Geheelonthouders On Tour!

>Dag 9 en 10 – De Terugtocht en de overpeinzingen…

Door marco, 19 juni 2010

De laatste dag breekt weer bijtijds aan in Alessandria. Wederom een zonovergoten start, al geven ze wel een verandering op in het weer: zullen de weergoden het weten dat we vandaag weer retour Nederland gaan?

Het laatste ontbijt wordt genoten, waarna de laatste spullen kunnen worden ingepakt. Het is nog steeds vroeg, het inchecken staat om 13.00 pas op het programma. We mogen een deel van de spullen die niet in/op de motoren achter slot en grendel passen achter de hotelbalie achterlaten. Dat geeft ons vrije handen om een rondje stad te gaan maken. Allereerst schuiven we weer aan op het terras naast het theater om een paar mooie Capucio's en een stevige Lungo meester te maken. Aangezien er nog een aantal (stevige) rekeningen over en weer openstaan wordt dit moment ook gelijk aangepakt om die te vereffenen. Met wat rekenkunstenarij voor het het laatste hotel is alles weer glad getrokken. Nog een bakje voor allen doorbreekt die euforie… Nu staat er weer een rekening open… Ter plekke door drie, opgelost!

Toch schiet er nog geruime tijd over die ergens mee gevuld moet worden. Een rondje over de uitgebreide markt, aansluitend de stad doorslenteren, het vult de tijd aardig. We scheiden de wegen en spreken af om rond 12.30 weer bij het hotel te staan. Dan kunnen we de 4 motoren richting de trein rijden, inchecken en dan… Huiswaarts!

Rond 12.30 is het ook voorbij met het mooie weer: een paar grote stevige druppel vallen! De warmte blijft wel, lang houdt deze regen ook niet stand. De spullen worden achter de balie vandaan getrokken en op de motoren gezet. Per 2 gaan we naar de overkant, waar het laden plaats zal gaan vinden. Als we dan ook iets over 13.00 mogen inchecken en de motoren vooraan de rij voor Den Bosch kunnen zetten is het weer wachten geblazen. De buiten temperatuur is ondertussen weer omhoog gegaan, ook de zon laat zich weer zien. Er worden plankjes uitgedeeld die onder de standaard gezet kan worden. Naar blijkt is eerder die week een motor omgekukelt omdat deze door het asfalt is gezakt. Erm… Het is zo heet ja: je standaard drukt het hele asfalt ineen!

Een aantal auto's meldt zich ook, de tijd tikt verder. Het is een constante toestroom van auto's en motoren, verspreid over 4 rijen die allemaal een eigen richting zouden kiezen over het spoor.

Dan worden de eerste auto's op de trein toegelaten… Joehoe? En wij dan? Rond 15.00 komen een set Britten op de motor aanzetten. Zitten vast nog op GMT te klooien? We mogen nu de motoren op de trein zetten, weer met een beetje vliegwerk omdat er 4 motoren zijn, 3 bestuurders. Het vastzetten gaat in een handomdraai: deze Italiaanse grapjas die in z'n eentje de motoren vastgespt heeft er meer kaas van gegeten dan zijn Hollandse collega's.

Nu de motoren staan en er nog voldoende tijd is om in de trein te belanden lopen we voor de laatste maal naar de supermarkt tegenover het hotel om de versnaperingen voor de avond te halen. Wat eet- en drinkgerei worden ingeslagen: daar komen we de avond wel mee door. Of het er ook laat mee zal worden is de vraag 😉

In de trein aangekomen blijkt dat we een blauw pluche sauna hebben geboekt om thuis te komen: wat is het heet in dat hok! Ramen tegen elkaar openzetten helpt geen zier… Uiteindelijk zet de trein zich in beweging en geeft de rijwind wat verkoeling.

De Steward (Nick Steward dit keer) laat ons een en ander weten en geeft aan dat er geen alcoholische zaken gedronken mogen worden die zelf zijn meegebracht. We handelen hier handig op, en geven elkaar dat wat we willen hebben: niet zelf meegebracht, eerlijk gekregen 😉

Zo hobbelen we weer geruime tijd, waarbij we ook geruime tijd onze warme maaltijden worden voorgehouden… Voorgehouden, maar niet voorgeschoteld. Poging 3 blijkt wel een schot in de roos, waarbij we kunnen genieten van een kip-kerrie gerecht! In die tussentijd komen we ook door de Dolemieten en Alpen: hier regent het goed! Zeer goed zelfs: een van onze britse medereizigers neem een interne douche in het gangpad op het moment dat we stilstaan op een van de tussenstations!

