De nacht was enigzins onrustig, met een aantal zware onweersklappen gaandeweg. En de nodige regen. In de nacht zit die ons niet in de weg, maar helaas zet de regen hardnekkig door. Nog hardnekkiger zijn de kerkklokken die om klokslag-veel zes uur Omis wakker proberen te schudden. Zelfs op de nodige hoogte waar wij ons in bevonden was de klok niet te negeren. Zeven uur was de echte wakker-poging, tijd om echt te aanschouwen dat de regen dit landsdeel nog troostelozer had gemaakt.
Op naar het ontbijt, waar juffrouw ontbijtploeg ons op een lijn had gepositioneerd om van het uitzicht te kunnen genieten, wat niet verkeerd gedacht was. Al was ze er al snel achter dat na de schaal hartig beleg de opstelling beter anders had kunnen zijn, typisch… Het ontbijt was goed, de koffie van de Douwende Egberts goed voor menig. Maar de handgemaakte dubbele espresso was helemaal goed: ze kunnen het dus wel, die Kroatanen!
De tijd wordt gedood met een langzaam ontbijt, een extra omeletje en een additionele espresso. Op het moment dat dat we denken dat we toch wel de zaken moeten gaan pakken worden we bij de receptie opgewacht door de bikkelende uitbater met een heuse filmploeg van de HRT. Want het blijkt dat hier toch echt de eerste liftschacht gemaakt is die is uitgehakt in de rotsen: een unicum. Of wij als geheelonthoudende meute onze nek willen breken en onze bagage naar beneden willen dragen over de 160+ treden terwijl de filmploeg deze toer vast legt. Wij zijn de beroerdste niet en nemen hieraan deel. Met uitzondering van Remco: die is zelf nog niet bijeen gepakt? Met nog een tweede take van halfweg de trap gaan we nog even de 'cave' in waar de lift op uit gaat komen. daar worden we spontaan geinterviewd, alwaar wij onze ster al in aanzien zien steigen. We zullen met naam en toenaam op de Kroatische TV te aanschouwen zijn! Egbert daarentegen zal volgend jaar nog even de lift komen inspecteren: hulde! Ons niet bellen…
Met het uitwisselen van wat info komt die ook ten eind, al ontkomt de filmer zelf nog aan een aanslag van de onder handen genomen berg: een stuk steen doet bijna een aanslag op zijn hersenpan.
We rekenen af, en steken in een keer verder zuidwaarts. Wat een beantwoording van het weer nieuws opleverd: het regent aldaar, tijd om het verdere broeipak aan te trekken om in ieder geval van buiten naar binnen droog te zitten.
Deze ontpopping doet zich voor nabij Makarska. We zetten de tocht verder voort. Met hier en daar regen, slecht asfalt, drukke lokalen en een algeheel gevoel van: wat doen we hier? De wegwerkzaamheden en slechte stukken asfalt zijn geen feest. Het warme broodje in de middag brengt dan nog een beetje energie, maar de verdere tocht is wat bedompt.
Als we de grens oversteken naar Bosnie Herzogawina om uiteindelijk weer terug in Kroatie te belanden, belanden we ook in een andere wereld. Na de grens met zijn Douane-gedoe is het asfalt in een keer voorbeeldig. geen rariteiten, en grote stukken nieuw, nog meurend asfvalt!
Als we de volgende grens aantikken met wederom een lokale ongeinterresseerde Douane-dienst belanden we in Kroatie 2.0: het asfvalt is stukken beter. De drukte is er ook. En de manier van rijden lijkt ook anders te zijn… Conflictbeheersing?
We rijden door tot Dubrovnik waar een tweetal Hotels worden geraadpleegd. Geen plek, er blijkt wat gaande te zijn in Dubrovnik. We besluiten dus verder zuidwaarts te steken en onderweg daar wat te zoeken, wat niet mee blijkt te vallen. In Cilipi worden we in het hotel aldaar terug verwezen naar Plat: daar moet een goed hotel te vinden te zijn.
We rijden terug en moeten even zoeken om het te vinden. Maar daar, pal aan de zee, ligt het Hotel. Voor weinig! Inchecken, rotzooi droppen, snel de broei van het lijf spoelen: op naar het zwembad aan het water om een biertje te doen! Wat een ongelofelijk uitzicht en ambiance! Schot in de roos: we zitten, en we zitten lekker! Tijd om de avond te gaan genieten van lekker eten en de omgeving!
En wat voor omgeving: strak aan zee, schitterend weer, eigen zwembad in de achtertuin en een restaurant boven het water… Vakantie is afzien? In ieder geval ver zien: mooie vergezichten!
Comments (0) 
Veel is wat het is, maar niets is wat het lijkt! Om na eerste instantie voor vier geboekt te hebben, blijkt de vroegboeker er toch bij te kunnen zijn! Gezelligheid kent geen tijd, dat blijkt wel als drie van de vijf geheelonthoudenden de minder gemotoriseerde fiets hebben gekozen om de van A naar Beter en terug te komen. Als de hele clan aanwezig is, de eerste biertjes klotsen, de menu-keuzes staan, is het tijd om de opties op tafel te gooien. En ideeen zijn er legio! Gaan we naar Engelsland, Ierland en/of Schotland? France en/of Espagne? Of gaan we nu echt echt echt naar midden-Italie? De lijn is vervangen voor Boxer, het zou zo maar kunnen.Met de mobiele brigade present lijkt het er ook op dat een retour naar/van Bozen (Ook wel Bolzano voor de niet Asterix lezers) haalbaar met 5 man. Nu is het alleen nog de vraag of het 5 wordt. Of 4. Of 3? 2 zeker. Nu nog maar even de voorwaarden van meneer de Bundesbahn nazien. Datum is er, bestemming is er. De lol om daartoe te komen was er ook. Nu de puntjes nog zetten op de e. Van Italie!
Themocracy