neergegooid en veel van de bestemmingen de rails uitgestuurd. Gelukkig zijn de heren van de Hollandse Stoommaatschappij er nog, in een wat moderner jasje, die het spoor nog niet bijster zijn, en deze heren met hun motorisch materieel wel willen/kunnen vervoeren. En zo geschiedde dat we uit het verre wegge veilig en wel, maar vooral comfortabel terug worden gebracht naar Den Bosch! Wat een luxsche! Zeker als we de beschikking hebben op twee, olé-olé, treincoupé! Of een penthouse, het is iets bijzonders…
    Ach, zo laten we een ieder elke keer weer opnieuw verrassen! Want ook dat zal niet de laatste verrassing zijn voor deze editie? Vast niet. Als geheelonthouder is eigenlijk de herkenning de grootste verrassing van allemaal. Nu nog de herkenning nog de juiste opstap geven. Ook dat komt goed, vast en zeker!
    Laat maar komen die zon! We hebben er zin an!

Panorama Theme by Themocracy