De regen is een zeer welkome drager van koelte en spektakel! De trein koelt al snel af, buiten zijn de mooiste taferelen te aanschouwen: dikke wolken aan de lucht, waterdamp die samengeperst een berg over wordt gestuwd, regenbogen, mooie schakeringen over de hoge bergen! Op diverse plekken worden deze taferelen vastgelegd voor het niet altijd standvastige geheelonthoudende brein.

Als dan alles buiten goed donker is en de luiken zwaar op de bovenlip beginnen te drukken is de conclusie dat het tijd wordt om dat wat slaapplaats heet op te maken voor dat wat je echt geen nachtrust mag noemen… Gelukkig zijn de spieren weer soepel en zal de slaap spoedig groen licht krijgen! Meermalen die avond en nacht…

Als dan de volgende dag de dag weer begint zitten we in Duitsland onder een prachtig blauwe lucht. Niet lang na het opfrissen en ontwaken (willekeurige volgorde in deze) wordt de koffie en ontbijt binnengebracht. Het zal nog een kleine 2 uur duren voordat we voet zetten in Den Bosch.

Iets voor 10 uur is het dan ook zo ver! De zijn er weer, de zaken worden weer bij elkaar gepakt, de koppen om de treindeuren gestoken. En zie daar: Stuurman nummer vier staat ons al op te wachten met Endah! Met Evert worden de laatste dagen en zijn treinreis doorgenomen. Met nog wat wachttijd mogen we ook de motoren van de trein halen: een wereldtocht over diverse treinstellen. Dat had wel iets handiger gekunt, niet?

Als dan alles weer op de motoren staat, de helmen zijn omgetrokken en de fietsen worden gestart is het tijd dat het viertal weer richting huis gaat… Deze mooie maar wat vage vakantie zit er op! Het is niet helemaal gelopen wat we er allen van hebben verwacht, maar uiteindelijk hebben we mooie zaken gezien, fijne kilometers gereden. Met de motor en de trein…

Terugkijkend op dat deel van Italie kan je toch een aantal conclusies trekken. Een er van is dat het meer bergen huisvest dan verwacht, een machtig landschap! Hoewel deze bergen niet zo hoog en extreem grof zijn zoals de Dolemieten of de Alpen is het een plezier om door te rijden, de vergezichten zijn mooi! Toch? http://photosynth.net/view.aspx?cid=850ce4b0-aa06-4abb-a49b-e15aa65a25e2&

Maar er zijn nog veel meer opvallende zaken. In sommige streken ruik je veelvuldig de bakkunsten van zoete koeken of andere zoete deegwaren, andere gebieden zijn weer op de wijn toegespitst. Je ruikt ook regelmatig nog houtvuren onderweg, soms in combinatie met een pizzalucht: houtgestookte ovens zijn gemeengoed.

Alledaagse dingen zijn ook opvallend: er is overal wel een set met containers te vinden om je rommel gescheiden aan te leveren. Plastic, papier, blikjes, glas: het lijkt allemaal goed gebuikt te worden!

Ook valt het op dat er heel veel nieuwe of recente auto's rijden. Het kan natuurlijk zijn dat er een goede sloopregeling heeft bestaan, veel oude auto's zie je niet?

De Italiaan zelf is (nog) vriendelijk van aard, maar ze zijn net zo goed in Engels als wij in het Intaliaans, een verdwaalde Italiaan in een op z'n kant liggende Piaggio Ape daargelaten! We komen er wel uit, lang leve de overeenkomsten in het Frans en Engels. Soms een handje geholpen met Duits. We krijgen veelal wat we bedoelen!

Dus als de digitale motorsturing het toelaat, er niet te veel ellende spookrijd en de tijd weer daar is keren we weer terug. Misschien ook om wel verder zuidelijk af te zakken? Laten we dit eerst maar eens bezinken allemaal, als we het ons weer geheel-onthouden worden de kansen een stuk groter! 😉

Geheelonthouders

>Dag 8 – Het afondende rondje…

Comments (0)

Door marco, 14 juni 2010

De dag van gisteren heeft zijn sporen achtergelaten, de avond viel hard en snel… Het kan ook de pizza geweest zijn die veel vroeg van de spijsverteringskanalen, maar waarschijnlijk had het warme stuurwerk zijn tol geeist! Dat was ook voor de ochtend: maar langzaam en rijkelijk laat komt er leven in (of uit?) de brouwerij.

Het ontbijt wordt gebruikt om weer wat leven in de gelederen te brengen. Daar wordt ook een beetje gespeculeerd wat vandaag te gaan doen. Maar de puntjes op de I worden na het ontbijt gezet. We zakken af richting kust, en pakken nog een paar onaangeroerde routes bij de curves!

Buiten aangekomen in de zwart leren outfits leert al snel dat dit weer een warme dag gaat worden! Vanuit Alessandria koersen we naar Acqui Terme, Sassello en Savona. Daar doen we een bakje koffie, maar het 2e slaan we over en we besluiten door te rijden naar Finale Ligure om daar te lunchen aan de kust: het moet toch eens lukken om echt vis te eten aan een echte kustplaats! Toch?

Finale Ligure is gelukkig ook een stukje rustiger Savona, en zowaar: we vinden een plek om de motoren te stallen nabij een bistro/restaurant! Tijd voor pauze, tijd voor… vis! Helaas niet om te laten zwemmen, maar wel om van te genieten met een bakje aqua….Dus!

De Fritto gemengde bende van Egbert en de Fritto kale marietjes met gamba's bij broer staan er rap, de een-of-andere onbekende vissoort a stazioni komt wat verlaat: alle 3 de borden worden met smaak weggewerkt! Want lekker is het! Het ontrekt alleen de aandacht van waar het echt om draait op de dag: rijden! Een klein rondje boulevard om naar de zee te turen (Is dat nu azuurblauw?) en de gevulde stranden pakken we de moed weer in en gaan verder op pad om via Calizzano, Bagnasco, Cevu, Alba, Canelli aan te komen in Alessandria. Dat is dan het jammere van een vaste stek hebben, iets wat uitzonderlijk is voor de motorvakanties…

Het is alweer over zessen, en de temperatuur is overheet: iets wat ook uitzonderlijk lijkt volgens die drukke baasje op TV. De temperaturen lijken hoger dan normaal te zijn in deze regionen. Dat ligt er vast aan onze aanwezigheid: krijgen wij niet wat we verdienen? OK, Piaggio's en stukkende BMW computers niet meegerekend!

De dag moet maar eens rustug afgesloten worden… Hoe? Dat leert de tijd wel weer! 😉

Geheelonthouders

>Dag 7 – Rondje terug en weer weer

Comments (0)

Door marco, 10 juni 2010

Een redelijk vroege ouderwetse start vandaag, het ontbijt staat er ook
al beter bij en ook de bedienining heeft er kennlijk
meer zin aan dan de dag ervoor. Het ontbijt zal in ieder geval de
basis bieden om eens wat kilomters er bij te zetten.
Plan is om richting Piacenza te gaan en daarvandaan af te zakken
richting de kust. Let wel: het plan, niets is zo flexibel als een
plan!
We rijden over de binnendoorwegen richting Piacenza, en passeren
daarbij Voghera en Stradella, om niet lang daarna de drukte
op deze doorgaande wegen te ontlopen en de rust in de bergen te
verkiezen. Via Pianello Val Tidone gaan we naar Varzi om nog
maar eens een pauze in te lassen. De wegen zijn weer leuk sturen, al
doemt er soms wel een laag grind op: dat maakt het wat
scherper opletten.
Vanuit Varzi zetten we koers naar Caldirola, een leuk stuk wat wwe
visa versa ook weer terug moeten rijden: Caldirola blijkt
een doodlopende weg te zijn… Niet even een bordje neerzetten aan het
begin van de weg! Pffff! Het is niet vervelend om deze
weg ook omgekeerd nog even te rijden, waarna we doorrijden via S.
Sebastiano en Scrivia om terug door te steken naar
Alessandria.

http://www.youtube.com/watch?v=C65gmidHp9s

Al met al een stuk van 270 kilometer met mooie vergezichten: op enige
hoogte twee andere bergketens links en rechts hebben,
waar dan weer de meest fraaie woningen, boerderijen en oude gebouwen
op zijn gebouwd. Ook steekt er soms een slang over, of
schiet er een hagedis weg. (Soms nog met een kat er aan vast, niet dat
de hagedissen zo klein zijn, meer de handigheid van de
kat om die beesten te grazen te nemen.)
Met het laatste stuk rond de 31'C is het ook een warme afsluting van
de dag: het is vies warm, zelfs als je rolt. We zijn
bijtijds terug bij het hotel om even op te frissen en daarna de stad
in te gaan om wat te eten bij de Pizzaria-afhaal-dingen:
ergens een terras vinden die ook wat echts te eten serveert in plaats
van laffe hapjes waar je niet op zit te wachten. Die
terrassen lijken ook allemaal onder een hoedje te opereren: een
Italiaans biertje wordt wel met heel veel (dure) flair
geserveerd. Ach… We zijn op vakantie!

Op naar de laatste tourdag!

Geheelonthouders

>Dag 6 – Hoe nu verder?

Comments (0)

Door marco, 10 juni 2010

De lamlendigheid slaat een beetje toe… Pas laat begint de dag: waar
normaal al rond 7 uur de eerste bedrijvigheid plaatvindt, is het nu
pas kwart voor 8 voordat de eerste doucher zich meldt en nog veel
later als we aan het ontbijt zitten. Compleet, 4 man, de
geheelonthouders bij elkaar… Voor een 4 sterren hotel zijn er ook
een aantal afbrokkelingen te zijn, of zou het de tijd zijn waarop we
het ontbijt willen nuttigen? Geen schone messen, geen glazen…
Eigenlijk heel veel van weinig!
Tijdens de croissants en koffie door worden de alternatieven van de
vakantie nog eens aangekaart. Huurmotor? Huurauto?? Bruikleenmotor??!
Evert wil wel terugreizen en zijn motor aan Hugo ter beschikking
willen stellen. Een huur-optie is niks: te veel geregel en te weinig
lol er van. Voordat de daadwerkelijke knopen worden doorgehakt wordt
eerste de onderlinge schade bekeken: er is over en weer nog wel wat af
te rekenen. En zo geschiede!

Wikken en wegen brengt uiteindelijk de slag naar Evert en Hugo: Evert
zal zichzelf via trein terugbrengen naar NL, Hugo zal Evert's motor
verder voor een rondje Italie meenemen.
In het station aangekomen worden we even van hot-naar-her gestuurd,
uiteindeljk vertrekt Evert naar Turijn om een reis aan te gaan waarvan
het niet helemaal bekend hoe die gaat verlopen. Om er maar zeker van
te zijn dat hij vertrekt lopen we mee om hem uit te zwaaien… Wat
uiteindelijk ook gebeurd… Evert zet koers via het onbekende spoor,
wij blijven 'achter'. Het is maar hoe je er naar kijkt, maar het is
een turn-around in de vakantie.
Vanaf het station is het tijd om wat geld te pinnen en een bakje
koffie te doen. Het idee wordt tijdens de koffie geopperd om naar
Frankrijk te rijden. Klinkt goed, en nadat we terug in het hotel in de
motorkleren gehesen zijn wordt dat het plan van de dag.

De route gaat met ouderwets kaartlezen opgelost worden, geen flauwe
computer gestuurd rommel die de zaken in de war gooit en je over
kei-paadjes de berg over probeert te jagen. De koers wordt via Asti en
Alba naar Bra gezet, om daar de mens te verwennen met wat eten en de
vloeistof levels weer op peil te brengen. De route wordt richting
Cúneo gezet, waar we met wat ouderwets puzzelwerk richting de Passo de
Tende sturen. En daar dus ook Frankrijk insteken en moegen genieten
van de glooiende en vloeiende stukken asfalt! Ook van vele tunnels:
daar is dat gebied ook rijkelijk mee uitgerust. Via een beetje Italie
in-uit-in zetten we uiteindelijk weer koers terug naar Alessandria.
Het eerste deel verloopt via de secundaire wegen langs de kust. Erg
mooi, maar heel-heel-heel-heel-erg druk… Als we op die voet terug
moeten rijden zijn we pas erg laat terug. Het plan wordt dus een
beetje bijgesteld: laten we de Péage opduiken en terugknallen! Geen
leuk plan, want dat wil zeggen dat we ruim 250 kilometer snelweg mee
gaan nemen… Zo gezegd en zo gedaan: gas er op en gaan! Lekker
uitwaaien, zeg maar heel erg uitwaaien! Tussen de tunnels door kregen
we harde klappen van de wind die tussen de bergen door staat: wat een
gewapper!
Eind goed al goed, na een uur of wat sturen waren we weer terug in het
hotel, moe… en laat: om rond half 9 's avonds terug te komen is ook
wat laat. Gelukkig zijn de terrassen warm en open, tijd dus om daar de
dag nog maar eens door te nemen!

Geheelonthouders

>Dag 5 – De terugtocht naar Alessandria

Comments (0)

Door marco, 9 juni 2010

>Het is een rustige start deze dag… Om 10 uur zullen we pas weten hoe
het met de motor van broer staat. Zou het probleem verholpen zijn, of
zal het een gezamelijk probleem worden? De rustige start wordt buiten
de deur voortgezet, aangezien de drie sterren van het hotel al een
hele tijd niet meer gelden voor de kwaliteiten van het ontbijt:
praktijkervaring van Egbert en Marco leert dat je er beter niet kan
eten dan wel.
Dat geldt dus ook voor dag 5: we gaan naar de nabij gelegen Caffee
waar de koffie nog eerlijk en heerlijk is en waar er ook een ontbijt
geserveerd wordt die wel ergens over gaat.

Met die basis achter de kiezen krijgen we uiteindelijk de update dat
het probleem niet gevonden dus opgelost is, dat betekend dat we een
plan B van stal moeten halen… Wat neerkomt op ophalen van de fiets
en deze terugbrengen naar Alessandria en daar bekijken wat we gaan
doen. De fiets zou rond half twaald klaar zijn, de late start en
langzaam ontbijten betekent dat het niet zo lang op zich hoeft te
laten wachten. Hugo en Evert gaan richting BMW, Egbert en Marco
blijven lamballen bij het hotel. Als uiteindelijk de stukkende BMW
zich weer bij het hotel meldt gaan we op pad naar Allesandria. Het
nieuw ontwikkelde stop/start systeem op de fiets nemen we dan maar
voor lief, als we 'm maar op de trein kunnen duwen zijn we een stuk
verder!
Opgezadelt en wel gaan we op pad vanuit Piacenza naar Alessandria, het
barre sanitair maar de aardige balie vertaal-mevrouw achterlatend.
Onderweg probeert meneer Garmin ons wederom via de meest uitdagende
routes te sturen, die we maar afslaan: aan een afslaand geval hebben
we al meer dan genoeg!
De route brengt ons uiteindelijk via-via-de-via weer terug naar
Bobbio, die hadden we eerder die dag gezien. Daar is het tijd voor een
lunch, aansluitend een ijsje bij een Gelateria: we zijn uiteindelijk
in Italie! De double fondante is heel speciaal: net of je een koude
Bosche bol aflebbert… Tijd dat dit idee bij Venezia wordt
binnengeschoven!
Uiteindelijk bereiken we Alessandria na een paar hele mooie routes,
waarbij het Stop/Start systeem maar een keer of 10 in de fout is
gegaan. Al met al een mooie dag. De kilometers zijn het niet, het is
meer dat-wat-er-komen-gaat wat de vermoeing brengt.

Als we dan uiteindelijk in een pracht van een 4 sterren hotel zijn
beland dit pal voor de Autoslaaptrein ligt kunnen we gaan denken aan
een biertje en eten. Bij het 1e biertje zie je al in wat voor omgeving
je zit rond het station… Wat een volk, zeker als ze ook nog
alcoholist blijken, dealen etc. etc.

Het eten is verder het centrum in, we schuiven aan bij een zeer trendy
tent, waar er bijna meer personeel rondloopt dan gasten. Het eten is
goed, de omgeving is entertaining. De avond is zwoel… De rekening
ontoerekeningsvatbaar… Ach, het is vakantie, waarom niet!

Zo sluiten we een andere rare dag toch redelijk mooi af, waarbij we
tijdens het touren de nukken van het probleem lijken te onderkennen.
Maar met een stuk lekker sturen, lekker drinken en lekker eten lijkt
het toch op een lekkere en geslaagde dag!

Geheelonthouders

>Dag 4 – een ‘Rustdag’…

Comments (0)

Door marco, 8 juni 2010

De dag begint al vroeg als een bus-kudde chinezen gasten vroeg op pad
gaan, mij ontgaat even wat er rond 06:00 al bewonderenswaardig is in dit land… Na die opschudding kan men nog even doorsudderen, waarna al voor 08:00 het signaal komt dat de BMW-repair-man voor de deur staat. Deze beste man van de Internationale hulpdiensten legt in zijn beste (en enige)
Italiaans uit dattie-di-moti-opladi-nari-garagi. Met de hulp van de
vertaal-signora achter de hotel-balie die wel haar Engels verstaat (en spreekt) komen we er uiteindelijk wel uit. Motor opladen en naar de BMW-dealer 3 kilometer verderop voor onderzoek. En er kan beter gelijk een 2e motor meerijden zodat we niet hoeven te zoeken en broer ook weer vervoer terug heeft als de BMW achter moet blijven… Evert werpt zich daar voor op en rijdt achter de ambulance aan.
Daarmee het ontbijt mislopend, wat helaas voor Egbert en Marco laat zien dat de drie sterren aan het uitblussen zijn. Dit is geen ontbijt waar je de handen voor op elkaar krijgt, laat staan waar je een gezonde Hollander een dag mee op pad kan sturen.
Het geeft ondertussen wel wat tijd om secondenlijm op te zoeken en wat
stevig plakband om het gesneuvelde ruitje van het APE incident te herstellen. Buurtsuper 1 heeft geen Super-Glue en weet dit ook niet Italiaans te plaatsen. Een andere grote supermarkt heeft het wel allemaal. Het ruitje wordt op zijn plek terug gelijmd en voor de zekerheid nog op zijn plaats gehouden door de plakband.

Dan begint het wachten… Waar rond half twaalf Evert en Hugo weer retour zijn, helaas 50% motorloos. Het lijkt er dus op dat we hier nog een dagje extra blijven.

De spullen worden bij elkaar geraapt om de stad in te trekken voor een
bakje koffie en een verlaat ontbijt, wat al snel naar binnen glijdt in een nabij gelegen caffee. Om toch nog wat kilometers te maken op zo'n dag wordt koers gezet naar 'Centro', wat een oud centrum blijkt te zijn met veel mooie oude gebouwen en bedrijvigheid. Een volgend terras geeft Egbert de gelegenheid om zijn stekje Lindebloesem in te kapselen voor een veilige terugtocht. Die Lindebloesems staan door de hele stad heen, langs de lange wegen, in parken… Overal! Het ruikt dan wel lekker, maar na een dag er in gelopen te hebben voel je je, mede door de warmte, alsof je in een bad gelegen hebt voor een aantal uur. Je knapt er dan ook wat van af, in plaats van op!

Op de verdere bonnefooi koersen we (in goede hoop) terug naar het begin-station: het Hotel. Onderweg wordt nog een broodje en andere innerlijke versterkingen ingeslagen en in het zelfde parkje in de buurt van het hotel verwerkt. Terug in het Hotel gekomen komt om klokslag 4 uur een update uit het Nederlandse: de motor is nog niet gereed, probleem is nog niet gevonden.
Jammer, maar dat kan wel eens een aardige domper worden op dat wat een tour-vakantie moet zijn! Voordeel van de update is wel dat er een biertje gedaan kan worden, de benenwagen wordt nogmaals ingezet om richting een
terras te vertrekken en een Birra te Cin Cin'n.

Aangezien de lokale Chinees de dag er voor vol zat met Chinees volk doet vermoeden dat de keuken dan ook wat te bieden heeft. Het plan wordt dan ook getrokken om daar ook aan te schuiven. De kaart toont geen uitgebreide menu's, maar allemaal losse lif-lafjes lijkt het. Via een alternatieve bestelkaart plaatsen we de bestelling, waar ondertussen een nieuwe buslading uit het hotel weer aanschuift aan de overige tafels. Daar verschijnt het eten ook rapper op tafel, wat toont dat die iets minder geraffineerd in elkaar steekt.
Soep, witte rijst en nog wat aanverwanten in grote kommen worden op
hun tafel geplempt, met even grote snelheid wordt deze naar binnen geschoven… Mijn god, wat een eet-kunst… Alleen: willen we echt weten wat je eet als je onze kant heenkijkt?
Nee, liever niet…

Het eten blijkt inderdaad goed te zijn, al is het gefasseerde aanleveren van het eten wat merkwaardig. Het is donders lekker, en we genieten dan ook van. Na het voldoen van de lage rekening (er is bijna niks gedronken zeker?) koersen we terug naar het hotel om daar een afsluitende borrel op het balkon te doen. Moe van niks doen… We zijn op een tour met een krappe 300 kilometer op de teller: daar had ik op mijn oude bandjes nog meegekunt 😉

Dag 5 wordt een spannende: om 10 uur weten we meer…

Geheelonthouders

>Dag 3 – In voorspoed…

Comments (0)

Door marco, 6 juni 2010

Dag 3 – In voorspoed…

Het is een redelijk rustige nacht in het appartement, met een extra bed wat van de gang getrokken wordt ligt iedereen seperaat en toch niet alleen! Al redelijk vroeg prikt het licht de kamers binnen en wordt het tijd om enige verfrissingen te plegen voordat het ontbijt aanvangt. De dubbele espresso's en cappucino's leveren weer de nodige leermomenten op, die in afwezigheid van Evert's kladblok bijna de vergetelheid in raken. De laatste 'zijn alle broodjes uit de mand, zijn er Hollanders in het pand' wordt dan weer niet genoteerd maar wel geheelonthouden. Dus!

Het ontbijt zet alles op scherp, de tassen en koffes worden opgeladen en het wordt tijd om koers te zetten. Initiatief numero Uno is om te tanken, al blijkt al snel dat de meeste stations aperto zijn, maar niet bemand… Dat schiet niet op! Met veel stoplichten in de ochtend en de nodige tussenstops die niet tot tanken leiden komen we toch uit bij een station die echt open is. Met de bediening in actie worden de fietsen afgeputst, klaar voor de nodige kilometers!

En die vangen ook aan, totdat in Moglia een flashback naar Franrijk oplevert: broer draait een linkse haarspeldbocht in terwijl een driewielende Piaggio Ape de bocht rechtsaf probeert te nemen. Probeert, want zodra de bestuurder broer in het vizier heeft staat zijn driewielende vehicle al op 2 wielen die een weg banen naar het wegdeel waar ik mij op bevindt… Met een uitwijkende beweging en/of een hulp-tikje gaat een BMW de berm in: niet ernstig, een gebroken windscherm en een zere enkel lijken het meest ernstige te zijn… De Piaggio Ape rijder wordt weer op 3 poten gezet, de BMW wordt de berm uit gereden: tijd om het fijne europeshische invulformulier a-la Italianisch in te vullen: blij dat onze Italiaanse veroorzaker goed Engels spreekt en ook een BMW motorrijder blijkt te zijn.

Het breekt de dag nogal… met enig vertraging gaan we verder op pad om uiteindelijk pauze te gaan houden en de mens wakker te houden en Dan aan te sterken.

De reis naar boven gaat verder, al blijkt het niet zo simpel te zijn om een berg te kruisen: we zien diverse bijna verharde wegen met heel veel gaten of andere ellende. Ondertussen ontwikkelt de BMW van broer een uitval-fenomeen: die zegt dat het brandstofpeil erg laag moet zijn, terwijl dat niet kan! Er wordt een nieuwe tankstop gepland terwijl de route naar Piacenza lijdt. De motor van broer lijkt aardig van slag te zijn en te willen stoppen wanneer het hem (of haar, daar lijkt het meer op) dunkt. Contact uit aan lijkt te helpen, maar dit fenomeen komt op onverwachte momenten. En dat maakt het lastig…

Met nog een aantal tussenstops en een aantal gemene regen-buitjes, waarbij ook de accu van nieuw water wordt voorzien, komen we in Piacenza uit. In het VIP hotel kunnen we gelukkkig terecht, een hulpdienst voor de motor wordt georganiseerd. Met dat op zak zetten we koers naar de kroeg en aansluitend een Pizza-hout-bakker om de innerlijke mens te sterken. In het park van Piacenza wordt de pizza met een biertje weggespoeld, waarna het tijd wordt om richting hotel te vertrekken om de dag af te ronden, wachtend op dat wat morgen als fix-optie wordt geboden door BMW

Morgen weer een nieuwe dag!

Geheelonthouders

>Dagt 1 en 2 – De overtocht en het begin!

Comments (0)

Door marco, 6 juni 2010

Dagt 1 en 2 – De overtocht en het begin!

Vroeg begint de vrijdag van de motorvakantie van 2010. Niet omdat we zo voeg vertrekken, wel omdat er nog stevig ingepakt moet worden. De afspraak staat om rond 10 uur bij Evert te verzamelen. Dit is een aardig streven wat redelijk wordt gehaald. Na wat heen en weer gebrabbel en een paar bakken koffie met spekkoek wordt het tijd om koers te zetten naar Den Bosch. Na ettelijke jaren van afwezigheid rijdt er weer een trein betaalbaar naar Italie, in ons geval Alessandria!

Als we rond 12 uur in Den Bosch ziin moeten we toch geruime tijd wachten voordat onze motoren de trein op mogen.Dat we ook niet alleen zijn: er staat een hele kudde Britten klaar om ook verladen te worden. Nadat poging #1 geslaagd was voor de 4 fietsen was er toch nog een wijziging voor de laatste 2: of Egbert en Marco de fietsn even wilden doorschuiven…. Blij dat we erbij waren! Want na jaren van afwezigheid blijkt dat er nog maar weinig souplesse zit in het goed afknopen van motorfietsen op een bruut bewegend voorwerp: de trein…!

Uiteindelijk staan we rond kwart over 3 op het punt om vreselijk te vervelen. Na wat inkoopjes bij de stationsAlbert Heijn die niet op de kleintjes let, is het wachten tot de trein zelf aanschuift op het perron.

Rond 4 uur is het dan zo ver: we kunnen de coupe naar onze eigen hand zetten. Helmen en andere motor-attributen nemen de trein over, 4 biertjes uit de koude AH schappen worden er bij getrokken: dat de eerste 30 of 40 kilometer er veilig op zitten. Eigenlijk veranderd er aan dat beeld niet veel meer: er passeert wat te drinken, wat te knabbelen en tot onze verbazing een warme maaltijd! Met een paar wonderbaarlijke onuitputbaar blijkende flesjes rode wijn. Nooit geweten dat 25 cl. zo veel zou kunnen zijn…. Dus…

Als de nacht dan de eerste slachtoffers gaat vragen wordt de coupe verbouwd tot slaaphonk en met raam open om de verzengende hitte te verdrijven en iets wat gebroeid wordt uit peentjes/stoofvlees/puree. En wat een nacht… Het betere schudden, keren, dode lichaamdelen heractiveren en een deel slaap. We hebben mazzel dat het bloed wat verdund is geweest, met het comfort van het bed was anders de volledige bloedomloop gestaakt. De ochtend begint wat bewolkt als we de Dolemieten doorkruisen (met losse handen, 2 vingers in de neus) en we ons opfrissen wachtend op de 1e koffie en een verlangen naar ontbijt. Wat niet al te veel later ook gepresenteerd wordt: lekker. De koffie vloeit rijkelijk (de temperatuur van de koffie lijkt op de temperatuur van het leidingwatersysteem van de trein) en het leven vloeit ook terug de motormannen in.

Als we dan ook nog op de afgesproken tijd van half 10 aankomen in Alessandria kan het feest beginnen! De klofjes worden verruilt voor motorpakken, de zaken worden bij elkaar geraapt en we stappen de hitte in: het is hier prachtig, warm weer!

Na wat wachttijd met een warm onthaal met tasjes lokaal spul, een dweilorkest en een koude appel kunnen de motoren van de trein: de tijd begint om op te laden en de 1e afspraken over de koers te maken. Die blijken cruciaal voor het verloop van de dag te worden, dus…

We starten in Alessandria en rijden via Acqui Terme en Piana Crixia naar Dego: daar kunnen we de eerste meters verwerken: mooie meters, mooie bochten, mooi weer! Het vakantie gevoel bekruipt een ieder weer langzaam. De innerlijke mens wordt wat aangesterkt en op aanwijzing van iemand lokaal zetten we koers naar C.d.Giovo, helaas niet helemaal synchroon… We missen Egbert! Na wat wachten, GSM koekeloeren en meer wachten rijden we een stuk terug. Geen Egbert! Ondertussen is de GSM wel als infobron bruikbaar: maar ook niet meer voor lang! Egbert staat in Varazze en wij niet. Ja, en nou? We besluiten zijn kant op te rijden maar niet via dezelfde route: dat wordt hooi, speld: kortom: moeilijk! Met de laatste prik in de GSM klinkt het 'Boulevard' waarna Egbert de hint begrijpt en onze kant opkoerst.

Gelijk het moment om einde dag te maken en op zoek te gaan naar een hotel: poging 2 is gelijk goed: we zitten in Sciaborasca (Casella?) in een appartement, eten er bij, ontbijt er bij inbegrepen. En aangezien er een trouwerij gaande is zitten we ook in een levendige omgeving, waar een paar biertjes de zaak nog levendiger maken.

Het is goed , langzaam gaat er toch een einde kommen van de dag… Zal het die 130 kilometer zijn die zijn tol eist? 130? Nee, vast niet!

Op naar dag 3, dus!

Geheelonthouders

>Vakantie 2010 – Komt’ie nog?

Comments (0)

Door marco, 19 mei 2010

De tijd vliegt werkelijk voorbij! Hoewel de eerste brainstorm-met-voldoende-eten al lang achter de rug ligt met deze geheelonthoudende motormannen, was er nog niet echt een update geweest waar we dan uiteindelijk neer gaan strijken. En wanneer! Nou… Dat wanneer komt heel hard dichtbij, met nog iets van twee weken op de teller kunnen we volgens de laatste ‘Ping’ van Egbert tussen 12:00 en 13:00 de fietsen op de trein in Den Bosch zetten, waarna deze om 16:21 stipt volgens het NS boekje vertrekt! Ik _kan_ raden wat er in de tussenliggende tijd _kan_ gebeuren, maar ik onthoudt mij geheel van enig doorslaggevende uitspraken, alvorens een buitengewoon verkeerde indruk te introduceren en/of de medereizigers te beïnvloeden.

Deze fijne trein zal ons voeren naar het altijd zonnige en prachtige Alessandria waar de fietsen fris en fruitig van de trein zullen rollen, hopelijk met ons als bestuurder in dezelfde staat. Want, praktijkervaring vanuit voorgaande Den Bosch vertrekken, er is een gerede kans dat Heinz Wolfgang Heinrich weer/nog in de bediening is ondergebracht, hetgeen enige inspanning van zijn ziojde zal betekenen om het klotsende karakter van de rail-infrastructuur enigzins te compenseren. Die inspanning resulteert in ons geval in ontspanning, wat de balans aardig van heen naar weer ying/yangt.

Verder staat er eigenlijk niets, maar dan ook werkelijk niets op de planning… We zien wel, net als voorheen, waar onze tocht heen zal voeren als we rond half 10 voet op Italiaans bodem zetten!

Nu alleen nog wat kilometers maken om de bandjes op te gummen en het zitvlak te vereelten! Liefst nog _voor_ de vakantie aanbreekt!

Geheelonthouders